Uczelnia sprawna, poukładana i frontem do studenta. HCI może w tym istotnie pomóc

Wiemy już, że hiperkonwergentna infrastruktura informatyczna w wykonaniu VMware’a sprawdza się naprawdę dobrze w sektorze administracji publicznej czy w branży handlowej. Na szczęście nie jest to wyjątek od reguły, czego dowodzą sukcesy w branży handlowej. HCI to – w stosownym uproszczeniu – spięcie elementów tej infrastruktury w jeden współpracujący ze sobą ekosystem. Serwery kasetowe, sieci pamięci masowej czy nawet całe centra danych – do tej pory traktowane jako osobne byty – w ramach HCI stanowią jeden produkt. Zcentralizowany i zapewniający relatywnie bezproblemową skalowalność.

Podstawowe korzyści z wdrożenia HCI powinny wydawać się oczywiste nawet dla osób, które mają mgliste pojęcie o IT w firmie. Programowa centralizacja różnych elementów infrastruktury nie tylko zmniejsza koszty operacyjne czy liczbę roboczogodzin potrzebnych przez personel informatyczny do administrowania zasobami informatycznymi firmy. Zapewnia też – a może wręcz przede wszystkim – możliwość łatwego dołączania do nich nowych elementów. Nowych aplikacji firmowych, usług cyfrowych czy innych istotnych elementów pozwalających zwiększyć wydajność firmy i jej atrakcyjność na tle konkurencji.

Na dziś VMware to jedyna firma na rynku zapewniająca stos programowy umożliwiający wykorzystanie obecnych w firmie rozwiązań do wirtualizacji i zasobów chmury publicznej i prywatnej. VMware nie jest jedyną firmą na rynku zajmującą się HCI – ma wręcz mocną konkurencję. Jednak słusznie się chwali, że tylko u niej nie trzeba łączyć rozwiązań różnych dostawców. A klienci wydają się to dostrzegać. Z VMware vSAN korzysta już 22 tys. przedsiębiorstw na całym świecie, w tym ponad połowa z listy największych firm świata „Global 2000”.

Dla uniwersytetu w Sankt Petersburgu priorytetem jest zapewnienie studentom i profesorom innowacyjnych narzędzi. Stare systemy pamięci masowej i serwery przestały wystarczać uniwersytetowi, który potrzebuje nowoczesnego i elastycznego środowiska dla innowacji i badań. Dzięki wdrożeniu VMware vSAN udało się zbudować bezpieczną nowoczesną infrastrukturę, co zaowocowało wzrostem wydajności systemów IT i obniżyło koszty operacyjne o 25 proc.

By zrozumieć skalę, warto zdać sobie sprawę, że uniwersytet w Sankt Petersburgu jest jednym z najstarszych ośrodków edukacyjnych w Rosji. Gości ponad 20 tys. studentów i zatrudnia 12 tys. naukowców, w tym członków Rosyjskiej Akademii Nauk i Rosyjskiej Akademii Edukacji, a także laureatów Nagrody Nobla i Medalu Fields. Uniwersytet ma ponad 20 dużych laboratoriów i 26 centrów zasobów wchodzących w skład wiodącego rosyjskiego parku naukowego. Uniwersytet jest regularnie uwzględniany w międzynarodowych rankingach najlepszych instytucji naukowych: w rankingach THE, ARWU, QS i Financial Times.

Dział IT uniwersytetu rozważał dwie opcje modernizacji – zwiększenie ilości sprzętu lub HCI. Pierwsze wyjście pozwalało zachować dotychczasową architekturę i polegało zwyczajnie na zakupie nowego sprzętu serwerowego. Pozwoliłoby to szybko i skutecznie spełnić bieżące potrzeby uniwersytetu, zapewniając studentom nowoczesne, bezpieczne i elastyczne przestrzenie do eksperymentów i badań. Drugą opcją była migracja do HCI. Ta okazała się sensowniejsza w ujęciu strategicznym. Uniwersytet cały czas się rozwija, i to bardzo dynamicznie, więc infrastruktura musi zapewniać spójność wszystkich procesów i być przygotowana na chmurę hybrydową i na ogólnie pojętą przyszłość. Uniwersytet używał już rozwiązań VMware w ramach hiperwizora. A że był z tego rozwiązania bardzo zadowolony, to łatwiej było zaakceptować decyzję o wdrożeniu VMware vSAN.

Uczelnia zaczęła budować swoją HCI w 2016 r. Wdrożenie odbyło się w dwóch etapach – pierwszym było przygotowanie infrastruktury, drugim migracja obciążenia obliczeniowego. Zostało zakończone w ciągu sześciu miesięcy. W tym okresie cała pamięć uniwersytecka została zwirtualizowana, a vSAN umożliwił zespołowi technicznemu uniwersytetu migrację ogólnych systemów informatycznych uniwersytetu: z rozwiązań IBM-a na serwery Huaweia z procesorami Intela w klastrze vSAN.

Przeniesienie maszyn wirtualnych nie spowodowało żadnych zakłóceń i było absolutnie bezproblemowe dla użytkowników końcowych usług – głównie studentów i pracowników uniwersytetów. Obecnie za wszystkimi usługami infrastrukturalnymi na uniwersytecie stoi vSAN, który łatwo się skaluje, co pozwala szybko zwiększyć wydajność operacyjną, gdy zajdzie taka potrzeba. Projekt rozpoczął się od 4 węzłów VMware podłączonych do dwóch przełączników CORE marki 10 Gbit z DACcables. W ciągu 3 lat liczba węzłów w klastrze wzrosła do 8 przy zmniejszeniu kosztów operacyjnych o 25 proc.

Uniwersytet Queen Margaret zapewnił studentom bardziej dynamiczne i mobilne środowisko, wdrażając VMware Horizon 7. Uproszczone zarządzanie urządzeniami i aplikacjami zapewniło wzrost wydajności, umożliwiając administracji IT skoncentrowanie się na budowaniu nowych usług IT w ramach tej mającej ponad 1,5 stulecia tradycji uczelni. I która ma coraz mocniejszą konkurencję na rynku akademickim, na którym studenci są klientami oczekującymi wzorowej obsługi. W tym technicznej.

Typowy nowoczesny student często nawet przy sobie ma wiele różnych urządzeń podłączonych do uniwersyteckiej sieci. Aplikacje i usługi powinny być dla niego zawsze dostępne, niezależnie od tego, czego aktualnie używa. Uniwersytet Królowej Małgorzaty był jednym z pierwszych w kraju, który zaczął stosować tak zwane cienkie klienty, ale i to rozwiązanie staje się przestarzałe i coraz gorzej postrzegane przez studentów.

Uniwersytet zdecydował nie tylko odświeżyć sprzętowo oferowane cienkie klienty, ale także zaktualizować środowisko użytkownika, by studenci mieli dostęp do aplikacji również na swoich urządzeniach, ale by administracja mogła efektywnie zarządzać tymi aplikacjami. Współpracując z Dell EMC i VMware, uczelnia przebudowała swoje centrum danych, tworząc infrastrukturę hiperkonwergentną opartą na węzłach Dell EMC VxRail i VMware vSAN. Rozwiązanie objęło także domenę danych Dell EMC i technologię Dell EMC Avamar do tworzenia kopii zapasowych i deduplikacji danych oraz Dell EMC SourceOne do archiwizacji plików.

VMware Horizon 7 zapewnia studentom dostęp do wszystkich wirtualnych pulpitów, aplikacji i usług online z dowolnego urządzenia, w dowolnym miejscu i czasie. Umożliwia uczelni dostarczanie wirtualnych lub zdalnych komputerów stacjonarnych i aplikacji za pośrednictwem jednej platformy VDI i wirtualizacji aplikacji. Wcześniej, jeśli studenci chcieli uzyskać dostęp do konkretnej aplikacji, musieli zalogować się do sesji pulpitu zdalnego. Za sprawą Horizona 7 mogą korzystać z aplikacji w sposób niemal natywny a dział IT za sprawą łatwej w obsłudze i skalowanej platformy oszczędza swój czas i budżet uczelni.

University of Groningen (UG) w Holandii to placówka szanowana na całym świecie i angażująca się chętnie we wspólne międzynarodowe badania. Uczelnia świadczy usługi IT, oferując coś w rodzaju RaaS (research as a service), wykorzystując VMware ESXi i vSphere 6.7. Uniwersytet rozwija się i dzieli się wiedzą poprzez swoje badania, stypendia i nauczanie. Jego historia sięga 1614 r. i jest wyjątkową społecznością akademicką o silnym poczuciu przynależności i bogatej kulturze innowacji w nauczaniu i badaniach.

Omawiana uczelnia to miejsce, w którym badania dyscyplinarne i interdyscyplinarne prowadzą do przełomów naukowych. Studenci w wielu przypadkach stają się innowatorami, którzy przyczyniają się do rozwoju naszego społeczeństwa. Uniwersytet twierdzi, że jego badania i nauczanie są napędzane wewnętrzną ciekawością i interakcją ze społeczeństwem globalnym. Technologia odgrywa w nim kluczową rolę w ułatwianiu pracy i współpracy między studentami.

Jako kolejny krok w rozwoju zdecydowano się stworzyć wydajny zasób informatyczno-komputerowy. Po odkryciu, że aż 30 proc. pojemności trzech centrów danych uniwersytetu było niewykorzystanej, postanowiono udostępnić ją zespołom badawczym do obsługi nowych zadań przeliczeniowych, w tym związanych z uczeniem maszynowym i sztuczną inteligencją.

Przedsięwzięcie miało zwiększyć wykorzystanie zasobów w całej instytucji. Dzięki zautomatyzowaniu dostępu do złożonych środowisk całej infrastruktury IT przy użyciu modelu samoobsługowego dla badaczy i naukowców, czasy przeliczeniowe miały zmniejszyć się z miesięcy do godzin. Zapewniona  segmentacja z kolei pomogłaby chronić prywatne dane i projekty badawcze, zapewniając bezpieczne środowisko ze zgodną infrastrukturą.

Dzięki ujednoliceniu wspomnianych trzech centrów danych z 80-gigabajtową przepustowością uczelnia może być pewna, że zasoby są efektywne zarządzanie i skutecznie automatyzowane. Uzyskano sumaryczną moc obliczeniową na poziomie 1296 rdzeni o taktowaniu 3,5 THz z 27 TB pamięci.

Kluczowe w tej transformacji okazały się VMware ESXi i vSphere 6.7. VMware ESXi to specjalnie zaprojektowany hiperwizor typu baremetal, który instalowany jest bezpośrednio na serwerze fizycznym. Dzięki bezpośredniemu dostępowi i kontroli podstawowych zasobów, ESXi jest bardziej wydajny niż architektury hostowane i może skutecznie dzielić sprzęt na części, aby zwiększyć współczynniki konsolidacji i obniżyć koszty dla użytkowników. vSphere 6.7 zapewnia prostotę zarządzania, wydajność operacyjną i krótszy czas wdrożenia przy wysokiej skalowalności.

W efekcie uczelnia może zmaksymalizować wykorzystanie zasobów IT, obniżyć koszty i istotnie poprawić komfort pracy użytkownika. Możliwe jest płynne zarządzanie obciążeniami pochodzącymi od różnych grup użytkowników, niezależnie od tego, czy są to środowiska akademickie, badawcze czy użytkownicy biznesowi uniwersytetu.

Platforma obsługuje szereg frameworków mających kluczowe znaczenie dla prac badawczych prowadzonych w UG. Należą do nich Gromacs (Groningen Machine for Chemical Simulation); TensorFlow (otwarta platforma uczenia maszynowego, opracowana przez Google); Caffe (platforma do deep learningu); Relion (aplikacja do udoskonalania obrazów w kriomikroskopii elektronowej); i AmberTools (aplikacja do symulacji biomolekularnej).

Oprócz korzyści wynikających ze współdzielenia zasobów, rozwiązanie pozwala na wymianę sprzętu etapami, a nie za jednym razem. Niższe koszty, łatwiejsze zarządzanie i skuteczniejsze alokowanie zasobów – przejście na HCI powinno być logicznym krokiem w rozwoju niemal każdego przedsiębiorstwa. Nawet jeżeli do przedsiębiorstw zaliczymy placówki akademickie czy instytucje publiczne.

*Tekst powstał przy współpracy z VMware