Fascynujące dane z europejskiego orbitera. Wiemy skąd biorą się wiatry słoneczne
Uczeni mogą po raz pierwszy przyjrzeć się dokładnie zjawisku, które określają mianem pikorozbłyskowych dżetów. Uważa się, że odgrywają kluczową rolę w generowaniu słonecznych wiatrów.
Zjawisko słonecznego wiatru jest nauce dobrze znane. Jego geneza już niezupełnie. Tak na dobrą sprawę to uczeni nie mają pojęcia skąd owe wiatry się biorą, choć mają kilka prawdopodobnych teorii. Jedna właśnie zyskała na wartości za sprawą zdjęć, jakie wysłał Solar Orbiter, czyli sonda Europejskiej Agencki Kosmicznej (zbudowana przy współpracy z NASA) znajdująca się na orbicie okołosłonecznej.
Zdjęcia te umożliwiają uczonym po raz pierwszy przyjrzenie się pikorozbłyskowym dżetom, wydobywającym się z ciemnego obszaru Słońca zwanego dziurą koronalną. Nazwa wynika z relatywnie niskiej zawartości energii przenoszonej przez te dżety - to jedna biliardowa energii największych rozbłysków słonecznych. Nie zmienia to faktu, że mają kilkaset kilometrów długości, podróżują z prędkością stu kilometrów na sekundę.
Czytaj też:
Pikorozbłyskowe dżety mają dostateczną ilość energii by tworzyć słoneczne wiatry
Zdaniem uczonych pikorozbłyskowe dżety niosą za sobą dostateczną ilość energii by mogły być brane pod uwagę jako źródło słonecznych wiatrów. - Dżety, które zaobserwowaliśmy to najmniejszy i najsłabszy energetycznie typ dżetów w koronie słonecznej, którego nie zaobserwowano wcześniej. Mimo to zawartość energii w pojedynczym strumieniu pikorozbłysków, który istnieje przez około minutę jest równa energii średnia moc zużywana przez około 10 tys. gospodarstw domowych w Wielkiej Brytanii w ciągu całego roku - komentuje jeden z autorów badania na łamach Space.com.
Wiatry słoneczne to strumień plazmy wypływający ze Słońca i składający się przede wszystkim z protonów, elektronów i cząstek alfa. Wiatr słoneczny rozchodzi się promieniście we wszystkich kierunkach i przemierza przestrzeń międzyplanetarną tworząc obszar zwany heliosferą. Wiatr słoneczny oddziałuje z ośrodkiem międzygwiazdowym i polami magnetycznymi planet powodując różne zjawiska, tj. burze magnetyczne czy zorze polarne. Wiatr słoneczny ma zmienną prędkość, ciśnienie i temperaturę, w zależności od aktywności Słońca i odległości od niego. W pobliżu Ziemi prędkość wiatru słonecznego waha się od 200 do 889 km/s, a wartość średnia wynosi 450 km/s.
W kontekście ciał niebieskich dżety to skolimowane strumienie plazmy, które wyrzucane są z relatywistycznymi prędkościami z biegunów jąder galaktyk lub gwiazd
Dżety powstają, gdy strumień zjonizowanej materii opada na obiekt kosmiczny, tj. czarna dziura lub młoda gwiazda. Dżety emitują promieniowanie w całym zakresie widma - od radiowego po gamma. Dżety obserwuje się w licznych typach obiektów astronomicznych, takich jak aktywne galaktyki, mikrokwazary, rozbłyski gamma czy gwiazdy symbiotyczne.
