Taktyczna broń jądrowa - co to jest, jaką ma moc i kto ją posiada?

Taktyczna broń jądrowa budzi wiele emocji, ale co ciekawe, nie ma dokładnej definicji kategorii "taktycznej broni jądrowej" jeśli chodzi o zasięg lub jej moc. 

Moc taktycznej broni jądrowej jest generalnie niższa niż strategicznej broni jądrowej, ale niektóre głowice o zmiennej wydajności służą w obu rolach.

Taktyczna broń jądrowa to, jak się przyjęło określać, broń o mniejszej mocy w porównaniu do klasycznych głowic jądrowych. Ich moc rażenia jest uzależniona od typu i konstrukcji broni, jednak zwykle wynosi od ułamka kilotony do 50 kiloton, co oznacza, że jest to ekwiwalent kilkudziesięciu ton do kilkudziesięciu tysięcy ton materiału wybuchowego.

Choć ta broń jest mniej destrukcyjna niż klasyczne głowice jądrowe, wciąż może spowodować poważne zniszczenia i straty w ludziach. Dla porównania strategiczna broń jądrowa ma zazwyczaj wydajność od 100 kiloton do ponad megatony.

Przy mocy ładunku 50 kiloton kula ognia eksplozji atomowej miałaby średnicę 290 m. Skażony radioaktywnie obszar rozciągać będzie się na około 1,5 km do miejsca wybuchu. Temperatura w odległości do 4 km byłaby tak wysoka, że powodowałaby oparzenia trzeciego stopnia. Wszytko na tym terenie spłonęłoby lub zostało zniszczone.

Przeczytaj także:
- Kapitan dodał gazu i skończyło się na katastrofie nuklearnej
- Zgubili bomby jądrowe i nikt nie wie, gdzie ich szukać. Zaginęły też samoloty i załogi
- Oto najlepsze miejsce w mieszkaniu na przeżycie wybuchu bomby atomowej. Naukowcy to obliczyli

Jeśli ładunek miałby 5 kiloton, kula ognia miałaby 120 m średnicy, a budynki, pojazdy i roślinność zostałyby spalone i zniszczone w odległości 1,2 km od miejsca detonacji ładunku.

Niektóre taktyczne bronie jądrowe mają specyficzne cechy mające na celu rozproszenie maksymalnie wysokiego promieniowanie. Jest to wtedy tak zwana wzmocniona broń radiacyjna częściej znana jako bomba neutronowa. To pierwsza broń przeznaczona specjalnie do zabijania ludzi za pomocą promieniowania. Ze względów konstrukcyjnych praktycznie wszystkie bomby o mocy poniżej 10 kiloton są bombami neutronowymi.

Bomba neutronowa jest rodzajem broni jądrowej, która wytwarza bardzo duże ilości promieniowania neutronowego. Po detonacji wybuch bomby neutronowej o mocy 1 kiloton Impuls promieniowania neutronowego spowodowałby natychmiastowe ciężkie rany u ludzi w promieniu o 900 m, które doprowadziłyby do śmierci w ciągu maksymalnie dwóch dni. Dawka śmiertelna rozciągałaby się na odległość od 2 km. Ludzie którzy, przyjęliby takie promieniowanie, zmarliby z powodu choroby popromiennej po kilku tygodniach.

Obszar po wybuchu bomby neutronowej pozostaje niezdatny do zamieszkania zwykle przez krótki czas w porównaniu do obszarów dotkniętych wybuchem innych typów broni jądrowej. Neutrony mają czas połowicznego rozpadu wynoszący około 15 minut, co oznacza, że większość z nich znika po około 3 godzinach. Jednak wszystko, co jest zrobione z metalu, a było w zasięgu rażenia bomby neutronowej, pozostaje napromieniowane przez dłuższy czas.

Bomba neutronowa została zaprojektowana do zabijania żołnierzy w czołgach i transporterach opancerzonych. Promieniowanie neutronowe przenika przez takie pojazdy bez problemu i nie chroni przed nim żaden pancerz współczesnej armii. Przy użyciu kilku bomb neutronowych zabić można całą dywizję i po kilku godzinach bezpiecznie przejechać po tym terenie.

W czasach Zimnej Wojny supermocarstwa wyprodukowały dziesiątki tysięcy taktycznych głowic jądrowych. Były to nie tylko bomby, ale też torpedy, miny, pociski artyleryjskie. Arsenał ten został poważnie zredukowany, ale powiększyła się lista państw, które taką broń posiadają. Są to USA, Rosja, Chiny, Wielka Brytania, Francja, Indie, Pakistan, Izrael i Korea Północna.

USA mają około 200 głowic taktycznych głowic atomowych podczas gdy Rosja ma mieć ich 2000. Dane te różnią się jednak w zależności od źródeł.

W przypadku hipotetycznego konfliktu, głównym celem taktycznej broni jądrowej mogą być strategiczne cele wojskowe, takie jak koncentracje wojsk w rejonach frontowych, bazy wojskowe, składy amunicji i paliw, a także ważne węzły komunikacyjne, takie jak lotniska, mosty i tunele.

Taktyczna broń jądrowa może być również stosowana do obrony terytorium przed inwazją lub agresją zewnętrzną, zwłaszcza w przypadku, gdy tradycyjne środki obrony okazują się nieskuteczne. Warto jednak podkreślić, że używanie taktycznej broni jądrowej zawsze niesie ze sobą ogromne ryzyko totalnej wojny atomowej i niekontrolowane skutki, zarówno dla celów wojskowych, jak i cywilnych.

Przeczytaj także:
- Zjedlibyście śniadanie na bombie atomowej? To patrzcie na to
- Stworzyli atomowego drona na dzień zagłady. SLAM miał być użyty tylko raz i nieść totalne zniszczenie
- Rosyjska broń atomowa w Polsce. Głowice i bomby trzymano obok przedszkola i ogródków

Potencjalne scenariusze użycia taktycznej broni jądrowej są złożone i zróżnicowane. Pewne jest tylko to, że za każdym razem sytuacja może wymknąć się całkowicie spod kontroli. Niektóre z możliwych scenariuszy to:

Jednym z najbardziej znanych przykładów taktycznej broni jądrowej jest amerykańska bomba atomowa B61. Jest to bomba o mocy regulowanej, która może zostać przeniesiona przez samoloty takie jak F-15, F-16 czy F-35. W zależności od potrzeb, jej moc wybuchu może zostać zmniejszona nawet do 0,3 kiloton (odpowiednik 300 ton materiału wybuchowego), albo zwiększona do 350 kiloton (350 tys. ton trotylu).

Bomba B61 została opracowana w latach 60-tych XX wieku i wciąż pozostaje jednym z najważniejszych elementów arsenału jądrowego Stanów Zjednoczonych. B61-12 to najnowszy, bardziej precyzyjny wariant tej taktycznej/strategicznej bomby atomowej. Mimo swojej "taktycznej" charakterystyki, bomba B61 jest wciąż jednym z najpotężniejszych i najniebezpieczniejszych narzędzi zniszczenia, które istnieją na świecie.

Jeden egzemplarz bomby B61-12 kosztuje 28 milionów dolarów.

Jedną z najmniejszych broni z głowicą atomową w arsenale nuklearnym armii USA było działo bezodrzutowe M28/M29 Davy Crockett, obsługiwane przez trzech żołnierzy. Strzelało ono specjalnie zaprojektowanym atomowym pociskiem. M28/M29 Davy Crockett wszedł do służby w maju 1961 r.

Blue Peacock to z kolei projekt brytyjskiej miny atomowej zaprojektowanej w latach 50. XX wieku. Nazwa "Blue Peacock" oznacza dosłownie "niebieski paw". Bomby Blue Peacock miały zostać rozmieszczone w Niemczech Zachodnich w przypadku sowieckiej inwazji w czasie zimnej wojny.