Wielki Obłok Magellana

W Wielkim Obłoku Magellana galaktyce karłowatej krążącej wokół naszej Drogi Mlecznej naukowcy z Belgii i Holandii odkryli pierwszą uśpioną czarną dziurę poza naszą galaktyką.

Wielki Obłok Magellana oraz Mały Obłok Magellana to zdecydowanie najbardziej fascynujące obiekty nocnego nieba półkuli południowej. Te dwie pobliskie galaktyki karłowate mają więcej ze sobą wspólnego, niż się może wydawać.

Czarne dziury nie należą do obiektów łatwych do znalezienia w przestrzeni kosmicznej, z definicji wszak pochłaniają światło, zamiast je emitować czy odbijać. Tym bardziej zaskakujące jest odkrycie naprawdę niewielkiej czarnej dziury poza naszą galaktyką.

Poszukiwanie ciemnej materii to naprawdę frustrujące zajęcie. Z jednej strony wiemy, że jest jej mnóstwo, a z drugiej ani razu nie udało się jej zobaczyć czy złapać choć jednej cząstki ją tworzącej. Tymczasem, jak wskazują najnowsze badania, tuż nad dyskiem Drogi Mlecznej unosi się sporych rozmiarów bańka ciemnej materii.

Lokalna grupa galaktyk składa się z Drogi Mlecznej, Galaktyki Andromedy, Galaktyki Trójkąta oraz niemal pięćdziesięciu mniejszych galaktyk karłowatych. Korzystając z kamery DEcam astronomowie przyjrzeli się dwóm najbliższym nam galaktykom karłowatym.

Poszukiwanie planet pozasłonecznych to intensywnie rozwijająca się dziedzina astronomii. Najnowsze badania jednak wskazują, że wkrótce, korzystając z fal grawitacyjnych, będziemy w stanie szukać planet nie tylko w naszym najbliższym otoczeniu, ale także w innych galaktykach.

3,5 mln lat temu z centrum Drogi Mlecznej wystrzeliły dwa przeciwnie skierowane strumienie energii. Przez kolejny milion lat przodkowie ludzi na Ziemi widzieli je jako mglistą poświatę na niebie.

Poniższe zdjęcie wykonane za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble'a przedstawia okolicę Mgławicy Tarantula. Widoczny w centrum obłok gazu i pyłu oraz liczne otaczające go młode i masywne gwiazdy stanowią idealne laboratorium do badania procesów powstawania masywnych gwiazd.