Spotify idzie na giełdę, ale nie po kasę. Skąd taka decyzja?

Co nietypowe w tym wniosku to fakt, iż Spotify nie zamierza przeprowadzić IPO, czyli oferty publicznej, lecz zadebiutuje w formie listingu bezpośredniego.

Dzień przed IPO, firmy sprzedają udziały swoim udziałowcom i inwestorom za ustaloną wcześniej z nimi cenę. W zdecydowanej większości głośnych startupów z branży tech, mimo iż te ceny są absurdalnie wysokie, to i tak podczas debiutu publicznego rosną do niebotycznych wartości, pozwalając zarobić wielkie pieniądze udziałowcom.

To właśnie na podstawie tego manewru założyciele spółek w jeden dzień stają się miliarderami, mimo iż – jak choćby w przypadku debiutu Snapa w zeszłym roku – ich spółki nie zarobiły ani centa w swojej historii. Mało to etyczne, prawda? Przy IPO zarabiają także wielkie banki inwestycyjne, które gwarantują IPO, czyli stabilizują ceny akcji w pierwszych dniach po debiucie.

Debiutanta kosztuje to krocie, ale przy takim procederze nie ma podmiotu, który byłby przesadnie przejęty tym, że sprzedaje się spółkę nierentowną i/lub bez wyraźnego planu na osiągnięcie rentowności. Każdy bowiem zarabia…

Przy bezpośrednim listingu sytuacja jest inna – akcje firmy debiutującej na giełdzie są bezpośrednio sprzedawane inwestorom giełdowym. Taki rodzaj debiutu uważany jest za ryzykowny zarówno dla oferentów, jak i inwestorów giełdowych. Nie ma bowiem pieniędzy zbieranych bezpośrednio przed debiutem, nie ma także banków, które dbałyby, by kurs akcji nie ulegał potężnym wahaniom.

Miliardów (na papierze) nie zarabiają więc założyciele i inwestorzy w debiutującej spółce, przynajmniej na pewniaka i przed debiutem. W rezultacie nie sprzedają oni najczęściej swoich akcji, chcąc utrzymać wysoki udział, licząc na to, że spółka będzie rosnąć w miesiącach i latach po debiucie. A tu już wymagania rynkowe są bezwzględne – kurs akcji spółki będzie rosnąć, gdy firma będzie dbała o odpowiednie wyniki finansowe, raportowane co kwartał.

Prawdę znają zapewne szefowie firmy, my tylko możemy pospekulować. Oczywiście bardzo chcielibyśmy uważać, że po prostu zwycięża w nich poczucie etyki biznesowej.

- Wielki szacun za to, że Spotify nie stawia na łatwą kasę z giełdy. Że nie chce się nachapać. Że wciąż stara się dostosowywać swój model biznesowy, by w końcu zaskoczył. - pisaliśmy na łamach Spider’s Web w kwietniu 2017 r., gdy po raz pierwszy pojawiały się medialne spekulacje nt. formy giełdowego debiutu Spotify.

W praktyce może jednak chodzić o coś bardziej prozaicznego - Spotify po prostu nie ma pieniędzy na gwarantów IPO (banki i domy inwestycyjne), bo od dawna jest nierentowne.

– 2010 r.: przychody 98 mln dol., strata 38 mln dol.
– 2011 r.: przychody 243 mln dol., strata 59 mln dol.
– 2012 r.: przychody 575 mln dol., strata 78 mln dol.
– 2013 r.: przychody 746,9 mln euro, strata 93,1 mln euro
– 2014 r.: przychody 1,08 mld euro, strata 162 mln euro
– 2015 r.: przychody 1,95 mld euro, strata 234 mln euro
– 2016 r.: przychody 2,93 mld euro, strata 539 mln euro

Z raportów finansowych wynika, że wzrost straty jest powiązany prawie wyłącznie z wyższymi kosztami finansowymi. Chodzi więc o wzrost tantiem wypłacanych posiadaczom praw do utworów muzycznych dostępnych w bibliotece Spotify.

Jest coś fundamentalnie złego w modelu biznesowym Spotify, w którym wyższe przychody i wyższa liczba użytkowników oznacza jednocześnie wyższe koszty, i jednocześnie wyższą stratę.

Tym bardziej, że… Spotify jest dziś wyceniane na 20 mld dol., a to oznacza, że przy takiej wycenie będzie to i tak jeden z największych debiutów spółki technologicznej na giełdzie w historii.

Jeśli więc debiut się uda i kurs akcji nie spadnie na starcie, spółka i tak będzie miała kupę gotówki, którą będzie można operacyjnie obracać.