Mały krążek zmienił to, jak wchodzę do domu. Yale Dot - nanorecenzja

Od razu przy tym odpowiem na pytanie, które może zadać ktoś, kto trafi tutaj z wyników wyszukiwarki - tak, w większości przypadków warto, tym bardziej, że cena nie powala. Jeśli ktoś natomiast trafił tutaj, licząc, że dowie się czegoś więcej o nowym zamku Linus drugiej generacji - tak, będzie recenzja, ale nie w tym miejscu.

To teraz można przejść do rzeczy.

Można do tego tematu podejść na dwa sposoby. Z jednej strony - jest nowym dodatkiem do zamka Linus, który zadebiutował wraz z "drugim" Linusem. Jego zadanie jest proste - przykładamy do niego telefon, a następnie w mniej lub bardziej automatyczny sposób otwierane lub zamykane są nasze drzwi. To, która akcja jest podejmowana, zależy od tego, jaki status mają obecnie nasze drzwi - po prostu zostanie aktywowany tryb przeciwny do tego, który jest obecnie, czyli zamknięte drzwi się otworzą, otwarte drzwi się zamkną. Tyle.

Z drugiej, trochę bardziej technicznej i mniej marketingowej strony, jest to po prostu lekko zabudowana plakietka NFC, którą nasz telefon po przyłożeniu odczytuje jako komendę dla aplikacji Yale Home. Tak, bez jej instalacji nic znaczącego się z naszym zamkiem nie stanie.

I żeby nikogo przesadnie nie zanudzać, niech ta recenzja będzie w formie pytań i odpowiedzi:

Tak, o ile ma NFC. Oraz oczywiście aplikację Yale Home, bo bez tego nici.

Tak. Muszę nawet przyznać, że mimo posiadania dodatkowo zamka z klawiaturką na drzwiach, jest to obecnie w niektórych sytuacjach mój ulubiony sposób otwierania i zamykania drzwi. Całość jest prawie tak prosta, jak można przeczytać w materiałach marketingowych - naklejamy Yale Dot gdziekolwiek, przykładamy telefon, a drzwi otwierają się lub zamykają.

Tak, "prawie", bo o ile np. Galaxy S24 Ulta przyłożony do Yale Dot wykonuje polecenie zapisane w "krążku" bez żadnego wahania i konieczności klikania czegokolwiek, tak np. wszystkie moje domowe iPhone'y wymagają niestety potwierdzenia działania, tj. kliknięcia we wyskakujący banerek:

Nie udało mi się niestety znaleźć sposobu na obejście tego dodatkowego kroku, ale dalej jest i tak szybciej niż odblokowywanie telefonu, szukanie aplikacji i klikanie dopiero w odpowiednią ikonkę. O szukaniu kluczy nie wspominając. Cóż, taka specyfika iOS.

Bo było całkiem ciemno i nie zauważyłem, że na obudowie jest napis. Ok? A teraz jest to przyklejone tak mocno - mimo tego, że powierzchnia, do której to przykleiłem, nie zapowiadała dobrego trzymania, że wolę tego nie ruszać, bo jeszcze zrobię dziurę w starym płocie.

Tak. Nie ma wręcz żadnego powodu, żeby tego nie robić. Yale Dot wytrzymał u mnie ostatnie burze, wichury i właściwie jeszcze tylko nie napadał na niego śnieg, ale i to raczej przetrwa - bo i w sumie od strony technicznej dlaczego miałby nie.

Nie, nie ma tu nic takiego. Tagi NFC nie wymagają żadnego zasilania do działania. Tzn. wymagają, ale nie pochodzi ono z akumulatora wewnątrz obudowy, więc o nic nie trzeba się martwić. Przyklejasz i zapominasz.

Małe szanse, tym bardziej, że nie wygląda to jakoś kusząco albo drogo. Ot, krążek przyklejony do ściany. Nawet jednak jeśli ktokolwiek się na niego pokusi, to i tak w żaden sposób nie wejdzie do naszego domu - musiałby być wcześniej przypisany do naszego zamka, więc jedyne, czym ryzykujemy w razie kradzieży, to tym, że będziemy kilka dyszek w plecy.

W niektórych przypadkach można zresztą umieścić Dota tak, żeby w ogóle nie był widoczny. Przykładowo u mnie Dot był długo przyklejony tuż przy furtce, którą żona codziennie wychodzi do pracy, a potem wraca. Bardzo się zdziwiła, jak powiedziałem jej, że pojawiło się tam coś nowego i dodatkowo pozwala szybko zamknąć albo otworzyć drzwi.

Zanim ostatecznie przykleiłem Dota do płotu, sprawdziłem go w kilku miejscach i moim bezdyskusyjnie ulubionym jest... samochód, o ile znajdziemy płaską powierzchnię, żeby skutecznie ten krążek zamontować. Przeważnie i tak wożę telefon w specjalnym uchwycie, więc po zaparkowaniu pod domem wyciągam go, dotykam nim Dota, a potem rozpoczynam swoją krótką drogę do domu - który zawsze stoi po takim zabiegu otworem.

Oprócz tego Dot - zanim wylądował przy furtce - trafił u mnie na... koniec ogródka, z którego nie widzę drzwi wejściowych do domu ani nawet ścieżki do domu. Regularnie zdarza się tak, że wychodzę na chwilę na ogródek, a potem ten pobyt się przedłuża, podczas gdy dom jest cały radośnie otwarty. Jedno tapnięcie w Dota i problem rozwiązany.

Trzecim moim ulubionym miejscem jest to ostatnie, gdzie trafił Dot, czyli właśnie sama furtka do ogrodu. Przy czym przeważnie korzystam z tej lokalizacji jako opcji awaryjnej - np. wtedy, kiedy wiem, że zapomniałem zamknąć domu, mam telefon w ręce, ale w sumie nie chce mi się go odblokowywać, szukać aplikacji i w niej klikać. Tap w Dota i gotowe.

Aczkolwiek nie oznacza to, że zawsze jest absolutnie idealnie.

Miałem trochę zamieszania z jednym miejscem w moim ogrodzie, przy czym zamieszanie nie było do końca związane z samym Dotem, a z konfiguracją sieciową. To miejsce, gdzie telefon jest na krawędzi zasięgu Wi-Fi, sieci operatora komórkowego i podejrzewam jeszcze, że zasięgu Bluetooth samego zamka. W takim miejscu dotknięcie Dota telefonem wprawdzie wywoływało odpowiednią reakcję w aplikacji, ale już z faktyczną akcją po stronie zamka nie było tak pięknie - czasem trzeba było poczekać chwilę dłuższą, niż można byłoby oczekiwać.

Zresztą w związku z ewentualnymi opóźnieniami, które pojawiają się u mnie sporadycznie, ale jednak (słyszałem, że u innych też bywa z tym różnie), idealne miejsce dla Yale Dot to takie, gdzie mamy jeszcze kawałeczek do domu, żeby cały proces zdążył się odpowiednio przemielić, najlepiej uwzględniając też samo odblokowywanie zamka.

I tak na przykład rozważyłbym umieszczenie Yale Dot bezpośrednio przy drzwiach do domu, żeby np. ułatwić proces dostawania się do domu odwiedzającym mnie znajomym czy rodzinie - jak raz na jakiś czas postoją tych 15 sekund, to raczej nic im się nie stanie. Natomiast żeby właśnie uniknąć takich sytuacji, wolę sobie Dota przykleić tych kilkanaście kroków wcześniej - aczkolwiek możliwe, że przy innej konfiguracji sieciowej cały proces wyglądałby jeszcze lepiej.

Trzeba też pamiętać o tym, że tag NFC to nie bramka w sklepie i nie wystarczy przejść obok niego, żeby wszystko zadziałało. W Yale Dot trzeba dość precyzyjnie trafić odpowiednią częścią telefonu - na szczęście idzie się do tego przyzwyczaić i wyrobić sobie odpowiedni odruch.

Pięć dla jednego zamka. Nie jestem do końca pewien, z czego wynika akurat takie ograniczenie, ale też trudno mi wyobrazić sobie scenariusz, w którym 5 okazałoby się zbyt małą wartością. Ale może jestem za biedny i mam za mały dom.

Tak, jak najbardziej.

Jeśli kupimy zamek Linus L2, to w sumie i tak dostaniemy jednego Dota i będziemy mogli przetestować. Jeśli natomiast mamy Linusa pierwszej generacji, to możemy sobie kupić zestaw trzech za 139 zł, czyli wychodzi trochę ponad 40 zł za sztukę. I tak, biorąc pod uwagę, że to mocno zabudowany znacznik NFC, to nie jest to najniższa cena.

Z drugiej strony - trochę nie ma wyboru, bo Yale Linus nieprzesadnie daje się automatyzować w taki "dotykowy" sposób inną drogą, chyba że skorzystamy z zewnętrznych rozwiązań, np. HomeKita. Te jednak są trochę trudniejsze w obsłudze (trzeba wiedzieć, co się robi), a dodatkowo wymagają konfiguracji na wszystkich urządzeniach (np. Skrót utworzony na jednym iPhonie nie pojawi się automatycznie u reszty domowników). Tutaj dla odmiany dostajemy wszystko na tacy, gotowe do użytku właściwie od razu po wyjęciu z opakowania.

Czyli tak, jak to bywa przeważnie w życiu - tak, można pokombinować, żeby było taniej. Czy będzie lepiej? Jeśli się bardzo postaramy - może być, bo np. Skróty w iOS nie wymagają tego nieszczęsnego klikania i potwierdzania. Aczkolwiek czy będzie łatwiej? To już zdecydowanie niekoniecznie. A 40 zł za każdy modulik w pakiecie to nie taka znowu wygórowana cena, patrząc chociażby na to, ile kosztuje smart zamek czy cały smart dom.