Jeden z bliźniaków spędził rok w kosmosie. NASA bada, czym różni się od brata po powrocie
Bliźniacy jednojajowi, którzy są jednocześnie astronautami to niezła gratka dla NASA. Tacy właśnie są Scott i Mark Kelly. Obaj pracują dla agencji, a jeden spędził prawie rok, na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.
Po powrocie Scotta w marcu 2017 na Ziemię, NASA zabrała się do skrupulatnych badań obu panów. Celem było znalezienie różnic w ich organizmach po tym, jak jeden z nich przez 340 dni przebywał w przestrzeni kosmicznej.
Pierwsza różnica rzuciła się w oczy od razu: Scott był pięć centymetrów wyższy od Marka. Nie była to oczywiście żadna nowość - zjawisko rozciągania się chrząstek między kręgami, gdy nie działa na nie grawitacja, znane było już wcześniej. Jednak widok dwóch identycznych bliźniaków, z których jeden był wyraźnie wyższy, musiał być ciekawy.
Najciekawsze jednak dla badaczy z NASA było badanie DNA obu bliźniaków, które przecież są identyczne. Badania odbywają się od powrotu Scotta z orbity, i przyniosły już kilka interesujących rezultatów.
Bliźniacy z NASA przechodzą skrupulatne badania genetyczne.
Ciekawe jest zachowanie telomerów Scotta. Telomery to fragmenty chromosomów, zlokalizowane na ich końcach, mające chronić je przed błędami w replikacji. Sęk w tym, że przy każdym podziale komórki telomer skraca się. To właśnie dlatego z wiekiem rośnie ryzyko zachorowania na nowotwory oraz pojawiają się efekty starzenia. Wielu naukowców podejrzewa, że telomery stanowią odpowiedź na zagadkę życia w zdrowiu do późnej starości.
Telomery Scotta stały się dłuższe gdy był na orbicie - jednak wróciły do normy gdy powrócił na Ziemię. Spodziewano się czegoś dokładnie odwrotnego - że telomery ludzkiego DNA będą krótsze podczas przebywania w obcym środowisku. Wynik ten jest weryfikowany - być może przyczyną „lepszych” telomerów w kosmosie była… niskokaloryczna dieta jakiej przestrzegają astronauci.
Ekspresja genów Scotta również się zmieniła. Modyfikacji uległa metylacja DNA, która powoduje włączanie i wyłączenie genów obecnych w materiale genetycznym. Zajmuje się tym dział genetyki zwany epigenetyką. Sekwencjonowanie DNA obu panów pozwoliło wykryć aż 200 tysięcy molekuł RNA które różniły się pomiędzy Scottem i Markiem. Prawdopodobnie pokazuje to, że proces ekspresji genów jest bardzo wrażliwy na zmianę środowiska w którym żyjemy. Naukowcy NASA poszukują wśród nich „genu kosmicznego” - czyli takiego który jest unikalny dla przebywania w kosmosie.
Bliźniacy mieli również inne szczepy bakterii w układzie pokarmowym. Są to tzw. dobre bakterie które pomagają nam trawić pokarmy. Jest to również oczywisty skutek innej diety i innego środowiska obu braci.
Badania będą prowadzone dalej. Braciom zostały wykonane kompletne badania oraz pobierane były próbki materiału genetycznego w trakcie trwania i po zakończeniu eksperymentu. Jest to część programu NASA o nazwie Human Research Program mającego na celu zbadanie wpływu przebywania w kosmosie na organizm ludzki.
