Prawie wszyscy producenci smartfonów mydlą nam oczy, ale Samsung najbardziej

Okazuje się, że oszukuje większość producentów, tylko w różnym stopniu. W jaki sposób mogą podnieść wydajność swoich urządzeń? By to zrobić, potrzebna jest lista aplikacji, w których zastosowany procesor ma używać pełni swojej mocy. Wówczas podnoszone jest napięcie i częstotliwość układu do najwyższych możliwych wartości. Możliwe jest też podniesienie limitów wydzielanego ciepła w celu chwilowego zwiększenia wydajności układu graficznego. Udowodniono, że Samsung stosuje w swoich urządzeniach oba sposoby zwiększania wydajności, z kolei wydajność samego procesora zwiększają niemal wszyscy producenci sprzętu z Androidem.

Lista tego, kto to robi, byłaby za długa, lepiej więc jest wymienić firmy, które nie podnoszą osiągów swoich urządzeń. Otóż jest to Motorola, różnic w wydajności sprzętu nie zauważono też w smartfonach z serii Nexus. Być może ich producenci chcieliby, by produkowane przez nich Nexusy działały szybciej niż inne telefony, ale są one wyposażone w niezmodyfikowanego Androida, więc nie było możliwości przyspieszenia sprzętu. Podejrzewamy, że również topowe telefony w wersjach Nexus Edition przez uczciwość wypadałyby w benchmarkach gorzej niż ich zwyczajne odpowiedniki. Zapewne wielu z Was zastanawia się, czemu Motorola stała się jedynym sprawiedliwym. To proste, bo należy do Google’a. Jednak nie ma jakiejkolwiek pewności co do tego, że poprzednie telefony amerykańskiego producenta były tworzone w równie uczciwy sposób. Nie mam na to dowodów, jednak bardziej przychylam się do tego, że samodzielna Motorola nie była lepsza od innych. Pełną listę benchmarków, w których poszczególni producenci urządzeń oszukują, znajdziecie w poniższej tabeli.

Warto wziąć pod uwagę, że nie ma znaczenia, jaki procesor został zastosowany w urządzeniu. Samsungi zawyżają wyniki niezależnie od tego czy wykorzystują własne Exynosy, Snapdragony, czy też może procesory Intela. Jeśli chcecie zobaczyć, jak działa procesor w benchmarku, a jak w innych zastosowaniach, należy zerknąć na poniższy wykres. Smartfon Samsunga przetestowano w nim dwa razy – najpierw w benchmarku, potem w tym samym programie o zmienionej nazwie. Jak widać, w normalnym benchmarku taktowanie jest utrzymywane cały czas na najwyższym, nienaturalnym poziomie, zaś po zmianie nazwy zaczyna zachowywać się w sposób bardziej naturalny. Samsung nazywa to specjalnym trybem wysokiej wydajności używanym w aplikacjach takich jak Galeria czy S Aparat. Osobiście wątpię, czy do korzystania z aparatu konieczne jest maksymalne taktowanie procesora przez cały czas.

Jak już wspominaliśmy, większość producentów sprzętu zadowala się zwiększeniem mocy procesora, ale dla Samsunga to za mało i zdecydował się na podrasowanie też testu układu graficznego, co widać w testach graficznych GFX Basemark X i 3D Mark. W pierwszym z nich różnica wydajności w tym samym benchmarku o różnych nazwach wynosi 3,3%, zaś po wyłączeniu ekranu ponad 10%. Oznacza to, że zapewne stosowane są sztuczki takie jak gubienie klatek i sztuczne podwyższanie wydajności. Drugi test jest znacznie bardziej zbalansowany, więc wpływ na wzrost wydajności może mieć tu procesor. Na szczęście jest to całkiem wiarygodny benchmark, gdyż oszukują w nim tylko Samsung i HTC. O wiele mniejsze różnice wydajności widać też w benchmarkach takich jak Vellamo czy Mozilla Kraken, bo są one mniej popularne od testów umieszczonych w tabelce i przez to mniej firm zajmuje się dostosowaniem oprogramowania właśnie do nich.

Dlatego bardzo ważne jest, by twórcy oprogramowania cały czas je zmieniali, edytowali, naprawiali. Dzięki temu możliwa będzie walka z producentami sprzętu, którzy chcą naginać rzeczywistość odpowiednio do swoich potrzeb. Jest to nawet ważniejsze niż na rynku pecetowym, gdyż większość redakcji zdecydowała się ograniczyć testy syntetyczne i sprawdzać wydajność podzespołów w realnym zastosowaniu. Niestety w przypadku smartfonów i tabletów nie jest to możliwe z kilku powodów. Przede wszystkim na Androida istnieje cały czas zbyt mało oprogramowania profesjonalnego, dobrych graficznie gier, brakuje też narzędzia takiego jak Fraps, które mierzyłoby liczbę klatek na sekundę w programach 3D.

Czy da się skutecznie walczyć z oszustwami? Jeśli większość dostawców sprzętu ma listę aplikacji, które mają zwiększać wydajność, warto zastanowić się nad tym, by twórcy dużych benchmarków wypuszczali dwie wersje programu. Jedna byłaby zwykła i w 100% uczciwa, z kolei druga miałaby inną nazwę, przez co programy nie mogłyby jej wykrywać. Nazwę należyby zmieniać co tydzień-dwa, a jej nazwę podawać na stronie producenta oryginalnego programu. Byłaby to zabawka w kotka i myszkę, którą w końcu producenci sprzętu wy wygrali, jednak póki nie ma lepszego rozwiązania, nawet to może sprawić, że benchmarki będą bardziej wiarygodne.