Bojowy traktor i żołnierze na rowerach. Takie oddziały istniały naprawdę i to do niedawna
Szwedzi słyną z niekonwencjonalnych, a zarazem doskonałych broni, jak choćby nie posiadający wieży czołg Stridsvagn 103. Jednak największe wrażenie robią oddziały rowerowe.
Rowery w szwedzkiej armii mają długą tradycję. Piechota rowerowa została oficjalnie wprowadzona w 1901 r., kiedy Gotlandzki Pułk Piechoty w Visby zastąpił swoją kawalerię oddziałami na rowerach.
Przeprowadzono wiele eksperymentów w celu określenia możliwej roli rowerów w działaniach wojskowych. Rowery dawały możliwość przewożenia ze sobą większej ilości sprzętu, a żołnierze mogli przemieszczać się na nich większe odległości niż maszerując.
Do 1942 r. w Armii Szwedzkiej istniało sześć pułków piechoty rowerowej. Cykelskyttebataljon, czyli po szwedzku bataliony strzelców rowerowych istniały w tym kraju aż do lat 80.
Rowery, żołnierze i traktory
Bataliony strzelców rowerowych były mobilną rezerwą lokalnych jednostek obrony. Odział taki składał się ze sztabu, trzech kompanii strzelców oraz kompanii technicznej, która nie tylko prowadziła naprawy, ale także mogła pomóc rowerzystom w przemieszczaniu się.
Jak to wyglądało, zobaczycie na zdjęciu niżej. A przyznać trzeba, że był to widok niecodzienny. Przypominał wojskowy kulig. Na przodzie jechał traktor, oczywiście wojskowy i pomalowany na zielono. Ciągnął na linie cały oddział żołnierzy na rowerach.
Rower od Husqvarny
Wśród wielu modeli wojskowych rowerów używanych przez szwedzką armię uwagę zwraca kilka typów. Model m/1927 to wyprodukowany we Włoszech rower wojskowy Bianchi zakupiony przez wojsko szwedzkie w 1930 r. Można go było złożyć i nosić na plecach w trudnym terenie.
Model m/42 to z kolei najbardziej znany rower wojskowy. Był produkowany przez kilku dużych szwedzkich producentów rowerów (Rex, Husqvarna, Monark, Nymans ) od lat 40. do 50. XX wieku.
Posiadał on jednobiegową piastę z hamulcem Novo C oraz przedni hamulec bębnowy wyprodukowany przez firmę Husqvarna (obsługiwany łańcuchem za pomocą zintegrowanej dźwigni). Rower posiadał dużą skrzynkę narzędziową. Ważył do 26 kg. Rozmiar koła 25,5 cala.
Ostatnim modelem szwedzkiego roweru wojskowego był m/111, który wprowadzono po 1971 r. Koło miało 28,5 cala i tylną piastę Sachs Torpedo.
Wśród standardowych rowerów używano także tandemów do użytku przez radiooperatorów oraz połączone pary rowerów, które między sobą mogły transportować nosze z rannym.
