Jak wypada Lyft na tle Ubera? Sprawdziliśmy to w Los Angeles

Podczas ostatniej podróży do Stanów miałem wreszcie okazję sprawdzić, jak w praktyce wypada największy konkurent Ubera. Co więcej, mogłem porównać to jak sprawuje się Lyft w odniesieniu do tego, jak działa sam Uber poza granicami Polski.

Pod względem komunikacyjnym Los Angeles jest przeciwieństwem drugiego miasta, które odwiedziłem podczas ostatniego wyjazdu, czyli Nowego Jorku. Na Manhattanie tylko raz skorzystałem z ikonicznej taksówki pędząc na konferencję zapowiadającą PlayStation 4 Pro, a Ubera nie zamawiałem wcale.

Nowy Jork - a przynajmniej Manhattan, który odwiedziłem już drugi raz - ma tak rozbudowane i sprawnie działające metro, że po powierzchni poruszałem się wyłącznie na piechotę. Zupełnie inaczej jest w Los Angeles, gdzie bez swojego lub wypożyczonego samochodu człowiek czuje się jak bez ręki.

W Los Angeles spędziłem blisko tydzień. Komunikacja miejska tam praktycznie nie istnieje i nawet nie próbowałem z niej korzystać. Wykonałem za to ponad tuzin kursów zamawiając przejazdy za pomocą aplikacji Uber i Lyft, co wbrew pozorom nie było tak kosztowne, jak można się było tego spodziewać.

Ceny obu usług w Los Angeles są do siebie zbliżone. Za dziesięciominutowy kurs z hotelu do najbliższego salonu T-Mobile’a, by kupić lokalną kartę SIM, zapłaciłem 5 dol. - to znacznie mniej, niż się spodziewałem, aczkolwiek jak na polski portfel dłuższe kursy były dość sporym obciążeniem.

Samo korzystanie z aplikacji również niewiele się różni - w obu przypadkach zaznaczamy swoją pozycję na mapie, zamawiamy kierowcę, a po zakończonym kursie - oceniamy go. Interfejs obu aplikacji różnią niuanse.

Na uwagę zasługuje tylko to, że Uber w Stanach Zjednoczonych jest znacznie bardziej rozwinięty, niż u nas. Oprócz odpowiednika polskiego UberPOP o nazwie uberX (wraz z wariantem XL dla większej liczby osób) i znanej w Polsce bardziej luksusowej opcji Select można wybrać takie warianty kursu jak:

Nie prowadziłem co prawda dzienniczka i nie zapisywałem samochodów, którymi poruszałem się na miejscu, a i nie wszystkie kursy były zamawiane z mojego konta, więc nie mogę ich sprawdzić w historii. Kilka jednak zapamiętałem, a kolejne przypomniały mi wykonane podczas korzystania z aplikacji zrzuty ekranów.

Dość powiedzieć, że samochody były bardzo różne - od Toyoty Corolli, przez RAV4, po wszechobecne Priusy - tymi autami akurat wykonałem bodaj połowę kursów na miejscu. Z aut innych marek pojawił się też Nissan Altima - nie było za to żadnego odpowiednika Skody Rapid albo Fabii, które zdominowały warszawskiego Ubera.

Uber, jakkolwiek by jego przedstawiciele nie czarowali, jest w takich krajach jak Polska bezpośrednią konkurencją dla taksówek. W Stanach - kraju, gdzie z pasów szybkiego ruchu jadąc autem można skorzystać tylko wioząc pasażera - Uber i Lyft rozwiązują realny problem zbyt dużej liczby aut na drogach.

W obu aplikacjach można wybrać tańszą opcję przewozu wpisując adres startowy i docelowy, a algorytmy spróbują połączyć to z kursem zamówionym przez innego pasażera. Sprawdziłem to w praktyce i jechałem z hotelu na plażę w Santa Monica i wracałem z niej z zupełnie obcymi osobami.

Zamawiając taksówkę dla siebie, auto wiezie na miejsce docelowe jednego pasażera. W przypadku Ubera i Lyfta w wybranych miastach na świecie na tej samej trasie w tym samym aucie mogą pojawić się dwie osoby, które w normalnych warunkach zamawiałyby ogólne kursy. Zachętą, by to zrobić, są niższe ceny.

Ciekaw jestem, czy Uber wprowadzi opcję carpoolingu w Polsce. Niewykluczone też, że podobne rozwiązanie pojawi się w… MyTaxi. W ostatniej ankiecie wysłanej na moją skrzynkę przez twórców tej aplikacji agregującej taksówki pojawiły się pytania o to, czy jako klient byłbym skłonny dzielić auto z inną osobą.

Z takich luźnych obserwacji mogę dodać jeszcze to, że wracając na lotnisko zamawiając kurs z Lyft trafiłem na kierowcę, który miał całe pudło z poczęstunkiem dla pasażera. Miła pani w dodatku zamiast mnie naciągnąć i wieźć żółwim tempem na lotnisko i terminal odlotów sama zaproponowała, że szybciej będzie, jeśli pojedzie omijając korki na terminal przylotów, bo mogę przedostać się z jednego na drugi schodami.

Z drugiej strony podczas powrotu z Santa Monica do hotelu wybrałem opcję Lyft Line - odpowiednik Uber Pool, czyli dzielenia auta z innym pasażerem - a kierowca mnie przegapił. Gdyby nie to, że miałem lokalną kartę SIM i mogłem do niego zadzwonić, to odjechałby beze mnie - pasażer ma tylko dwuminutowe okienko, by dosiąść się do auta, a w przeciwnym razie kierowca jedzie dalej.

Szczerze mówiąc to… wszystko jedno. Obie usługi działają bardzo podobnie, a różnice między nimi są naprawdę kosmetyczne. Sam z przyzwyczajenia przy kolejnej wizycie wybiorę pewnie w pierwszej kolejności Ubera, który w dodatku ma polski interfejs, ale tak naprawdę obie usługi są równorzędne.

Z tego powodu nie wyczekuję też, aż Lyft oficjalnie pojawi się w Polsce - jeśli w ogóle kiedykolwiek jego twórcy uznają, że warto w nasz kraj zainwestować. Jak na razie po prostu trudno dostrzec realną przewagę jednej usługi nad drugą, bo… w obu przypadkach trudno jest cokolwiek zarzucić.