Duży, ale wariat. Xbox Series X — pierwsze wrażenia

Co prawda w naszej redakcji Xbox Series X gościł jeszcze przed swoim rynkowym debiutem, ale na prywatny egzemplarz musiałem poczekać aż do oficjalnej premiery. Na szczęście Euro stanęło na wysokości zadania, a chociaż zamawiałem konsolę z odbiorem osobistym, to dało się zmienić sposób dostawy na takiego kuriera, który się wyrobił. Obawiałem się jednak tej chwili, od kiedy tylko Microsoft swoją nową konsolę pokazał…

Po pierwszej prezentacji konsoli Microsoftu szpetnie zakląłem, chociaż wizualnie mi się ta lodówka nawet podoba. Od początku wiedziałem jednak, że namiesza pod moim telewizorem i obawiałem się, iż będę musiał czarne pudło postawić gdzieś w kącie. Dopiero później Microsoft podał dokładnie wymiary, a ja wziąłem miarkę i po przyłożeniu jej do szafki odetchnąłem z ulgą.

Konsola zmieściła się tam, gdzie wcześniej stał mój Xbox One X i teraz już wiem, że większy problem będę miał z PlayStation 5. Nowy sprzęt Sony tam, gdzie stoi dziś PlayStation 4 Pro, się nie zmieści, a do tego będzie się piekielnie wyróżniać za sprawą białej obudowy. Urządzenie od Microsoftu w czarnym kolorze po dosunięciu do ściany wtapia się zaś w tło. Na szczęście.

Z tego powodu obudowa leżąca na boku, jeśli spojrzeć na nią pod kątem, wygląda fatalnie ze względu na niezdejmowalny okrągły kawałek plastiku. Mam o to do Microsoftu straszny żal, bo zamiast dołożyć truskawkę do tortu, rzucono graczom pod nogi skórkę do banana. Ten felerny element wygląda fatalnie, w przeciwieństwie do kratki wentylatora po drugiej stronie.

Szkoda też, że logo w przycisku nie jest symetryczne i nie da się go obrócić — ciągle przypomina, że domyślną orientacją dla Xboksa Series X jest pion, a Xboksa Series S — poziom. Z drugiej strony wzrok w pionie przyciągają gumowe nóżki, które pozwalają postawić konsolę na prawym boku, a które są obecne tylko na jednej ściance (i na lewym boku konsoli ułożyć się nie da).

Internet tak długo nabijał się z nowej konsoli Microsoftu, jakoby jego nowy sprzęt miał zastąpić w kuchni lodówkę, że spodziewałem się naprawdę ciężkiego i wielkiego klocka. W praktyce jednak Xbox Series X nie jest ani przesadnie ciężkawy, ani ogromny — jest po prostu bardziej pękaty niż poprzednik, czyli płaski i przypominający magnetowid Xbox One X (i wcale nie dymi).

Na szczęście gabaryty mnie nie powstrzymały i konsola wylądowała w miejscu poprzednika, a przed nią ustawiłem kontrolery — jeden nowy oraz jeden od konsoli Xbox One X, który pozwala grać we wszystkie stare i nowe gry. Niestety wobec nowego pada mam nieco mieszane uczucia i to pomijając fakt, że w porównaniu do DualSense od Sony wygląda mało porywająco.

Obiektywnie pad jest lepszy niż poprzednik za sprawą m.in. nowego krzyżaka, przyjemniejszej w dotyku faktury i przycisku Share, ale Microsoft nadal na nim oszczędza. Chociaż obie konsole nowej generacji sprzedawane są w tej samej (za granicą) lub niemal tej samej (w Polsce) cenie, Sony wyposażyło swojego DualSense’a w akumulator, a do kontrolera od Xboksa trzeba takowy dokupić.

Jakby tego było mało, ten oryginalny akumulator Microsoftu (wraz z kablem) kosztuje w oficjalnym sklepie bagatela 109 zł, co oznacza, że Xbox Series X z tym akcesorium nie będzie już w Polsce o 50 zł tańszy od swojego konkurenta, tylko o 59 zł od niego droższy. Ta różnica w cenie zresztą rośnie w momencie, gdy chcemy się wyposażyć w drugiego pada, który goły kosztuje 269 zł.

Tyle dobrego, że nie jesteśmy na te drogie akumulatory od Microsoftu skazani, bo w sprzedaży są już zamienniki, ale ich dostępność jak na razie, oględnie mówiąc, nie jest zbyt dobra i brakuje ich w sklepie Microsoftu. Sam czekam nadal na swój zestaw — zamówiłem na Allegro stację dokującą i akumulatory stykowe wraz z dodatkowymi klapkami do padów obu generacji.

Alternatywą dla tego typu akcesoriów są tak jak ostatnim razem oczywiście zwykłe paluszki — jednorazowe lub wielokrotnego ładowania. Przez chwilę nawet myślałem, by się na takowe zdecydować, ale niestety akumulatorków typu AA najwyraźniej nie da się ładować za pomocą kabla USB-C wtykanego bezpośrednio w pada i musiałbym ładować je za pomocą zewnętrznej ładowarki.

Ponieważ jestem geekiem, to kwestia sprzętu i jego kultury pracy interesuje mnie równie mocno, co oprogramowanie - w tym przypadku gry. Ale zdaję sobie sprawę, że większości osób wymiary i wygląd konsoli mało interesują, tak samo, jak szczegóły dotyczące pada, bo liczą się dla nich przede wszystkim tytuły, w które mogą zagrać. Niestety w przypadku gier Microsoft nas… bynajmniej nie rozpieszcza.

W ramach biblioteki Xbox Game Pass i Microsoft Store jest ledwie garstka produkcji przystosowanych do działania na konsolach Xbox Series X|S, a reszta uruchamiana jest w trybie wstecznej kompatybilności (co samo w sobie poprawia oprawę graficzną). Niestety nawet w przypadku starszych gier, jak np. Forza Horizon 4 (z łatką) i Doom Eternal (jeszcze bez łatki), nic nie wywołuje tzw. opadu szczęki.

Microsoft nie tylko nie przygotował bogatego katalogu gier na start, ale i spóźnił się na własną imprezę — nawet Halo: Infinite pojawi się dopiero w 2021 r. (podobnie jak na polskie The Medium). W dodatku firma uznała, iż wszystkie jej własne gry przez najbliższe dwa lata będą musiały działać również na Xbox One X, który przez ten czas będzie kulą u nogi deweloperów…

Pewnym rozczarowaniem jest też Assassin’s Creed Valhalla, bo po łącznie 300 godzinach spędzonych w Assassin’s Creed Origins i Assassin’s Creed Oddyssey mam wrażenie, że to ciągle ta sama gra. Modele postaci i animacje wcale nie wyglądają „nextgenowo”, a animacja ognia na samym początku gry wywołała we mnie uśmiech politowania — mimo to nie żałuję zakupu ani trochę.

To prawda, że przez najbliższe miesiące na konsolach nowej generacji będę nadrabiał przede wszystkim gry z poprzedniej, ale to wcale nie oznacza, że z zakupem mogłem się równie dobrze wstrzymać — ta sama gra nie oznacza tego samego doświadczenia. Moment, w którym po śmierci w kampanii Doom Eternal wracam na mapę po kilku sekundach, zmienił moje podejście do rozgrywki.

Wcześniej bardzo uważałem, żeby w grach nie zginąć, bo konsola karała mnie za to czekaniem minutę lub dwie na powrót do zabawy i byłem zachowawczy. Teraz w strzelaninie mogę grać dużo bardziej brawurowo, bo już wiem, że w razie pomyłki nie będę patrzył się jak głupek bezczynnie w telewizor, tylko od razu wrócę na pole walki, by dalej eksterminować demony.

Co ciekawe, ten mechanizm wspiera dziś już zarówno nowa, jak i poprzednia generacja konsol, dzięki aktualizacji oprogramowania dla sprzętów z rodziny Xbox One. Wystarczy smartfon z zainstalowaną aplikacją Xbox, by wpisać na konsoli hasło do konta, klucz sieci Wi-Fi itp. Moje ustawienia z Xbox One X zostały w dodatku zapisane w chmurze i udało się je pobrać na Xbox Series X.

Nie jestem jednak przekonany, czy słuszna była decyzja o unifikacji menu pomiędzy obiema generacjami. Z jednej strony poczułem się jak w domu, a z drugiej zabiło to jakikolwiek efekt „wow”, który miałem po pierwszym ujrzeniu interfejsu PlayStation 5. Xbox Series X to zdecydowanie nie rewolucja, a ewolucja — ale tyle dobrego, że Microsoft podąża w bardzo dobrym kierunku.