Na bagnety walczono jeszcze całkiem niedawno. Oto krótka historia ostatnich szarży

Ostatnią dużą szarże na bagnety w armii amerykańskiej poprowadził kapitan piechoty, Lewis Millet. Millett był weteranem II Wojny Światowej. Walczył w Tunezji jako strzelec działa przeciwpancernego i brał udział w operacji Torch. Podczas jednej z bitew wyjechał płonącym pojazdem wypełnionym amunicją z pozycji żołnierzy alianckich, skacząc w bezpieczne miejsce tuż przed eksplozją. Za tę akcję otrzymał Srebrną Gwiazdę. 

Później zestrzelił myśliwiec Messerschmitt Bf-109 za pomocą karabinu maszynowego. Brał udział w inwazji aliantów na Włochy i walczył w bitwie pod Salerno i późniejszej bitwie pod Anzio.

7 lutego 1951 r. Millett służył w Korei Południowej jako kapitan i dowódca kompanii E, 2. batalionu, 27. pułku piechoty. Tego dnia, w pobliżu Soam-Ni, poprowadził swoją kompanię do ataku na pozycję wroga na szczycie wzgórza 180 w pobliżu Anyang. 

Kiedy pierwszy jego pluton został przygwożdżony przez ciężki ogień, Millett poprowadził drugi pluton do przodu, połaczył obie grupy, wydał rozkaz "bagnet na broń" i poprowadził swoich żołnierzy na wzgórze. 

Rzucając granaty ręczne i ściskając w ręku karabin z bagnetem, Millett krzycząc cały czas dowodził swoimi żołnierzami. 

Po dotarciu na szczyt wzgórza jego ludzie zaatakowali pozycję wroga i zmusili żołnierzy przeciwnika do wycofania się. Chociaż Millett został ranny w goleń odłamkami granatu, odmówił ewakuacji, dopóki pozycja nie została zabezpieczona. 

Historyk Samuel Lyman Atwood Marshall, opisał atak jako "najbardziej kompletną szarżę wojsk amerykańskich na bagnety od czasu bitwy pod Cold Harbor" (bitwa z 1864 r. podczas wojny secesyjnej). Spośród około zabitych w bitwie nieprzyjaciół około 20 zostało przebitych bagnetami, a miejsce to stało się później znane jako Wzgórze Bagnetów. 

Za dowodzenie podczas szturmu Millett został odznaczony Medalem Honoru, najwyższym wojskowym odznaczeniem amerykańskim przyznawanym za odwagę na polu bitwy. Medal został mu formalnie wręczony przez prezydenta Harry'ego S. Trumana w lipcu 1951 r.

W książce "Black Hawk Down", opisującej bitwę w Mogadiszu w 1991 r., Mark Bowden pisze, że dowodzący otoczonym oddziałem amerykańskim chciał wydać rozkaz "bagnet na broń". Jak się jednak okazało, żołnierze amerykańscy byli przekonani, że ich misja będzie trwać tak krótko, że nie zabrali ze sobą ani wody, ani noktowizorów, ani nawet bagnetów.

Ostatnia duża szarża na bagnety w armii brytyjskiej miała miejsce podczas wojny o Falklandy. W nocy z 13 na 14 czerwca 1982 r. 2 batalion Gwardii Szkockiej zaatakował dobrze umocnione pozycje wroga na skalistym grzbiecie Tumbledown Mountain, siedem kilometrów na zachód od Port Stanley. 

Pomimo ciężkiego ostrzału artyleryjskiego z brytyjskich dział Argentyńczycy kontynuowali walkę. Tymczasem atakujący znajdowali się już na otwartej przestrzeni. Major John Kiszely ocenił wówczas, że jeśli impetu ataku zostanie wyhamowany, Brytyjczycy zostaną na otwartej przestrzeni i staną się łatwym celem dla obrońców. 

Major wydał rozkaz szarży na bagnety. Pod ostrzałem i całkowicie lekceważąc własne bezpieczeństwo, poprowadził grupę swoich ludzi w kierunku wroga. Pomimo tego, że obok niego padali ranni, kontynuował szarżę, rzucając po drodze granaty. Gdy dotarł na pozycję wroga, zabił dwóch nieprzyjaciół swoim karabinem, a trzeciego przebił bagnetem.

Argentyńczycy kontratakowali i walka na bagnety trwała cała noc, aż do zwycięstwa Brytyjczyków.

Wojska brytyjski kilkakrotnie szarżowały na wroga z bagnetem także podczas wojny w Iraku i Afganistanie, ale były to mniejsze starcia.

W 2004 r. w Iraku, w bitwie pod Danny Boy, Brytyjczycy z Sutherland Highlanders szturmowali z bagnetami pozycję zajmowane przez 100 członków Armii Mahdiego. W walce wręcz zginęło 40 powstańców

Do ostatniego ataku na bagnety doszło w październiku 2011 r. gdy kapral armii brytyjskiej, Sean Jones, poprowadził oddział żołnierzy Królewskiego Pułku Księcia Walii w szarży na bagnety przeciwko talibskim bojownikom w prowincji Helmand w Afganistanie. 

Na marginesie wspomnę, że w 1995 r., podczas oblężenia Sarajewa, Francuzi z 3 Pułku Piechoty Morskiej przeprowadzili szarżę na bagnety przeciwko siłom serbskim na moście w bitwie pod Vrbanja. W wyniku tego ataku zginęły dwie osoby, a siedemnaście zostało rannych.

Atak na bagnety wciąż ćwiczony jest w armii brytyjskiej. Jej żołnierze uczą też polskie Wojska Obrony Terytorialnej posługiwać się karabinem uzbrojonym w bagnet. Szkolenie "Bayonet Range" koczy się szarżą przy dźwiękach dud zagrzewających do walki, krzyku instruktorów oraz w kłębach dymu.

Sam atak na bagnety był zaledwie ostatnim fragmentem kilkugodzinnego, wyczerpującego treningu. Wcześniej uczestnicy szkolenia musieli wykonywać szereg zadań, których celem było doprowadzenie ich do wyczerpania fizycznego i psychicznego. Kursanci ćwiczyli walkę wręcz, zapasy, elementy walki na bagnety oraz ewakuację rannego z pola walki.

Tuż przed samym finiszem, czyli atakiem na bagnety, żołnierze musieli pokonać 300 metrowy tor w bagnistym terenie. Na końcu ich celem były kukły zbudowane z worków z piaskiem, które imitowały przeciwnika.

Szarży towarzyszyła muzyka grana na dudach, która miała dodawać atakującym żołnierzom bojowego ducha, a także intensywna pozoracja pola walki (granaty hukowe, dymne oraz ostrzał z amunicji ślepej).

Warto tu dodać, że do polskich karabinków Grot produkowane są bagnety ze stali NCV1 o profilu głowni drop-point. Długość całkowita bagnetu to 280 mm, a jego waga to 202 g.