Tak wyglądało uruchomienie LTE w skali kraju

Z sieci w standardzie Long Term Evolution możemy korzystać już od czterech lat. Zawdzięczamy to m.in. firmie Mobyland, która uruchomiła w 2010 roku pierwszą na świecie komercyjną sieć LTE 1800 wykorzystującą pasmo 20 MHz.

Pierwszy publiczny pokaz działania sieci LTE Plusa miał miejsce w 2010 roku. Kilka miesięcy później umożliwiono klientom testowanie LTE o prędkości 100 Mb/s w punktach sprzedaży. Możliwość skorzystania z sieci nowej generacji trafiła do oferty komercyjnej operatora pod koniec 2011 roku.

Plus może się pochwalić tym, że jako pierwszy operator na świecie wprowadził LTE o prędkości 150 Mb/s na paśmie 1800 MHz już w październiku 2012 roku. Zaledwie w dwa miesiące później wprowadzono do sprzedaży pierwsze smartfony z modemami LTE.

Zaplanowano zakończenie prac na połowę 2014 roku. Termin nie tylko został dotrzymany, ale wręcz udało się zrealizować założenia znacznie wcześniej. Zakładane parametry sieci LTE Plusa i Cyfrowego Polsatu osiągnięto już w styczniu tego roku, pół roku wcześniej niż zakładano.

Plus po czterech latach od rozpoczęcia prac nad polską siecią czwartej generacji mógł się pochwalić uruchomieniem 8,5 tys. stacji bazowych LTE, zasięgiem obejmującym 10 tys. miejscowości na terenie Polski oraz czterdziestoma urządzeniami w ofercie konsumenckiej.

Sieć LTE w naszym kraju nie powstała na bazie doświadczeń firm zza granicy. Budowano ją od zera rękami polskich inżynierów. W 2012 roku rozpoczęło się partnerstwo Plusa z Aero2. Obie firmy korzystają wzajemnie ze swojej infrastruktury i wymieniają know-how.

W początkowym stadium rozwoju sieci LTE w Polsce budowano siatkę nowych nadajników i nie uwzględniano w nim stacji bazowych Plusa. Później rozpoczęto proces modernizacji sieci z uwzględnieniem istniejącej infrastruktury operatora.

Nowoczesny sprzęt pozwolił uzyskać oszczędności na poziomie 15 proc. dla każdej zmodernizowanej lokalizacji ze względu na zmniejszone zużycie prądu. W odstawkę poszła też infrastruktura oparta o kable miedziane. Wymieniono ją na nowoczesne światłowody.

Wprowadzenie LTE wymagało nie tylko specjalistycznego sprzętu, ale też dostosowania instalacji antenowych: wymianę lub dodanie nowych. Zmiany dotknęły sieci transmisyjnej odprowadzającej ruch ze stacji bazowej do kontrolerów i sieci rdzeniowej.

Rozwiązania technologiczne związane z LTE zostały opracowane u nas na miejscu. W prace zaangażowano też 3 tys. specjalistów zza granicy, w tym z Wielkiej Brytanii, Czech, Słowacji, Serbii, Chorwacji, Rumunii, Węgier i Ukrainy.

Po wdrożeniu LTE pojawiło się 20 tys. km światłowodu łączącego zmodernizowane stacje, a w trakcie prac zawieszono 1143903 kg stalowych konstrukcji wsporczych. Pracownicy budujący sieć przejechali 1,35 mln. km, więc mogliby… 34 razy okrążyć Ziemię.

Wyższa prędkość transferu i mniejsze opóźnienia pozwoliły operatorowi uprościć architekturę sieci telekomunikacyjnej. Przekłada się to na zmniejszenie kosztów transmisji danych. Sama instalacja i konfiguracja nie trwa długo i można ją zaplanować z dużą dokładnością.

Problemem mogą być względy formalno-prawne, uzgodnienia inwestycyjne mogą trwać nawet kilka miesięcy. W obszarach takich jak strefy uzdrowiskowe może trwać to nawet kilka lat, a problemem są też zdeterminowane lokalne społeczności blokujące budowę nadajnika.

Choć przy wdrożeniu LTE pojawiły się problemy, były to kwestie typowe dla operacji o takim zasięgu z wykorzystaniem nowych urządzeń i nowej technologii. Pracownicy sieci sami zdobywali doświadczenie w tym zakresie i nie mieli możliwości uczyć się na cudzych błędach.

Mimo to, w kwietniu 2012 roku zasięg LTE pokrywał już 25 proc. populacji w kraju. Stacje oferowały w tamtym czasie przepustowość rzędu 150 Mb/s. Wąskim gardłem były modemy ograniczające transfer do 100 Mb/s.

Na początku LTE wykorzystywane było tylko do transmisji danych i nie miało zastosowania w telefonach przez brak wsparcia transmisji głosu. To zmieniło się wraz z wdrożeniem usługi CS fallback, a wykorzystanie LTE przez klientów rośnie podwajając się w ujęciu rok do roku.

Wprowadzenie LTE wiązało się z wymianą kart SIM na USIM. Plus był na to przygotowany i udostępniał takie karty klientom od początku. Od czerwca wszystkie karty Plusa są w standardzie USIM - nawet jeśli stosowane są w rozwiązaniach “machine to machine”.

Wprowadzenie łączności LTE nie tylko pozwala operatorowi zmniejszyć koszt transmisji danych, ale też ma wymierne korzyści dla klientów. Najważniejszym i najbardziej widocznym jest oczywiście zwiększenie szybkości transferu. Ta jest oczywiście zależna od kilku czynników.

Szybkość zależy od aktualnego obciążenia sieci i warunków pogodowych. Użytkownicy Plusa mogą liczyć w praktyce na kilkadziesiąt Mb/s i to nie tylko pod stacją bazową w bezchmurną noc dzięki temu, że LTE projektowano od początku z myślą o transmisji danych.

Jeszcze kilka lat temu częstotliwość 1800 MHz nie była przedmiotem zainteresowania operatorów pod kątem budowy sieci LTE. Dzisiaj to pasmo obsługuje ponad 40 proc. urządzeń abonenckich. Uruchomiono już 150 sieci w 71 krajach, co przekłada się na 45,3 proc. udziałów we wdrożeniach LTE na świecie.

Nie wszędzie jednak używana jest częstotliwość 1800 MHz. W Ameryce Północnej wykorzystywane są głównie pasma 700, 800, 1700 i1900 MHz, w Ameryce Południowej 2500 MHz, w Azji 1800 i 2600 MHz, a w Australii 1800 MHz.

Grafiki pochodzą z serwisu Shutterstock.