Wilk straszny przywrócony do życia. Wymarłe w epoce lodowcowej zwierzę znów biega po łąkach

Amerykańska firma biotechnologiczna Colossal Biosciences ogłosiła narodziny trzech szczeniąt wilka strasznego – gatunku, który zniknął z powierzchni Ziemi ponad 12,500 lat temu. I choć brzmi to jak scenariusz kolejnego sezonu Black Mirror, albo nowego Jurassic Park wszystko wydarzyło się naprawdę. To pierwszy na świecie przypadek skutecznego „odwrotnego wymierania” gatunku i może być zapowiedzią czegoś znacznie większego.

Wilk straszny (łac. Aenocyon dirus, ang. dire wolf) to prehistoryczny drapieżnik, który tysiące lat temu królował na terenach dzisiejszej Ameryki Północnej. Większy, silniejszy i bardziej masywny od współczesnych szarych wilków, z grubym futrem i potężną szczęką, był inspiracją dla dzikich wilkorów z „Gry o Tron”. I to właśnie ten wymarły gatunek stał się celem naukowców z Dallas.

Zespół Colossal od lat pracował nad przywróceniem do życia mamuta, ptaka dodo i tygrysa tasmańskiego. Teraz, nieco z zaskoczenia, ogłosili sukces w inżynierii genetycznej, który może przejść do historii biologii.

Trzy młode wilki straszne – dwa samce i jedna samica – przyszły na świat dzięki wykorzystaniu DNA pobranego z dwóch skamieniałości: zęba sprzed 13 tys. lat oraz czaszki mającej... 72 tys. lat. Tak, dobrze przeczytaliście.

Więcej na Spider's Web:

Ale jak przywrócić do życia coś, co zniknęło ponad 12 tys. lat temu? Kluczem była kombinacja starożytnego DNA, technologii CRISPR i klasycznego klonowania. Naukowcy porównali genomy Aenocyon dirus z genami współczesnych wilków, lisów i szakali. W ten sposób zidentyfikowali geny odpowiedzialne za cechy charakterystyczne wymarłego gatunku – m.in. białe futro, dłuższe włosy i szerszą czaszkę.

W kolejnym etapie dokonali aż 20 edycji w 14 genach szarego wilka, wycinając niepożądane fragmenty i wstawiając te „z epoki lodowcowej”. Najlepiej rokujące linie komórkowe zostały następnie sklonowane i umieszczone w komórkach jajowych. Cały proces zakończył się sukcesem – zdrowe zarodki trafiły do surogatek. I tu ciekawostka: matkami wilków strasznych zostały duże, mieszane rasy psów domowych.

Pierwsze dwa szczeniaki – samce – urodziły się 1 października 2024 r. Samica dołączyła do stada 30 stycznia 2025 r.

Małe wilki straszne żyją obecnie na 800-hektarowej (czyli ok. 2000-akrowej) posiadłości otoczonej ogrodzeniem o wysokości trzech metrów. Lokalizacja obiektu nie została ujawniona, ale wiadomo, że teren jest monitorowany przez drony, kamery i ochronę.

To nie jest żadna tajna baza wojskowa, ale coś w rodzaju nowoczesnego laboratorium przyszłości – gdzie granica między biologią a sci-fi przestała istnieć.

Tu zaczyna się gorąca debata. Nowe stworzenia mają aż 99,9 proc. wspólnego DNA z szarym wilkiem, ale noszą też unikalne cechy swoich przodków. Profesor Love Dalén ze sztokholmskiego Centrum Paleogenetyki, doradca Colossal, uważa, że to wystarczające, by mówić o przywróceniu wilka strasznego – przynajmniej pod względem fenotypu, czyli tego, jak wygląda i zachowuje się zwierzę.

Dalén mówi wprost: „To zwierzę wygląda bardziej jak wilk straszny niż cokolwiek, co widzieliśmy od 13 tys. lat. I to jest naprawdę niesamowite.”

Colossal Biosciences to nie jest firma z marzeniami oderwanymi od rzeczywistości. Od 2021 r. pozyskali już co najmniej 435 mln dol. inwestycji. Ich cel? W ciągu najbliższych lat stworzyć pierwsze mamucie cielęta. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem – stanie się to już w 2028 r.

Ale przy okazji eksperymentów z wilkiem strasznym, opracowano też nową, mniej inwazyjną metodę klonowania. Dzięki niej Colossal sklonował dwa mioty wilka czerwonego – obecnie najbardziej zagrożonego wyginięciem gatunku wilka na świecie.

Nie brakuje krytyków, którzy twierdzą, że miliony dolarów można by wydać lepiej – np. chroniąc istniejące gatunki i ich środowisko. Inni pytają: po co przywracać zwierzęta, które nie mają już swojego miejsca w dzisiejszych ekosystemach?

Jakkolwiek nie spojrzeć, to, co zrobiła firma Colossal, jest kamieniem milowym w historii biologii. Mamy do czynienia nie z filmową fantazją, ale realnym wydarzeniem: powrotem gatunku, który zniknął tysiące lat temu. Czy to tylko pokaz technologicznego potencjału, czy może początek nowej epoki inżynierii życia?

Jedno jest pewne – historia o wilkach z epoki lodowcowej, które dziś biegają po prywatnym terenie w Teksasie, to temat, obok którego nie da się przejść obojętnie.