Bazgrali po ścianach jaskini przez 50 tysięcy lat. To było centrum kulturalne człowiekowatych

Od lat naukowcy pieczołowicie badali ponad 1000 rysunków naskalnych umieszczonych na ścianach Cueva de Ardales. Teraz przyszła pora także na pierwsze wykopaliska w jaskini. Badacze chcieli bowiem sprawdzić jak na przestrzeni ponad 50 000 lat przedstawiciele gatunków Homo neanderthalis oraz Homo sapiens korzystali z niej.

Liczby są co najmniej zaskakujące. Wszystko wskazuje na to, że pierwsi neandertalczycy pojawiali się w jaskini Cueva de Ardales już ponad 65 000 lat temu. Pomiary radiometryczne wskazują, ze najstarsze rysunki naskalne pochodzą sprzed 58 000 lat i były wykonane właśnie przez mieszkających w okolicy neandertalczyków. Ostatnie wykonane przez nich rysunki pojawiły się w jaskini 43 000 lat temu. Potem przez blisko siedem tysięcy lat jaskinią nikt się nie zainteresował. Gdy po raz kolejny ktoś postanowił znowu narysować coś na ścianie, nie był to już neandertalczyk.

Dopiero 35 000 lat temu w tym samym rejonie pojawiają się pierwsi przedstawiciele gatunku Homo sapiens, którzy także korzystają z jaskini w ten sam sposób. Pojawiają się nowe rysunki naskalne. Przez kolejne ponad 30 000 lat ludzie pojawiają się w jaskini Cueva de Ardales i robią dokładnie to samo, co robili neandertalczycy dziesiątki tysięcy lat przed nimi. Jaskinia wykorzystywana jest przez nich głównie do sztuki naskalnej, a także do grzebania tam zmarłych. Nic nie wskazuje na to, aby kiedykolwiek jaskinia służyła jako główne miejsce zamieszkania ludzi.

Można zatem stwierdzić, że Cueva de Ardales przez dziesiątki tysięcy lat była wykorzystywana jako centrum sztuki naskalnej. Jej pierwszymi użytkownikami i jednocześnie autorami pierwszych rysunków naskalnych byli neandertalczycy. Jaskinia zachowała swój charakter i swoją funkcję także wtedy, gdy neandertalczyków na Ziemi już nie było. W ich miejsce pojawił się człowiek rozumny, który nie zmienił zasadniczo przeznaczenia jaskini i także wykorzystywał ją do celów czysto artystycznych.