2S7 Pion - ta armata samobieżna to ciężki kaliber

2S7 Pion to radziecka armata samobieżna kalibru 203 mm. 2S7 była przeznaczona dla pułków artylerii ciężkiej znajdujących się na szczeblu frontu. Została skonstruowana na początku lat 70 XX w. przez Zakłady im. Barykady (armata) i Leningradzkie Zakłady im. Kirowa (podwozie). Do uzbrojenia Armii Radzieckiej została wprowadzona w 1976 roku.

Załoga 2S7 Pion składa się z siedmiu ludzi i potrzebuje 5–6 minut, aby wejść do akcji i 3–5 minut, aby wyjść z akcji. Ze względu na duży zasięg załoga może wystrzelić jeden lub dwa pociski i opuścić pozycję, zanim pierwszy pocisk trafi w pozycję wroga oddaloną o ponad 40 km. To sprawia, że ​​2S7 jest mniej podatny na ogień przeciwartyleryjski.

Działo 2S7 Pion zasilane jest amunicją rozdzielnego ładowania. Ładunki miotające są w workach. Z działa można wystrzeliwać granaty odłamkowo-burzące o masie 110 kg i donośności 37,5 km, granaty odłamkowo-burzące z dodatkowym napędem rakietowym o masie 102 kg i donośności 47,5 km, chemiczne (wycofane z uzbrojenia) oraz jądrowe. Szybkostrzelność praktyczna sięgała 2 strz./min.

W tylnej 2S7 Pion części zamontowany jest ruchomy lemiesz, który w czasie przemieszczania się pojazdu jest podniesiony, natomiast na stanowisku ogniowym w celu zwiększenia stabilności podczas strzelania opuszczany na ziemię. W tym samym celu i dla zwiększenia długości oporowej gąsienic zwalnia się koło napinające.

Samobieżną armatę można obejrzeć m.in. w Muzeum Artylerii w Toruniu, Muzeum Broni Pancernej w Poznaniu, Lubuskim Muzeum Wojskowym. Jeden egzemplarz bez optyki i wyposażenia znajduje się w Bolesławcu.

Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej zdecydowały o wycofaniu 8 sztuk, znajdujących się od 1985 roku na uzbrojeniu najpierw 5 Brygady Artylerii Armat z Głogowa, a potem w 23 Śląskiej Brygadzie Artylerii w Bolesławcu, w marcu 2006 roku.