Chiny w lipcu wysyłają sondę na Marsa. Pierwsze szczegóły misji Tianwen-1

Nawa i logo misji zostały dzisiaj przedstawione online podczas ceremonii obchodów pięćdziesiątej rocznicy wyniesienia w przestrzeń kosmiczną pierwszego chińskiego satelity. Satelita DFH-1 wystartował na szczycie rakiety Długi Marsz 1 dokładnie 24 kwietnia 1970 r. To właśnie tego dnia Chiny stały się piątym krajem na świecie, któremu udało się samodzielnie wynieść na orbitę satelitę.

Tianwen-1 to nazwa oznaczająca „zapytanie do niebios”, a pochodząca z poematu autorstwa Qu Yuan, poety żyjącego w IV w. p.n.e.

W trakcie konferencji przedstawiciele chińskiej agencji kosmicznej poinformowali, że w przyszłości Chiny planują misję marsjańską, w ramach której przywiozą na Ziemię próbki gruntu z powierzchni Marsa, misję orbitera Jowisza oraz rozważają możliwości przeprowadzenia misji do lodowych olbrzymów i dalej w przestrzeń międzygwiezdną.

Jak to zwykle bywa w przypadku chińskich misji kosmicznych, niewiele wiadomo o tej zbliżającej się. Sonda Tianwen-1 wraz z paliwem będzie miała masę około 5 ton. Zostanie wyniesiona w przestrzeń kosmiczną na szczycie rakiety Długi Marsz 5 z kosmodromu Wenchang na początku okna startowego pod koniec lipca lub na początku sierpnia.

Silniki rakiety Długi Marsz 5 zasilane ciekłym tlenem i ciekłym wodorem pomyślnie przeszły testy na początku stycznia. Warto jednak pamiętać, że takie same silniki były w 2017 r. przyczyną awarii, która doprowadziła do zniszczenia rakiety kilka minut po starcie.

W ubiegłym miesiącu zakończyły się przekrojowe testy oprogramowania i osprzętu Tianwen-1, a sonda została już przetransportowana na teren kosmodromu Wenchang.

Orbiter Tianwen-1 będzie wyposażony w wysokiej rozdzielczości kamerę porównywalną do kamery HiRISE znajdującej się na pokładzie amerykańskiej sondy Mars Reconnaissance Orbiter. Oprócz niej na pokładzie orbitera znajdzie się kamera o średniej rozdzielczości, radar do zaglądania pod powierzchnię planety, spektrometr oraz magnetometr. Orbiter będzie służył także do przekazywania na Ziemię informacji z łazika znajdującego się na powierzchni planety.

Dołączony do orbitera łazik o masie ok. 240 kg zasilany jest panelami słonecznymi i jest niemal dwukrotnie większy od łazików Yutu wysłanych przez Chiny na Księżyc. Na pokładzie łazika znajduje się radar, aparat pracujący w wielu zakresach promieniowania, instrument do spektroskopii oraz instrumenty do badania klimatu i otoczenia magnetycznego. Według planów łazik będzie pracował na powierzchni planety przez trzy ziemskie miesiące. Jak na razie łazik nie otrzymał własnej nazwy. Zostanie ona wybrana bliżej startu.

Chińscy naukowcy wybrali dwa możliwe miejsca lądowania znajdujące się na równinie Utopia Planitia na półkuli północnej Marsa. Elipsa lądowania ma wymiary około 100 x 40 km. Podczas wyboru miejsca lądowania wzięto pod uwagę przede wszystkim ograniczenia związane z wejściem w atmosferę, opadaniem i trudnością lądowania na Czerwonej Planecie.

Sonda Tianwen-1 powinna dotrzeć do Marsa w lutym 2021 r. W przeciwieństwie do typowych misji marsjańskich realizowanych przez NASA, lądowanie łazika nie odbędzie się „z biegu”, a dopiero kilka tygodni po wejściu sondy na orbitę, najprawdopodobniej w okolicach kwietnia. Dzięki temu inżynierowie będą mieli możliwość stworzenia szczegółowych map potencjalnego miejsca lądowania.

Tianwen-1 to nie jedyna misja, która poleci w tym roku z Ziemi na Marsa. Mniej więcej w tym samym czasie w kierunku Czerwonej Planety wystartuje amerykański łazik Perseverance, który dołączy do łazika Curiosity, oraz orbiter Hope zbudowany przez Zjednoczone Emiraty Arabskie, który w tym tygodniu został przetransportowany do centrum kosmicznego w Japonii.

Do powyższych misji nie dołączy w tym roku europejski łazik Rosalind Franklin, którego misję opóźniono do 2022 r.