Przez przypadek uzyskali prąd z powietrza. Marzenie Tesli może się wkrótce spełnić

Zespół naukowców z UMass był naprawdę zaskoczony, gdy odkrył, że urządzenie, które składało się z wielu mikroskopijnych rurek lub ineczaj - nanodrutów, wytworzyło sygnał elektryczny.

Każdy taki mikroskopijny drucik ma średnicę tysiąc razy mniejszą od średnicy ludzkiego włosa. To jednak rozmiar wystarczający do tego, by mogła znaleźć się w nim cząsteczka wody, jakich unosi się w powietrzu mnóstwo. Jednocześnie średnica nanorurek jest na tyle mała, że cząsteczki wody, które do niej trafiły, wchodziły w styczność z jej ściankami. Każde takie zetknięcie sprawiało, że materiał, z jakiego wykonane były nanorurki zyskiwał niewielki ładunek elektryczny. Wraz ze wzrostem liczby takich zetknięć jeden z końców rurki stawał się inaczej naładowany niż drugi. Jak tłumaczy główny autor badania, prof. Jun Yao:

Tym, co sprawia, że cała sprawa jest jeszcze bardziej niesamowita jest fakt, że wszystko stało się przypadkiem. Jak dodaje prof. Yao:

Zespół naukowców zdając sobie sprawę, że to, co odkrył, może mieć potencjał, zaczął stosować inną metodę. Zamiast nanodrutów, teraz dziurkują materiały milionami maleńkich otworów, określanych mianem „nanoporów”. W ten sposób stworzyli urządzenie wielkości znaczka pocztowego o grubości mniej więcej jednej piątej ludzkiego włosa. Jest ono w stanie wygenerować prąd o mocy około jednego mikrowata. Jaka to ilość? Wystarczająca do tego, by sprawić, aby zaświecił jeden piksel na ekranie LED.

Skoro technologia ta jest w stanie zasilić jeden piksel, rodzi się pytanie - czy można by przy jej użyciu wygenerować energię potrzebną do rozświetlenia całego ekranu? A jeśli tak, to może zamiast ekranu, można by zasilić np. cały dom? Wydaje się, że nic nie stoi na przeszkodzie, bo jak przyznaje w rozbrajającą szczerością prof. Yao, „powietrze jest wszędzie", i dodaje:

Co ciekawe, już na początku XX wieku serbski wynalazca Nikola Tesla dążył do pozyskania nieograniczonej ilości darmowej energii elektrycznej właśnie z powietrza. Jego marzenia nigdy nie zostały zrealizowane, ale obietnica energii elektrycznej dającej się czerpać z powietrza nie umarła. Przykładem są wspomniani naukowcy z Massachusetts, choć nie tylko oni.

Jednym z naukowców pokładających duże nadzieje w elektryczności z powietrza jest emerytowany profesor nauk inżynieryjnych na Uniwersytecie Oksfordzkim Peter Dobson. Śledzi on prace naukowców z USA i innych miejsc, takich jak lizboński „Catcher Project”, który jest inicjatywą zajmującą się próbami pozyskiwania elektryczności z powietrza. Jak mówi:

Oczywiście, przed naukowcami jeszcze wiele wyzwań na drodze do sukcesu. Jednym z nich jest zapobieganie skażeniu mikrobiologicznemu. Innym może być choćby pozyskiwanie surowców, kalkulacja kosztów, ocena śladu środowiskowego itd.

Sami badacze przyznają, że optymalizacja prototypu i osiągnięcie odpowiednio wysokiej skali produkcji może zająć lata. Jak sugeruje prof. Yao, wciąż jednak istnieją powody do optymizmu: