To ostrze warto mieć przy sobie w każdej podróży - sprawdzamy nóż Cold Steel Voyager

Cold Steel Voyager jest nożem EDC (Everyday Carry) – do codziennego noszenia. Ja zabrałem go w podróż – na Tajwan, dla poczucia bezpieczeństwa, pomocy w codziennych zajęciach i przygotowywaniu posiłków.

Wybrałem go, ponieważ odpowiadał mi jego średni rozmiar (głownia ma 10 cm) i niska waga (120 g). Ma to dla mnie ogromne znaczenie, kiedy cały dobytek muszę zmieścić w plecaku dźwiganym na plecach.

 

Dlaczego nóż składany, a nie z głownią stałą?

Często poruszałem się po mieście z nożem przypiętym na klipsie do paska od spodni. W przypadku noży z głownią stałą nie mógłbym czegoś takiego zrobić, bo przyciągałbym zbyt dużo uwagi, co mogłoby się skończyć nawet utratą narzędzia przez bliskie spotkanie ze służbami porządkowymi.

Różnie mogliby też reagować ludzie. W końcu na Tajwanie koncept prywatnej przestrzeni praktycznie nie istnieje. A chodniki bywają bardzo zatłoczone.

Ostrze schowane w rękojeści gwarantuje bardziej skryte noszenie, które przydaje się w miejskiej dżungli, ale także na drodze – zwłaszcza w moim przypadku, czyli przy podróży autostopem.

Czynniki, jakie kierowcy biorą pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o wzięciu autostopowicza są dwa (nawet jeśli są to rolnicy jadący na zbiory ryżu). Pierwszym jest ich cel, czyli czy jadą w kierunku jaki autostopowicz wypisał na trzymanej w rękach kartce. Drugim jest wygląd samego autostopowicza: czy jest schludny, przemoknięty i czy może stwarzać niebezpieczeństwo.

Obijająca się o uda pochwa noża na pewno nie pomogłaby mi w zdobyciu sympatii Tajwańczyków.

Voyagera mogę złożyć i bez problemu wrzucić do kieszeni, a później szybko wyjąć i otworzyć w razie niebezpieczeństwa, np. gdyby zdarzył się wypadek i trzeba było się ewakuować z auta, a pasy bezpieczeństwa nie chciały puścić.

Uwierzcie mi – jest to ogromna zaleta. W zeszłym roku podróżowałem na stopa po Mołdawii: pięknym, choć biednym kraju taniego wina i przyjaznych ludzi. Pewien kierowca, który zabrał mnie do Soroków, miasta słynącego z cygańskich rezydencji, prowadził starą Ładę tylko jedną ręką, bo drugą miał unieruchomioną w gipsie.

Instynkt przetrwania chyba mi wówczas nie zadziałał, bo ochoczo zapakowałem się na miejsce pasażera, aby obserwować jak kierowca brzuchem przytrzymuje kierownicę w czasie zmiany biegów. Na szczęście dotarliśmy do celu w jednym kawałku.

Choć nóż składany zajmuje mniej miejsca i w podróży jest dla mnie wygodniejszy, to nóż z głownią stałą jest na pewno trwalszy i bezpieczniejszy, bo głownia nie może się w nim złożyć w razie wypadku.

W przypadku Voyagera zabezpieczeniem jest blokada Tri-Ad lock. Widać ją bardzo dobrze pod postacią kawałka metalu z góry rękojeści. Po otwarciu noża zazębia się ona z wcięciem w tylnej części głowni. Uniemożliwia to ruch powrotny dopóki nie przyciśniemy blokady. O przypadkowym wciśnięciu mowy być nie może, bo wymagana jest dość duża siła.

W Voyagerze mamy wyprofilowaną, łukowo wygiętą rękojeść z wgłębieniami na palce. Przez to nóż trzyma się świetnie, ale tylko w jednym chwycie. Rękojeść wykonana z kompozytu szklano-nylonowego Griv-Ex jest o wiele bardziej odporna na działanie warunków atmosferycznych niż np. skóra czy drewno, ale z drugiej strony mniej amortyzuje wstrząsy. Te niedostatki absolutnie giną we mgle zalet, gdyż w pewnych kwestiach trzeba po prostu pójść na kompromis.

Nóż jest na tyle uniwersalny, że można nim zarówno kroić marchewkę na plasterki czy strugać patyki na ognisko.

Gładkie ostrze o profilu clip point wykonano ze stali nierdzewnej Carpenter CTS BD1 Alloy. Głownię wykończono w technologii stonewash – „kamiennej kąpieli”, dzięki czemu ewentualne, nowe rysy mogą się zlewać z fabrycznymi pochodzącymi od kamieni ściernych.

Na rękojeści umieszczono też dodatkowy klips, który pozwala przyczepić nóż do spodni. Co ciekawe można go odkręcić i przykręcić z drugiej strony, aby był odpowiedni nie tylko dla prawo-, ale i leworęcznych użytkowników.

Raz pewna małpka niedaleko Kaohsiungu chciała mi zabrać nóż, widząc, że bardzo ładnie odbija światło. Na szczęście klips jest na tyle „twardy”, że nie starczyło jej sił, a ja w mig oddaliłem się poza zasięg jej łapek.

Mocowanie na klips jest zwłaszcza pomocne w nagłych sytuacjach, np. kiedy mamy tylko jedną wolną rękę i nie możemy sięgać do „nerki”, albo plecaka. Wówczas wygodnie sięgamy ręką do spodni i otwieramy nóż. Można to zrobić kciukiem, dzięki umieszczeniu wystających kołków na głowni. Wymaga to jednak nieco wprawy.

Nóż jest tak dobry, jak stal, z której go wykonano.

Voyager jest ostry jak skalpel. Jestem przekonany, że gdybym wylądował na bezludnej wyspie i dostał nagle zapalenia wyrostka, to mógłbym się nim sam operować (pozdrawiam fanów Lost: Zagubieni).

Jak też widzicie na załączonym obrazku stal pochodzi z Tajwanu. Wróciła więc do miejsca swoich narodzin.

A dlaczego miałbyś się zdecydować na kupno oddzielnego noża, skoro „prawie” takie samo ostrze masz w scyzoryku czy multitoolu? Takim jak np. Letherman Signal, który również zabrałem na Tajwan?

Odpowiedź to komfort i pewność.

O wiele łatwiej i wygodniej korzysta się z większego, dedykowanego ostrza, które otworzyć można jedną ręką. Jest ono większe i bezpieczniejsze – tak dla użytkującego, jak i dla jego otoczenia.

Voyager ma o wiele pewniejszą blokadę i jest znacznie ostrzejszy niż cokolwiek co wziąłbym ze sobą w multitoolu czy scyzoryku.