Tak działa amerykańska tarcza antyrakietowa. Właśnie zestrzeliła pociski nad Zatoką Perską

Wyprodukowany w USA i należący do Zjednoczonych Emiratów Arabskich system THAAD został pierwszy raz użyty bojowo w ubiegłym tygodniu.

Pocisk skutecznie przechwycił rakietę balistyczną. Niestety, w ataku na Zjednoczone Emiraty Arabskie, w którym użyto pocisków samosterujących, rakiet balistycznych i dronów, zginęło trzech cywilów, a sześciu innych zostało rannych.

W poniedziałek, 24 stycznia dwa pociski THAAD zniszczyły dwie kolejne rakiety balistyczne, wystrzelone przez bojowników Huti z terenu Jemenu. Celem rakiet miały być instalacje naftowe w pobliżu bazy lotniczej Al-Dhafra. Rakiety zostały zniszczone.

THAAD - Terminal High Altitude Area Defense to system przeznaczony do zwalczania rakiet balistycznych krótkiego, średniego i dalekiego zasięgu. System wszedł do służby w 2008 r.

Jego zadaniem jest przechwytywanie oraz niszczenie taktycznych rakietowych pocisków balistycznych oraz głowic bojowych przeciwnika w najniższej części egzosfery – na początku ostatniej, terminalnej fazy ich lotu. Działanie systemu opiera się na energii kinetycznej głowicy pocisku, poprzez bezpośrednie trafienie w cel (hit-to-kill).

Jak wszystkie systemy antybalistyczne fazy terminalnej, THAAD służy do obrony lokalnego obszaru - aglomeracji miejskich, jednostek wojskowych, zakładów przemysłowych i innych ważnych miejsc. 

Amerykańska bateria systemu THAAD składa się z dziewięciu wyrzutni (na każdej 10 pocisków) zamontowanych na ciężarówce M1075 Oshkosh. Bateria dysponuje też radarem AN/TPY-2 o zasięgu 1000 km. Jeden pocisk THAAD ma ponad 6 m długości i waży 900 kg. Jego zasięg to około 200 km. Prędkość lotu pocisku to 2800 m/s. Armia amerykańska posiada siedem baterii THAAD.

Stany Zjednoczone rozmieściły THAAD na całym świecie, w tym na Guam, w Korei Południowej i Japonii. W 2017 roku Arabia Saudyjska kupiła system THAAD za 15 miliardów dolarów. ZEA były pierwszym zagranicznym klientem systemu.

Wojna domowa w Jemenie toczy się od 2015 między siłami lojalnymi wobec Abd Rabbuha Mansura Hadiego a niejednolitą zbrojną opozycją. Ugrupowaniami opozycyjnymi są wrogie wobec siebie: ruch Huti, Al-Ka’ida Półwyspu Arabskiego, Państwo Islamskie oraz lokalne milicje.

Hadi wspierany jest militarnie od niemal samego początku konfliktu przez międzynarodową koalicję pod przywództwem Arabii Saudyjskiej. 26 marca 2015 koalicja składająca się z dziewięciu państw arabskich (tj. Arabii Saudyjskiej, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Kuwejtu, Bahrajnu, Kataru, Maroko i Jordanii) pod nieformalnym przywództwem Arabii Saudyjskiej rozpoczęła interwencję wojskową skierowaną przeciwko Huti.

Wspierani i zaopatrywani przez Iran Huti używają dronów, a nawet rakiet balistycznych i pocisków manewrujących do atakowania Arabii Saudyjskiej i celów naftowych w Zatoce Perskiej. Poniedziałkowy atak był pierwszym potwierdzonym atakiem Huti na ZEA.

Tego samego dnia ZEA poprosiły Stany Zjednoczone o pomoc we wzmocnieniu obrony przed pociskami manewrującymi i dronami oraz powstrzymanie transportów broni dla Huti.