Hubble sprawdza, jak powstają masywne gwiazdy w Mgławicy Tarantula
Poniższe zdjęcie wykonane za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble'a przedstawia okolicę Mgławicy Tarantula. Widoczny w centrum obłok gazu i pyłu oraz liczne otaczające go młode i masywne gwiazdy stanowią idealne laboratorium do badania procesów powstawania masywnych gwiazd.
LHA 120-N 150 to niezbyt kreatywna nazwa widocznej na zdjęciu chmury gazu i pyłu. Znajduje się ona na zewnętrznych krawędziach Mgławicy Tarantula, która z kolei jest największym żłobkiem gwiezdnym w lokalnym wszechświecie. Tarantula znajduje się 160 000 lat świetlnych od Ziemi w Wielkim Obłoku Magellana, sąsiadującej z nami galaktyce karłowatej, krążącej wokół Drogi Mlecznej.
Wielki Obłok Magellana wielokrotnie wchodził w interakcje tak z naszą galaktyką, jak i z Małym Obłokiem Magellana. To właśnie takie oddziaływania prowokowały okresy intensywnego powstawania nowych gwiazd w naszej galaktycznej sąsiadce. Część z nich wciąż widać w Mgławicy Tarantula.
Sama mgławica ma ponad 1000 lat świetlnych średnicy. Jej stosunkowa bliskość, korzystne nachylenie Wielkiego Obłoku Magellana oraz brak pyłu między nami a mgławicą sprawiają, że stanowi ona idealne laboratorium do badania procesu powstawania gwiazd, szczególnie tych masywnych.
Astronomowie badają LHA 120-N 150, starając się lepiej poznać środowisko, w którym powstają masywne gwiazdy. Teoretyczne modele wskazują, że powinny one powstawać w gromadach gwiazd, a mimo to obserwacje wskazują, że nawet 10% z nich powstaje w całkowitej samotności. Gigantyczna Mgławica Tarantula ze swoimi licznymi mniejszymi fragmentami doskonale nadaje się do rozwiązania tej zagadki, bowiem w jej wnętrzu można znaleźć masywne gwiazdy zarówno powstające grupowo, jak i pojedynczo.
Dzięki teleskopowi Hubble'a astronomowie próbują dowiedzieć się, czy pojedyncze gwiazdy widoczne w mgławicy faktycznie powstały w samotności, czy jedynie oddaliły się od swojego rodzeństwa. Niemniej jednak badanie takich gwiazd nie należy do łatwych, bowiem młode gwiazdy, zanim jeszcze się uformują, mocno przypominają jedynie zagęszczenia pyłu.
Wewnątrz LHA 120-N 150 znajduje się kilkadziesiąt takich obiektów. Niektóre z nich to najprawdopodobniej młode obiekty gwiazdowe, a inne to jedynie zagęszczenia pyłu. Tylko szczegółowa analiza i obserwacje pozwolą nam odkryć ich prawdziwą naturę. Dzięki temu naukowcy będą mogli ostatecznie rozwiązać tajemnicę powstawania masywnych gwiazd.
