Francja się zbroi. Po latach przerwy zamawia myśliwce Dassault Rafale

Dostawa składać się będzie z dwóch partii myśliwców: jednej z dwunastu samolotów i drugiej z trzydziestu. Myśliwce mają zostać dostarczone w konfiguracji F4 w latach 2027 - 2030.

Francuskie Siły Powietrzne dysponują obecnie 195 samolotami myśliwskimi, w tym 96 Rafale i 99 Mirage 2000.

Rafale to dwusilnikowy, wielozadaniowy samolot myśliwski, jeden z najlepszych wielozadaniowych samolotów myśliwskich. Przeznaczony jest do zdobycia przewagi powietrznej, ale posiada możliwość przenoszenia całej gamy uzbrojenia do niszczenia celów w powietrzu, na ziemi i na wodzie, a także broni atomowej.

Dassault Rafale to dwusilnikowy wielozadaniowy samolot myśliwski ze skrzydłami typu delta, w układzie tzw. kaczki, produkowany od lat 90. XX wieku przez francuską firmę Dassault Aviation.

Pod koniec lat 70. francuskie siły powietrzne i francuska marynarka wojenna zdecydowały się unowocześnić i ujednolicić swoją flotę samolotów. Aby obniżyć koszty opracowania maszyny i zwiększyć potencjalne szanse sprzedaży, Francja zawarła porozumienie z Wielką Brytanią, Niemcami, Włochami i Hiszpanią dotyczące produkcji myśliwca wielozadaniowego. 

Późniejsze spory dotyczące podziału pracy i różnych wymagań doprowadziły do ​​realizacji przez Francję własnego programu. Dassault zbudował demonstrator technologii, który po raz pierwszy poleciał w lipcu 1986 r.

Rafale różni się od innych europejskich myśliwców tamtych czasów tym, że jest prawie w całości zbudowany przez jeden kraj i powstał przy udziale głównych francuskich firm z branży obronności, takich jak Dassault, Thales i Safran.

Według francuskiego magazynu L'Usine nouvelle, poza kilkoma komponentami pochodzącymi ze Stanów Zjednoczonych, Rafale prawie w całości produkowany jest we Francji. Różne elementy są produkowane w wielu fabrykach w całym kraju, a montaż końcowy odbywa się w pobliżu lotniska Bordeaux–Mérignac. 

Francja od lat szczyci się własną inżynierią i myślą technologiczną. Francuzi znani są z opracowywania własnych, unikalnych rozwiązań. Tak też stało się w przypadku samolotu Rafale.

Wiele elementów awioniki i funkcji Rafale zostało opracowanych i wyprodukowanych specjalnie dla tej maszyny.

Wśród ciekawszych rozwiązań znajdziemy tu bezpośrednie wprowadzanie danych przy użyciu głosu, system detekcji startu rakiet nowej generacji DDM NG, unikatowy radar RBE2 z anteną z aktywnym skanowaniem elektronicznym (AESA) czy czujnik wyszukiwania i śledzenia w podczerwieni (IRST). 

Rafale miał pierwotnie wejść do służby w 1996 r., jednak z powodu pozimnowojennych cięć budżetowych i zmian w priorytetach maszyna weszła do służby dopiero w 2001 r. 

Rafale poza Francją jest także wykorzystywany przez Egipt, Indie, Katar, Grecję, Chorwację, Indonezję i Zjednoczone Emiraty Arabskie.

Samolot powstał w trzech głównych wariantach: jednomiejscowa wersja Rafale C, dwumiejscowa wersja Rafale B oraz jednomiejscowa wersja Rafale M. Ten ostatni samolot przeznaczony jest do operowania z lotniskowca (posiada mocno wzmocnione podwozie, które radzi sobie z dodatkowymi obciążeniami podczas lądowań na morzu i hak).

Rafale został opracowany jako nowoczesny myśliwiec odrzutowy o bardzo wysokim poziomie zwrotności. Dassault zdecydował się na połączenie skrzydła delta z kaczką (dwa niewielkie skrzydła w przedniej części samolotu, przed kabiną pilota), aby zmaksymalizować manewrowość. Samolot jest w stanie wytrzymać przeciążenia od -3,6 g do 9 g (maksymalnie 11 g można osiągnąć w sytuacjach awaryjnych).

Kokpit Rafale został zaprojektowany zgodnie z zasadą fuzji danych - centralny komputer wybiera i nadaje priorytet informacjom, które mają być wyświetlane pilotom, co ułatwia kontrolę. 

Jedną z cech wysoce zdigitalizowanego kokpitu jest zintegrowany system bezpośredniego wprowadzania głosowego (DVI), umożliwiający sterowanie szeregiem funkcji za pomocą komend głosowych. DVI jest w stanie zarządzać systemami łączności radiowej, wybierać tryby uzbrojenia i radaru oraz sterować funkcjami nawigacyjnymi.