Powrót smoka, czyli jak działają procesory Snapdragon 200, 400, 600 i 800?

Odpowiedź na pierwsze zadane tu pytanie jest bardzo prosta – oczywiście że tak. W głównej mierze to właśnie on odpowiada za wydajność smartfona. Warto jednak wziąć pod uwagę, że mówiąc „procesor” tak naprawdę myślimy „układ”. Chodzi o to, że zastosowana jednostka składa się nie tylko z części procesorowej, ale też graficznej. Tego typu układy są stosowane nie tylko w smartfonach i tabletach, ale również konsolach, laptopach i komputerach stacjonarnych. By nie szukać długo, z procesora i układu graficznego składają się również procesory stosowane w laptopach i stojących pod biurkami pecetach, takie jak Intel Ivy Bridge oraz AMD Richland.

Wybierając procesor stosowany w smartfonie lub tablecie warto zwrócić uwagę przede wszystkim na jego architekturę. Jeśli wybieramy telefon lub tablet niewyposażony w procesor Qualcomma, tylko z procesorem Samsunga, Texas Instruments lub Nvidii, najlepiej jest wypatrywać takiego z procesorem opartym o architekturę Cortex-A15 lub starszą i słabszą Cortex-A9. Niekiedy warto też zastanowić się nad nowszymi jednostkami Cortex-A7, które co prawda są nowsze od Corteksów-A9, ale ze względu na sporo niższą częstotliwość taktowania zegara rdzeni okazują się od nich mniej wydajne, ale bardziej energooszczędne. Z kolei kupując urządzenie mobilne z procesorem Qualcomma najlepsze są te wyposażone w rdzenie Krait, zwłaszcza najnowsze Krait 300 i 400. Tańsze procesory są wyposażone w rdzenie Scorpion lub Cortex-A5.

Procesor w smartfonie jest zatem wyjątkowo ważny i trzeba wiedzieć, na jaki się zdecydować. Jako że obecnie najwydajniejszymi jednostkami mobilnymi są procesory Qualcomm Snapdragon serii X00 (to udowodnimy później), skupimy się właśnie na opisie tych nowych konstrukcji.

Procesor

Qualcomm Snapdragon 200 to najtańszy procesor z nowej serii i można go uznać za mentalnego następcę Snapdragona S4 Play. Jest to układ, który znajdzie się w najtańszych smartfonach, takich jak Galaxy Win oraz Karbonn S5. Model ten oczywiście wspiera instrukcję ARMv7 i został wyposażony w czterordzeniowy procesor oparty na architekturze Cortex-A5, z którym współpracuje pamięć LP-DDR2.

Układ graficzny

Procesor ten mimo niskiej ceny ma pozwolić na uzyskanie grafiki wysokiej jakości. Pomóc w tym ma układ graficzny Adreno 203. Obsługuje on API takie jak OpenGL ES 1.1 i 2.0, a także WebGL 1.0. Oprócz tego jest dostosowany do obsługi takich silników graficznych jak Unity, Epic i Unigine. Nie należy on do najnowszych układów i był też stosowany w Snapdragonie S4 Play. Cechuje się on dynamicznym dopasowywaniem częstotliwości taktowania zegara rdzeni oraz ich napięcia, co znacznie poprawia zarządzanie energią.

Procesor sygnałowy

W skład Snapdragon 200 wchodzi też sygnałowy Hexagon QDSP5 o zegarze 384 MHz. Przydaje się on w mało wymagających zadaniach, takich jak odtwarzanie muzyki, wzbogacanie efektów audio, przetwarzanie obrazu oraz poprawianie jakości obrazu. Hexagon wspiera też operacje zmiennoprzecinkowe, operacje wektorowe, dynamiczną wielowątkowość oraz rozszerzone instrukcje multimedialne, które poprawiają wydajność prądową jednostki. Jak już wspominałem, układ Snapdragon 200 nie został wykonany pod kątem uzyskania największej wydajności - bardziej istotna była tu energooszczędność.

Możliwości

Jednak czym jest dla użytkownika sama specyfikacja? Pozwolę sobie odpowiedzieć na to pytanie: niczym istotnym. To co go naprawdę interesuje to wygoda użytkowania, a także możliwości urządzenia mobilnego. Qualcomm Snapdragon 200 pozwala na nagrywanie i odtwarzanie wideo w rozdzielczości 720p, robienie dwu- i trójwymiarowych zdjęć w rozdzielczości 8 Megapikseli, granie w trójwymiarowe gry na wielu ekranach, wyświetlanie zdjęć w wysokiej rozdzielczości na zewnętrznych ekranach oraz cieszenie się wysokiej jakości efektami audio. Kolejna cecha tego procesora to możliwość zastosowania go w smartfonach z systemami Android, Windows Phone oraz Blackberry.

Łączność

Układy z serii Snapdragon 200 wspierają łączność CDMA/UMTS i HSPA, a także standardy Dual Sim. Z łączności przewodowych można używać USB 2.0, zaś jeśli chodzi o techniki bezprzewodowe, obsługuje on Wi-Fi 802.11n oraz GPS typu IZAT.

Dostępne procesory

Powyżej opisana specyfikacja procesora odnosi się do obu dostępnych modeli należących do rodziny Snapdragon 200, czyli 8225Q oraz 8625Q. Między sobą różnią się one tylko tym, że model 8225Q obsługuje łączność UMTS, zaś 8625Q UMTS i CDMA. Wnikliwy czytelnik zapewne zauważy, że w podobne jednostki (MSM8225Q i MSM8625Q) znajdowały się też w rodzinie Snapdragon S4 Play. Nowsze jednostki są jednak wykonane w procesie technologicznym 28 nm zamiast 45 nm. Dzięki temu  nowsze procesory cechują się znacznie mniejszym zużyciem energii, a urządzenia wyposażone w nie dłużej działają na zasilaniu akumulatorowym. Więcej o kwestii energooszczędności przeczytacie w moim poprzednim artykule. Zegar i wydajność procesora są dynamicznie regulowane w celu uzyskania jak najwyższej wydajności prądowej.

Kolejnym procesorem z serii Snapdragon jest model 400. Jest on przeznaczony o telefonów i tabletów ze średniego segmentu cenowego, co oznacza, że zostanie zastosowany w najbardziej popularnych i dostępnych smartfonach i tabletach. Jego wydajność musi być wystarczająca do grania w nowe gry i do oglądania (a nawet nagrywania) materiału wideo w rozdzielczości 1080p. Krótko mówiąc ma wystarczyć do typowych zadań wykonywanych za pomocą smartfonu i tabletu.

Procesor

Snapdragon 400 występuje w trzech odmianach, które znacząco się od siebie różnią. Jedna z nich wykorzystuje czterordzeniowe jednostki z rdzeniami Cortex-A7 lub dwa rdzenie Snapdragon Krait 200 lub Krait 300. Jest to układ, który znajdzie się w najtańszych smartfonach, takich jak HTC First. Procesor ten oczywiście wspiera instrukcję ARMv7 i zależnie od wersji obsługuje pamięć LP-DDR2 lub LP-DDR3. Tak jak słabszy model został on wyprodukowany w procesie technologicznym 28 nm. W modelach wyposażonych w rdzenie Cortex-A7 (modele 8226, 8626) zegar częstotliwości taktowania rdzenia wynosi maksymalnie 1,4 GHz, w przypadku Krait 200 1,2 GHz (modele 8230, 8630, 8930), zaś w przypadku Krait 300 aż 1,7 GHz (8030AB, 8230AB, 8630AB, 8930AB).

Układ graficzny

Zastosowany we wszystkich układach Qualcomm Snapdragon 400 to Adreno 305, który cechuje się obsługą OpenGL ES 3.0, DirectX, OpenCL, Renderscript Compute I FlexRender™3. Tak jak Adreno 203 wspiera on takie silniki graficzne jak Unity, Epic i Unigine. Był już stosowany w niektórych jednostkach z rodziny Snapdragon S4 Plus. Jego częstotliwości taktowania zegara rdzeni oraz napięcie są dobierane dynamicznie.

Procesor sygnałowy

Zastosowany model procesora sygnałowego to szybszy niż w Snapdragonie 200 Hexagon QDSP6, odpowiada on za te same zadanie co jego mniej wydajny odpowiednik.

Możliwości

Qualcomm Snapdragon 400 cechuje się większymi możliwościami niż jego tańszy i mniej wydajny odpowiednik. Pozwala on na nagrywanie i odtwarzanie wideo w rozdzielczości 1080p (720p na zewnętrznym ekranie), robienie dwu- i trójwymiarowych zdjęć w rozdzielczości 13,5 Megapikseli, granie w trójwymiarowe gry na wielu ekranach, wyświetlanie zdjęć w wysokiej rozdzielczości na zewnętrznych ekranach oraz obsługę efektów audio poprawiających dźwięk. Do tego dochodzi też wyższa wydajność pod każdym kątem. Snapdragon 400 oczywiście może być stosowany w smartfonach z systemami Android, Windows Phone oraz Blackberry, tak jak model 200.

Łączność

Układy z serii Snapdragon 400 wspierają łączność TD-SCSDMA i DC-HSPA+, a także standardy Dual Sim. Wersje wyposażone w rdzenie Krait wspierają 3G i LTE (4G). Z łączności przewodowych można używać USB 2.0, zaś jeśli chodzi o techniki bezprzewodowe, obsługuje on najszybsze Wi-Fi 802.11 ac  2,4/5 GHz (kompatybilne z poprzednimi wersjami Wi-Fi), Bluetooth 3.0 oraz GPS typu IZAT. Zastosowano tu też rozwiązanie Miracast, które pozwala strumieniować obraz ze smartfonu na obsługujący tę technikę telewizor.

Dostępne procesory

Qualcomm Snapdragon 400 to największa obecnie rodzina procesorów Qualcomma. Ich wspólną cechą jest wykonanie ich w 28-nanometrowym procesie technologicznym oraz obecność procesora graficznego Adreno 305. Jak już wspominałem wcześniej, modele można podzielić na trzy podrodziny. Pierwsza z nich ma rdzenie Cortex-A7 i przez to mniejsze możliwości niż inne Snapdragony 400 (brak zintegrowanego modemu 4G), zaś dwie pozostałe wyposażono w rdzenie Krait 200 i Krait 300. Może dziwić, że nie przedstawiamy różnic między konkretnymi modelami, ale Snapdragony 400 to całkiem nowa rodzina produktów i nie są znane wszystkie niuanse dotyczące konkretnych procesorów.

Co prawda Qualcomm Snapdragon 600 nie jest najwyżej postawionym modelem w tej rodzinie produktów, ale to jak na razie najlepszy procesor, jaki można spotkać w smartfonach ogólnie. Wszystko dlatego, że producenci sprzętu nie zdążyli jeszcze umieścić w swoich konstrukcjach wydajniejszego Snapdragona 800. Snapdragon 600 jest używany we wszystkich najważniejszych smartfonach na rynku, takich jak HTC One czy nawet Samsung Galaxy S4.

Procesor

Model ten oczywiście wspiera instrukcję ARMv7 i został wyposażony w czterordzeniowy procesor oparty na architekturze Krait 300, z którym współpracuje pamięć LP-DDR3. Jako że w skład tej rodziny wchodzi tylko jedna jednostka,  mogę podać jej dokładną specyfikację. Jest to model APQ8064T wyprodukowany w procesie technologicznym 28 nm. Obsługuje on instrukcje ARMv7 i jest wyposażony w 4 rdzenie Krait 300 cechujące się częstotliwością taktowania rdzeni równą maksymalnie 1,9 GHz. Każdy z nich jest wyposażony w 8 kB pamięci podręcznej zerowego poziomu oraz 32 kB pierwszego poziomu. Wszystkie rdzenie współdzielą między sobą pamięć podręczną drugiego poziomu, której jest aż 2 MB. Procesor ten współpracuje z 32-bitową pamięcią LP-DDR3 działającą w trybie dwukanałowym.

Układ graficzny

Adreno 320 to najlepszy obecnie dostępny mobilny układ graficzny w ofercie Qualcomma, który wymyślono z myślą o obsłudze standardu OpenGL ES 3.0. Innym wspieranym API jest DirectX 9.0c. Wykorzystanie tego API pozwoli użyć wielu nowych rozwiązań, dzięki czemu będzie możliwe użycie wielu nowych efektów graficznych. Ważne jest użycie zunifikowanych shaderów, czyli jednostek mogących wykonywać obliczenia na wierzchołkach i na pikselach, zależnie od potrzeb. Taka elastyczność oznacza lepsze wykorzystanie układu w grach mobilnych, gdzie warunki obliczeniowe cały czas się zmieniają.

Procesor sygnałowy

Zastosowany model procesora sygnałowego to Hexagon QDSP6, odpowiada on za te same zadanie co jego mniej wydajny odpowiednik – Hexagon QDSP5 stosowany w Snapdragonie 200. QDSP6 został też zastosowany w Snapdragonie 400 opisanym wyżej.

Możliwości

Qualcomm Snapdragon 600 powinien starczyć nawet bardzo wymagającym użytkownikom. Pozwala on na nagrywanie i odtwarzanie wideo w rozdzielczości 2048 x 1536 (1080p na zewnętrznym ekranie), robienie dwu- i trójwymiarowych zdjęć w rozdzielczości 21 Megapikseli, granie w trójwymiarowe gry na wielu ekranach, wyświetlanie zdjęć w wysokiej rozdzielczości na zewnętrznych ekranach oraz cieszenie się wysokiej jakości efektami audio. Do tego dochodzi też wyższa wydajność niż w przypadku Snapdragonów 200 oraz 400.

Łączność

Układy z serii Snapdragon 600 wspierają łączność 3G oraz LTE. Z łączności przewodowych można używać USB 2.0, zaś jeśli chodzi o techniki bezprzewodowe, obsługuje on najszybsze Wi-Fi 802.11 ac  2,4/5 GHz (kompatybilne z poprzednimi), Bluetooth 3.0 oraz GPS typu IZAT. Producent w swoich dokumentach nic nie wspomniał o obsłudze rozwiązania Miracast, zastosowaniu ta zamiast tego moduł NFC, który umożliwia wykorzystywanie tagów NFC oraz szybkie parowanie urządzeń, co przyspiesza cały proces przesyłania plików między dwoma różnymi sprzętami mobilnymi.

Dostępne procesory

Jak już wspominałem, do rodziny Snapdragon 600 należy tylko jeden procesor mobilny APQ8064T, który już dokładnie opisałem w jednym z poprzednich akapitów. Dlatego wymienię tylko urządzenia, w których zastosowano nowe układy mobilne od Qualcomma. Są to Asus Padfone Infinity, HTC One, LG Optimus G Pro, Samsung Galaxy S4 (GT-I9505), ZTE Grand Memo V9815, Xiaomi Mi-2S oraz Pantech Vega Iron. Warto zwrócić tu szczególną uwagę na Samsunga Galaxy S4. Koreański producent nie zdążył wytworzyć odpowiedniej liczby swoich układów Exynos Octa i z tego powodu wydał też wersję telefonu wyposażoną właśnie w Snapdragona 600. Cóż za ironia losu, nieprawdaż?

Perłą w koronie Qualcomma nie jest już Snapdragon S4 Pro, teraz jego miejsca ma zająć Snapdragon 800. Dlaczego ma zająć, a nie zajął? Przyczyna tego jest bardzo prosta. Po prostu produkt ten został zapowiedziany na drugi kwartał 2013 roku, co oznacza, że najprawdopodobniej swoją premierę będzie miał dopiero na przełomie maja oraz czerwca. Wtedy zobaczymy pierwsze urządzenia napędzane przez niego.

Procesor

Tak jak w przypadku rodziny Snapdragon 600, tak też do S800 należy tylko jeden model, a konkretnie MSM8974. Tak jak wszystkie inne procesory opisane w tym artykule, także on został wykonany w procesie technologicznym 28 nm i wspiera instrukcję ARMv7. Składa się on z czterech rdzeni Krait 400, do tej pory najwydajniejszych wyprodukowanych przez Qualcomma, taktowanych zegarem wynoszącym maksymalnie 2,3 GHz. To ogromna liczba, która jest większa od psychologicznej granicy, której nie mogła przeskoczyć znaczna większość smartfonów i tabletów. Każdy rdzeń został wyposażony w 8 kB pamięci podręcznej zerowego poziomu oraz 32 kB pierwszego poziomu. Wszystkie cztery rdzenie współdzielą między sobą pamięć podręczną drugiego poziomu, której jest 2 MB. Procesor ten współpracuje z 32-bitową pamięcią LP-DDR3 działającą w trybie dwukanałowym. Pamięć ta działa z częstotliwością 800 MHz, a jej przepustowość wynosi aż 12,8 GB/s.

Układ graficzny

Zastosowany tu układ graficzny to zupełnie nowy Adreno 330. Jego twórcy nie zdradzili zbyt dużo informacji na jego temat, ale udało się nam dowiedzieć, że jego wydajność potrafi być aż o połowę większa niż w przypadku Adreno 320, stosowanego między innymi w Snapdragonach S4 Pro oraz 600. Jest to naprawdę duży postęp, który powinien sprawić, że smartfony i tablety wyposażone w procesory Qualcomma będą bez problemu pozwalać na uruchamianie nowych gier w rozdzielczości 1920x1080 i wyższej. Tak jak Adreno 320, nie został on wyposażony w oddzielne jednostki od obliczania wierzchołków i pikseli, a w zunifikowane shadery potrafiące wykonywać oba te zadania. Wspierane przez Adreno 330 silniki graficzne to OpenGL ES 3., DirectX, OpenCL, Renderscript Compute oraz FlexRender. Tak jak wcześniej opisane układy graficzne, tak też i ten został przystosowany do obsługiwania silników graficznych takich jak Unity, Epic oraz Unigine.

Procesor sygnałowy

Ponownie się powtórzę, ale nie da się tego opisać inaczej: Zastosowany model procesora sygnałowego to szybszy niż w Snapdragonie 200 Hexagon QDSP6, odpowiada on za te same zadanie co jego mniej wydajny odpowiednik. Został on też zastosowany również w Snapdragonach 400 i 600 opisanych wyżej.

Możliwości

Qualcomm Snapdragon 800 dysponuje ogromnymi możliwościami, praktycznie nie do wykorzystania. Umożliwia on nagrywanie i odtwarzanie wideo w rozdzielczości 3840 x 2160. Oprócz tego jego prędkość przetwarzania danych podczas robienia zdjęć i nagrywania filmów wynosi aż 640 Megapikseli na sekundę, co może pomóc podczas robienia wielu zdjęć w trybie Burst oraz podczas nagrywania materiału wideo. Oprócz tego umożliwia odtwarzanie wielu kanałów dźwiękowych przy wykorzystaniu DTS-HS oraz Dolby Digital Plus. Kolejnym plusem Snapdragona 800 jest możliwość obsługi wyświetlaczy o maksymalnej rozdzielczości 2560  x 2048 oraz strumieniowania wideo w rozdzielczości 1080p za pomocą Miracast.

Łączność

Także pod tym względem Snapdragon 800 prezentuje się lepiej od innych układów. Przede wszystkim wspiera łączność LTE (4G) w takich standardach jak LTE FDD, LTE TDD, WCDMA, CDMA1x, EV-DO, TD-SCDMA oraz GSM dla maksymalnych prędkości 150 Mbps. Oprócz tego obsługuje nie USB 2.0, a USB 3.0 (kompatybilny wstecznie), przez co prędkość przesyłania plików za jego pomocą jest wielokrotnie większa niż w przypadku USB 2.0. Oprócz tego nie zabrakło tu również WiFi w najnowszej wersji 802.11 ac, Bluetooth w wersji 4.0 oraz modułu GPS wspierającego technikę lokalizacyjną IZAT.

Dostępne urządzenia

Snapdragona 800 znajdziemy nie tylko w smartfonach i tabletach, ale też inteligentnych telewizorach. Jak na razie zapowiedziano niewiele sprzętów, których twórcy zadeklarowali użycie Snapdragona 800. Są to LG D801, Xiaomi Mi3 oraz Sony Xperia Honami Template. Ten ostatni pojawi się dopiero w okresie przedświątecznym, w ostatnim kwartale tego roku.

Osoby zazwyczaj nie interesujące się procesorami mobilnymi mają prawo być nieco zagubione. W końcu zarówno w starszych, jak też nowszych jednostkach znajdują się rdzenie Krait. Czemu zatem określamy część z nich jako lepsze, a część jako gorsze urządzenia?

Chodzi o to, że Krait to ogólna nazwa rdzeni stosowanych przez Qualcomma. Jednak jak każdy producent sprzętu, nie tylko mobilnego, musi go cały czas ulepszać, by sprostać wymaganiom klientów i samego rynku. Niestety nie wiemy zbyt wiele na temat ulepszeń, gdyż Qualcomm nie zwykł dzielić się taką wiedzą z użytkownikami, a nawet dziennikarzami. Musimy więc bazować tylko na skrawkach informacji, które udało się nam wyszarpać od Qualcomma i znaleźć na innych serwisach technicznych.

Na początku warto wspomnieć o tym, co się nie zmieniło. Krait 300, tak jak oryginalny Krait, został wyprodukowany w procesie technologicznym 28 nanometrów. Nie zmienił się również potok wykonawczy, ale Qualcomm postanowił zwiększyć wydajność w zupełnie inny sposób, po prostu zwiększając częstotliwość taktowania rdzeni. Nie wiadomo, czy nie była do tego konieczna zmiana napięcia procesora, ale wiele wskazuje, że tak. W końcu Krait 300 pracuje z zegarem niemal 30% większym (1,9 GHz) niż zwykły Krait (1,5 GHz).

Krait 300 zyskał też sprzętową jednostkę pobierającą danę, która przenosi dane z pamięci głównej i przenosi je do pamięci podręcznej drugiego poziomu (L2). Poprzedni rdzeń Krait nie miał takiego elementu. W nowszych układach Krait nie zwiększyła się też długość potoku, co razem z poprawionym systemem przewidywania skutkuje zwiększeniem liczby wykonywanych instrukcji w jednym cyklu zegara (IPC – Instructions Per Clock) oraz poprawioną wydajnością prądową.

Kolejny ciekawy element zastosowany w rdzeniach Krait 300 to OoOE, czyli silnik wykonywania instrukcji poza kolejnością (Out of Order Execution Engine). Ma on na celu wykonywanie najważniejszych instrukcji poza kolejnością. Dzięki temu układ może uzyskać większą wydajność, zwłaszcza w zastosowaniach wymagających użycia tylko jednego rdzenia. Krait 300 zyskał też możliwość zamiany trwających potoków na inne. Oprócz tego poprawiono wydajność przy wykorzystaniu Function Programming oraz Java Script. Qualcomm niestety nie udzielił informacji, jak to się stało. Firma ta bardzo skrzętnie pilnuje swoich tajemnic i w przeciwieństwie do Intela, AMD i Nvidii nie wydaje dużych, ogólnodostępnych dokumentacji.

Krait 400

O Krait 400 wiadomo jeszcze mniej. Wspiera on zapewne (tak nakazuje myśleć logika) wszystkie rozwiązania obsługiwane przez Krait 300, ale cechuje się wyższą częstotliwością taktowania zegara rdzeni równą 2,3 GHz. Uzyskanie tak wysokiego wyniku było możliwe dzięki użyciu 28-nanometrowego procesu technologicznego i bramki metalowej (High-K + Metal Gate), dzięki czemu nawet podczas wykonywania wymagających zadań układ nie zużywa dużo energii. Krait 400 góruje nad Kraitem 300 też mniejszymi opóźnieniami w dostępie do pamięci.

Ogólną budowę starszych rdzeni Krait opisałem w moim poprzednim artykule.

To zależy od wielu czynników. Pierwszym z nich jest czas. Jeśli od premiery Twojego telefonu minęły ponad dwa lata, może okazać się, że zastosowany układ nie wystarczy do uruchamiania nowych gier. Wyjątkiem są tu telefony, które dwa lata temu były topowe, takie jak Samsung Galaxy S II oraz HTC Sensation. Wiele osób  używa właśnie tych modeli i nie narzeka na ich wydajność. Oczywiście w dużej mierze wynika to też z ich małej rozdzielczości ekranu (800 x 480 i 960 x 540 zamiast 1920 x 1080 czy 1280 x 800), jednak nie jest to najważniejsze. Osobiście jestem przekonany, że w smartfonach rozdzielczość nie będzie rosnąć do poziomu wyższego niż obecnie, bo po co? I tak na ekranach praktycznie nie da się zobaczyć pikseli. Oznacza to, że do smartfony będą się starzeć znacznie wolniej niż teraz. Kto wie, może konieczna byłaby ich wymiana co 4-5 lat. Oczywiście pod warunkiem, że smartfona będziemy używać do podstawowych czynności takich jak dzwonienie, przeglądanie stron internetowych, słuchanie muzyki i oglądanie filmów.

Co innego, jeśli chcemy grać w najnowsze gry. Tutaj moc podzespołów będzie coraz bardziej potrzebna. Cały układ, zarówno mocna część procesorowa, jak też graficzna zdecydowanie się przyda i z czasem całość będzie coraz mocniej wykorzystywana. Mobilni gracze z całą pewnością powinni interesować się przede wszystkim najwydajniejszymi podzespołami. Patrząc na specyfikację techniczną warto pamiętać o tym, że wraz z polepszeniem procesora, firmy starają się też zwiększać ilość pamięci flash czy RAM. Ten ostatni element jest newralgiczny zwłaszcza w smartfonach z Androidem. W redakcji Spider’s Web zaobserwowaliśmy, że chociaż wydajność procesorów Snapdragon S4 Pro i 600 różni się w niewielkim stopniu, to komórki wyposażone w nie i 1 GB RAM po kilku tygodniach zaczynały się zacinać, a gdy mamy do czynienia z tą samą konstrukcją i 2 GB pamięci RAM działały płynnie przez miesiące. A rzecz leży w tym, że znacznie więcej modeli z 2 GB pamięci RAM ma nowsze Snapdragony 600, więc lepiej wybierać właśnie je.

O tym, że Snapdragony są najwydajniejsze świadczy nie tylko specyfikacja, ale i benchmarki. My weźmiemy pod uwagę 3D Marka, który ma sprawdzać wydajność urządzeń pod katem przystosowania do gier. Po wejściu na tablicę wyników (zdjęcie) widać, że pierwsze 10 miejsc jest okupowanych przez urządzenia z procesorami Qualcomma, głównie Snapdragony 600. Przypadek? Nie sądzę. Ta sama sytuacja ma miejsce, gdy obejrzymy ranking benchmarka AnTutu. Oba testy są zupełnie niezależne i Qualcomm nie maczał w nich palców, co oznacza, że można je uznać za obiektywne. Wśród dalej umiejscowionych smartfonów i tabletów Qualcomma czasami przewinie się jakiś Samsung Galaxy S IV wyposażony w Exynosa Octa, ale warto pamiętać, że to tylko wyjątki. Zwłaszcza, że premiery jeszcze nie miał Snapdragon 800, który swojego młodszego brata jak też całą konkurencję powinien zjeść na śniadanie.

Wpis powstał we współpracy z partnerem merytorycznym Spider’s Web, firmą Qualcomm.