Czas uruchomić jakąś grę na DOS-ie. DosBox Pure to świetny program do emulacji

Jego popularność nie ogranicza się jedynie do grupy pasjonatów retro gier i programów. DosBox jest często zintegrowany w reedycje starych gier umieszczane na Steam lub GOG. Mimo swojej darmowości wspiera się działania komercyjne - dzieje się tak dzięki wyjątkowej skuteczności i elastyczności.

DosBox nie jest jednak najłatwiejszym programem do skonfigurowania - gdy gra sprawia problemy z rozdzielczością bądź dźwiękiem, często trzeba trochę pogrzebać w plikach konfiguracyjnych, zanim uda się ją uruchomić. DosBoksowi brakuje również funkcji znanych ze współczesnych emulatorów, używanych do gier konsolowych z dawnych generacji. Przykładowo: zapisywania stanu gry (czyli tzw. save w dowolnym momencie), łatwego wspierania kontrolerów, klawiatury ekranowej, nie mówiąc już o takich przydatnych funkcjach, jak przewijanie gry do tyłu, gdy pójdzie nam coś nie tak. Takie funkcje wspiera np. urządzenie Super Nintendo Classic.

Na szczęście na horyzoncie pojawił się nowy gracz, który opierając swój kod na oryginalnym DosBoksie, dodaje te wszystkie funkcje (i jeszcze więcej). Podobnie jak oryginał, jest on dostępny jako open source na najpopularniejszej stronie służącej do zarządzania kodem źródłowym, czyli GitHubie.

Pod tym adresem znajdziemy repozytorium kodu, jak i skompilowane paczki z programem. Autorem tej wersji i pomysłodawcą jest Bernhard Schelling. Gdy ściągniemy jednak paczkę okazuje się, że nie jest to samodzielny program, a plugin w formie biblioteki DLL. Jest tak dlatego, że DosBox jest częścią większej całości: doskonałego systemu do uruchamiania starych gier RetroArch.

Oto jak doprowadzić do działania DosBox Pure.

Pierwszym krokiem jest instalacja RetroArch z oficjalnej strony. Możemy pobrać wersję dla swojego systemu lub - tak jak sam preferuję - użyć zarządzarki do pakietów choco, wpisując:

choco install retroarch

Po pierwszym uruchomieniu RetroArch widzimy że... właściwie nie możemy na razie nic zrobić. Istotnym poleceniem tu jest „Load Core” - rdzenie są to właśnie emulatory poszczególnych platform. Możemy załadować np. rdzeń uruchamiający gry na NES-a lub GameBoy'a. Nas jednak insteresuje rdzeń DosBox.

W tym celu odnajdujemy miejsce instalacji RetroArch. W przypadku instalacji za pomocą instalatora ze strony, będzie on zainstalowany najczęściej pod %PROFILEDIR%/AppData/Roaming/RetroArch/. W przypadku instalacji za pomocą choco, znajdziemy program pod \tools\retroarch.

Pliki emulatora znajdujemy na podstronie Releases projektu.

Do skopiowania są dwa pliki: o rozszerzeniu .dll oraz .info. Plik .dll powinniśmy umieścić w katalogu core zaś plik .info w katalogu info. Następnie uruchamiamy ponownie RetroArch (możemy po nim nawigować padem podłączonym do PC), i wybieramy "Load core" - zobaczymy tam nasz plik DosBox Pure.

DosBox Pure pozwala uruchamiać gry bez ich rozpakowania. Możemy je mieć np. z kolekcji w GOG. Pobierzmy do celów testowych jedną z pierwszych szerzej znanych gier dosowych: Zool. Gra jest w wersji shareware. Po pobraniu, umieszczamy jej plik (nie musimy rozpakowywać ZIP) w osobnym katalogu, który przeznaczymy na gry.

Po uruchomieniu RetroArch wybieramy „Load core” - do wyboru mamy tylko DosBox, a następnie wybieramy „Załaduj zawartość”, wybieramy nasz plik oraz „Automatycznie załaduj preferowaną nakładkę”. Cały czas możemy używać pada, a na ekranie pojawi się menu. Gdy gra wymaga instalacji, możemy wybrać „install” - zmiany zostaną automatycznie zapisane, mimo że uruchamiamy grę z pliku ZIP.

Po chwili możemy grać.

Oraz wywołać menu (za pomocą przycisku na padzie), umożliwiające nam np. zapisanie stanu gry.

Teraz warto pogrzebać w menu plugina DosBox Pure - znajdziemy tam wiele opcji np. mapowanie klawiszy na klawisze pada. Warto również wiedzieć, że zmiana rozszerzenia gry z .ZIP na .DOSZ spowoduje automatyczne uruchomienie DosBox Pure - bez uprzedniego wybrania rdzenia do załadowania. Dobrej zabawy!