W Polsce odnaleziono Latającą Fortecę z II wojny światowej. To wyjątkowy egzemplarz legendarnego bombowca

Miejsce poszukiwań zostało wytypowane przez pracowników Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu. Wcześniej dokonali oni analizy wszystkich dostępnych dokumentów oraz informacji, dotyczących katastrofy samolotu B-17G o numerze płatowca 44-8046.

Podczas pogłębiania toru wodnego na Zalewie Szczecińskim odkryto fragmenty amerykańskiego bombowca B-17G Latającej Fortecy. Historycy z Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu, którzy współpracowali z Urzędem Morskim przy pogłębianiu, założyli, że w pobliżu powinno znajdować się więcej części, a może nawet i jakiś większy fragment maszyny.

Prace badawcze prowadzone były z pokładu statku pomiarowego Echo 2 firmy Escort. Jednostka o długości 13 i szerokości 4 metrów posiada tylko 1,2 metra zanurzenia i służy m.in. do poszukiwań wraków na morzu.

Podczas prowadzonych poszukiwań wykorzystano specjalistyczny sprzęt w tym sonar skanujący, zdalnie sterowany pojazd podwodny ROV Falcon oraz kamera hydro-akustyczna ARIS. Wszystko po to by uzyskać jak najdokładniejszy obraz dna Zalewu Szczecińskiego.

Jak się okazało intuicja nie zawiodła pracowników Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu. W trakcie prowadzonych prac badawczych na Zalewie Szczecińskim jednostka Echo 2 znalazła wrak samolotu.

Na zdjęciach wykonanych przez sonar widać, że w całości zachował się spory fragment kadłuba potężnego bombowca. W pobliżu leżą części skrzydeł.

Samolot B-17G o numerze płatowca 44-8046 został wyprodukowany w miejscowości Tulsa w Kalifornii 22 maja 1944 r. Następnie przeleciał w okolice Waszyngtonu gdzie maszynę wyposażono w najnowocześniejszy radar "Mickey". Później bombowiec został przetransportowany do Wielkiej Brytanii.

7 października 1944 r. samolot prowadził formacje 149 bombowców B-17 z 457 Grupy Bombowej Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, a ich celem była fabryka benzyny syntetycznej w Policach.

Podczas tej akcji prowadzący B-17G został zestrzelony nad Zalewem Szczecińskim. Bombowiec został trafiony niemieckim ogniem przeciwlotniczym, który spowodował zapalenie się silnika numer dwa. Następnie samolot wszedł w strome nurkowanie i zaczął ostro opadać spiralą, odpadło prawe skrzydło, a potem sekcja ogonowa.

Na pokładzie maszyny znajdowało się 11 członków załogi: pięciu lotników przeżyło katastrofę i trafiło do niewoli do Stalag Luft III: James R. Luper, Norman A. Kriehn, William J. Morrow, Frederick N. Asbell, John H. Derling. Ciała trzech zidentyfikowano i pochowano: Henry P. Loades, Edward A. Jr. McNeal, John W. Koehler.  

Trzech członków załogi uznaje się do dzisiaj za zaginionych, a ich szczątki mogą znajdować się we wraku: Alfred W. Fischer, Gordon H. Haggard, Ancil U. Shepherd.

Z zachowanej relacji dowódcy płk Jamesa R. Lupera wiadomo, że zadaniem bombowca B-17 było prowadzenie formacji i nawigacja w trudnych warunkach atmosferycznych.

Samolot wykonywał bardzo ważne zadanie, na co wskazuje skład osobowy załogi, ponieważ z 11 lotników aż 8 stanowili oficerowie, zaś 3 pozostałych to podoficerowie wyżsi.

Z relacji sierż. Alberta G. Williamsa z innego bombowca, który brał udział w Misji 133, historycy dowiedziali się, że płk James R. Luper kierował samolotem P.F.F. (Pathfinder Force), czyli jednostką wyposażoną w specjalistyczny radar H2X "Mickey".

Boeing B-17 Flying Fortress (czyli Latająca Forteca) to amerykański czterosilnikowy ciężki samolot bombowy dalekiego zasięgu, zaprojektowany i zbudowany w połowie lat 30. XX wieku w amerykańskim koncernie lotniczym Boeing Airplane Company.

Wyprodukowano blisko 13 tys. egzemplarzy B-17 różnych wersji, z czego w działaniach bojowych utracono około 4750.

Załogę samolotu stanowiło 10 osób. Maszyna mogła zabrać do 4355 kg bomb i miała na pokładzie 13 karabinów maszynowych do obrony.