Mechaniczne splątanie kwantowe. To może być wielki przełom w technologii
Międzynarodowy zespół naukowców kierowany przez badaczy z Uniwersytetu w Kopenhadze jako pierwsi w historii uzyskali kontrolę nad stanem kwantowym dwóch źródeł promieniowania jednocześnie. Dotychczas udawało się to zrobić tylko z jednym źródłem.
Splątanie kwantowe to jedna z najciekawszych i jednocześnie najmniej intuicyjnych konsekwencji wynikających z mechaniki kwantowej. Mówiąc najprościej, jeżeli mamy do czynienia z dwiema cząstkami splątanymi kwantowo, to zmiana stanu jednej z nich natychmiastowo prowadzi do zmiany stanu drugiej, niezależnie od tego, czy znajduje się ona w tym samym pomieszczeniu, czy na drugim końcu galaktyki. Stan każdej ze splątanych cząstek przed pomiarem jest nieokreślony. Jeżeli zatem określenie stanu jednej z nich oznacza natychmiastowe ustalenie stanu drugiej intuicyjnie oznacza to oddziaływanie z nieskończoną prędkością. To z kolei byłoby niezgodne z teorią względności. Z tego też powodu Albert Einstein określał splątanie kwantowe wymownym określeniem "upiornego działania na odległość".
Część naukowców opisując to zjawisko mówi, że cząstki w stanie splątanym zachowują się jak jedna cząstka mimo rozdzielenia. Najbardziej zdumiewające w tym przypadku jest to, że nic, włącznie z informacją nie może podróżować z prędkością większą od prędkości światła, a mimo to zmiana stanu kwantowego jednej cząstki wpływa natychmiastowo na zmianę stanu drugiej, nawet jeżeli dzielą je całe dziesiątki czy tysiące lat świetlnych.
Czytaj więcej:
Ta fascynująca własność cząstek kwantowych splątanych kwantowo już dzisiaj wykorzystywana jest w wysokich technologiach, m.in. w projektowaniu komputerów kwantowych, w eksperymentach nad teleportacją kwantową, czy w końcu w kryptografii, gdzie informacje można szyfrować kluczami zabezpieczanymi kwantowo.
Naukowcy osiągnęli splątanie kwantowe dwóch stabilnych źródeł światła
W najnowszym artykule naukowym opublikowanym na łamach Science naukowcy opisali, jak po raz pierwszy w historii udało im się osiągnąć stan mechanicznego splątania kwantowego dwóch stabilnych źródeł światła. To ogromny krok na drodze do opanowania technik tworzenia splątanych par cząstek, które z kolei pozwoliłoby na prawdziwy przełom w tworzeniu sieci kwantowych, niemożliwych do złamania metod szyfrowania i komputerów kwantowych o niewyobrażalnych obecnie możliwościach.
O doniosłości tego osiągnięcia mogą świadczyć słowa jednego z jego autorów, prof. Petera Lodahla z Instytutu Nielsa Bohra w Kopenhadze, który komentując osiągnięcie powiedział: „Potrafimy teraz kontrolować dwa kwantowe źródła światła i łączyć je ze sobą. Choć nie wydaje się to wiele, to jest to ogromne osiągnięcie, nad którym pracowano od ponad dwudziestu lat. To prawdziwy klucz do rozwoju technologii wykorzystujących zjawiska kwantowe”.
