Estonia kopiuje Polskę, a kiedyś się śmiali. Przecieramy szlaki z modelem zbrojeń
Polski model zbrojeń trafia do Estonii. Tallinn podpisał umowę na koreańskie Chunmoo. To dywersyfikacja dostaw i lekcja wyciągnięta z wojny w Ukrainie.
Estonia dynamicznie rozbudowuje swój potencjał odstraszania. Ministerstwo obrony tego kraju potwierdziło właśnie podpisanie umowy na pozyskanie południowokoreańskich wyrzutni rakietowych K239 Chunmoo. Co istotne, Estończycy jawnie określają ten ruch jako wdrożenie polskiego modelu, polegającego na jednoczesnym wykorzystywaniu systemów amerykańskich i koreańskich.
Dwa systemy, dwa rytmy ognia
Pozyskanie dwóch różnych systemów rakietowych to świadoma strategia. Amerykański M142 HIMARS to lekka platforma (6x6) oparta na jednej wyrzutni, oferująca chirurgiczną precyzję i pełną interoperacyjność logistyczną z NATO. Może wystrzelić 6 rakiet GMLRS (w tym nowe wersje ER o zasięgu 150 km) lub jeden pocisk balistyczny ATACMS o zasięgu 300 km.
Koreański K239 Chunmoo to znacznie cięższa platforma (8x8), przenosząca aż 2 moduły startowe. Daje to Estończykom możliwość prowadzenia zmasowanego ognia – jeden pojazd może wystrzelić 40 rakiet 131 mm na dystansie 36 km, by pokryć ogniem cały obszar. Alternatywnie może użyć 12 precyzyjnych rakiet 239 mm o zasięgu 80 km. Chunmoo jest także kompatybilny z pociskiem taktycznym CTM-290 o zasięgu około 290 km.
Lekcja z Ukrainy i strategiczna kalkulacja
Posiadanie obu systemów to dla Estonii znacznie większa elastyczność. HIMARS może być używany do precyzyjnych uderzeń na cele o wysokiej wartości, podczas gdy Chunmoo może służyć do nasycania ogniem np. wrogich zgrupowań czy systemów obrony powietrznej. Taka dywersyfikacja znacząco komplikuje też kalkulacje wroga dotyczące ognia kontrbateryjnego.
Decyzja Tallina ma również wymiar geopolityczny i przemysłowy. Pamiętajmy, że Estonia leży na linii frontu, regularnie doświadczając rosyjskiego sondowania przestrzeni powietrznej. Zdolność do rażenia celów głęboko na tyłach przeciwnika jest postrzegana jako jeden z ważniejszych elementów wiarygodnego odstraszania.
Umowa z Koreą Południową obejmuje też lokalizację produkcji, co ma przynieść estońskiej gospodarce dziesiątki mln euro zysku. Przede wszystkim jednak, co jest lekcją z Ukrainy, zapewnia to odporność na czas wojny w zakresie części zamiennych i potencjalnego montażu rakiet. Zakup w USA i Korei zabezpiecza też kraj przed ewentualnymi zatorami produkcyjnymi lub ryzykiem politycznym u jednego dostawcy.
Wyznaczamy standardy NATO
Decyzja Estonii to nic innego, jak wyraz podziwu dla strategicznego realizmu, który jako pierwsza na taką skalę zaprezentowała Polska. To Warszawa, kupując program Homar-K (czyli polską wersję Chunmoo) obok wyrzutni HIMARS, przetarła ten nieuczęszczany przez nikogo wcześniej szlak. W obliczu brutalnej wojny w Ukrainie, poleganie tylko na jednym, choćby najlepszym dostawcy z USA, jest po prostu strategicznie naiwne. Lekcje są bolesne: wąskie gardła produkcyjne, ryzyko polityczne i astronomiczne zużycie amunicji to realia współczesnego frontu.
Przeczytaj także:
Nasz kraj pokazał, że prawdziwy pragmatyzm wymaga przede wszystkim mądrej dywersyfikacji. Estonia, chociaż w znacznie mniejszej skali, kopiuje nasz wzorzec praktycznie 1:1. Jeszcze niedawno niektórzy krytykowali stosowaną przez MON strategię za rozdrabnianie się, a teraz inne kraje biorą z nas przykład.
