Dopisana została kolejna linijka w naszym kosmicznym adresie
Gdybyśmy musieli wyjaśnić przybyszowi z odległej galaktyki, jak do nas trafić, zaczęlibyśmy zapewne od adresu na Ziemi, później dodalibyśmy nazwę planety lub jej lokalizację: trzecia planeta od Słońca.
Układ Słoneczny nie ma dla nas innej nazwy, oprócz tego, że piszemy go z wielkiej litery. Inne układy planetarne nazywamy podobnie. Następnie przyszedłby czas na wyspecyfikowanie galaktyki, w której znajduje się nasz układ planetarny. Tutaj już mamy konkretną nazwę: Droga Mleczna.
Następna w hierarchii jest nazwa również bardzo ogólna i banalna: Grupa Lokalna Galaktyk.
No cóż, potrafię sobie wyobrazić, że każda istota rozumna nazwie swoją grupę w ten sam sposób. Grupa Lokalna Galaktyk to ponad 50 galaktyk znajdujących się w pobliżu Mlecznej Drogi.
Parę słów o Grupie Lokalnej: grupa rozciąga się na ponad 3,1 megaparseka. O przynależności do grupy decyduje fakt, że oddziałujemy na siebie wzajemnie grawitacyjnie i wspólnie poruszamy się w Kosmosie.
Spójrzmy jeszcze szerzej i co ujrzymy? Supergromada w Pannie zwana również Supergromadą Lokalną. Kolejna kiepska nazwa jeśli brać pod uwagę konieczność wytłumaczenia jak do nas trafić. To tak jakbyśmy każde miasto nazywali "Miasto". Średnica Supergromady Lokalnej to około 200 milionów lat świetlnych. W centrum Supergromady w Pannie znajduje się Gromada w Pannie która obejmuje około 20% wszystkich galaktyk w Supergromadzie. Nasza Droga Mleczna znajduje się na peryferiach Supergromady.
Do niedawna na takiej dokładności poprzestawaliśmy (jak nie trafią, to trudno.) W 2014 roku, dzięki obserwacjom wykonanym przez radioteleskop Green Bank odkryliśmy niewyobrażalnie ogromną strukturę, w której skład wchodzi około stu tysięcy galaktyk. Nazwano ją Laniakea - z języka hawajskiego "rozległe niebiosa".
Laniakea ma średnicę 500 milionów lat świetlnych i jest tzw. superklastrem galaktycznym. Skupia on ogromne grupy galaktyk jak i miejsca tajemniczej pustki.
Jednym z ewenementów na obszarze Laniakei jest tzw. Wielki Atraktor. Jest to centrum ogromnej masy grawitacyjnej, przyciągającej materię pobliskich galaktyk Supergromady Lokalnej. Szacuje się, że zgromadzona tam masa ma 1015 mas Słońca.
Taka koncentracja masy jak Wielki Atraktor jest anomalią, jeśli brać pod uwagę typowy rozkład masy we Wszechświecie. Zazwyczaj największą strukturą jaką jesteśmy w stanie zaobserwować są tzw. włókna. Wyglądają one jak ogromne nici, ciągnące się na wiele setek megaparseków, będące skupiskami gromad i supergromad galaktyk. Jesteśmy w stanie wyróżnić niektóre z włokien o charakterystycznym kształcie np. Wielka Ściana Sloan w gwiazdozbiorze Panny, lub Wielka Ściana Herkules-Korony Północnej.
Należy pamiętać, że gwiazdozbiory są jedynie "wirtualnymi" tworami, i używamy ich nazw w tym przypadku, aby określić kierunek obserwacji. Natomiast galaktyki, gromady, lub włókna są jak najbardziej rzeczywistymi konstrukcjami, z jakich składa się nasz Wszechświat.
Dzięki połączeniu wiedzy uzyskanej z fotografowania nieba i nasłuchiwania Wszechświata na różnych częstotliwościach widma, jesteśmy w stanie odtworzyć największe struktury w które ułożyła się masa materii, z której składa się wszystko co istnieje.
Ilustracje pochodzą z Wikipedii, grafika główna pochodzi z serwisu ShutterStock.
