Nowa ustna matura z języka polskiego ma jedną wadę - Internet

Nowa matura z polskiego to 18 przygotowanych wcześniej, tajnych pytań. Zdający losuje jedno, przygotowuje swoją odpowiedź a po jej wygłoszeniu odpowiada na pytania. Koniec z bezsensownymi, kupowanymi za kilkadziesiąt złotych prezentacjami przygotowywanymi wiele miesięcy wcześniej na samodzielnie wybrany temat (tak, zdawałam taką maturę, dostałam maksimum punktów i uważam, że są niewiele warte, zwłaszcza, że co najmniej połowa mojego rocznika właśnie kupiła takie prezentacje).

Łatwo można się domyślić, że im później ktoś zdaje ustną maturę tym większe ma szanse na poznanie wszystkich pytań i przygotowanie się do nich, choćby pobieżne, jeśli nie szczegółowo.

Taki lajf, zaraz ktoś powie. Może i tak, ale egzamin maturalny, najbardziej napompowany egzamin do którego prowadzi ścieżka wielu mniejszych egzaminów, lat przygotowania i nauki “wstrzeliwania się w klucz”, powinien być fair. I tak matura  sama w sobie ma dziś niewielką wartość, po co robić z niej farsę?

Bo twórcy matury nie wzięli pod wagę istnienia internetu i smartfonów? Byłoby to zabawne, gdyby nie było takie znamienne i reprezentatywne dla wielu aspektów codziennego życia.

Internet zagościł na świecie na dobre. Oznacza to, że zmieniamy wiele nawyków, czasem tradycji i że musimy brać pod uwagę ewolucję nawyków konsumpcji, tworzenia i publikacji treści. Musimy - nie tylko my, ale zwłaszcza ci, którzy odpowiadają za edukację przyszłych pokoleń - zrozumieć społeczeństwo informacyjne z błyskawicznym dzieleniem się treściami, musimy nauczyć się wpisywać internet w czynniki, które mogą wpłynąć na działania.

Ważne, by dochować tajemnicy przed egzaminami, w trakcie dostarczania pytań i arkuszy, bo to dawne procedury. Nawet, jeśli ktoś wspomniał o niedoskonałości modelu 18 pytań przy egzaminie ustnym, to nikt nie potraktował tego poważnie. Internet to miejsce, w którym czyta się plotki, sprawdza maile i w którym młodzi wyprawiają różne dziwne i niezrozumiałe rzeczy.

Na wiadomość o “wyciekających” pytaniach z egzaminu zareagowałam niemal facepalmem, bo mam wrażenie, że ciągłe zmiany programowe, ciągłe modyfikacje egzaminów, wszystko to robione jest na “hop-siup”. Każdy rocznik, na który przypada zmiana traktowany jest jak grupa laboratoryjna - jeśli coś nie wypali, to dokona się zmian za rok. Albo i nie. Tak było z wprowadzeniem gimnazjów - jedną z najważniejszych zmian w systemie edukacji w ostatnich dekadach, tak było z wprowadzaniem kolejnych egzaminów na koniec poszczególnych szkół, ze zmianą formuły matury z polskiego na prezentację, tak jest teraz.

Ze szkoły pamiętam to, że radziłam sobie, bo potrafiłam wyszukiwać i selekcjonować informacje. Nie zakuwać - wyszukiwać i rozumieć. Niestety w szkole niemal nikt tego nie uczył - nauczyciele w większości traktowali internet jako miejsce, z którego uczniowie kopiują zadania domowe i gdzie rozmawiają ze sobą w mediach społecznościowych. Nie wiem, czy przez te lata nauczyciele otworzyli się na nowe możliwości, być może. Przecież muszą radzić sobie w świecie zmienionym przez internet.

Jednak wpadka z maturami upewnia mnie w przekonaniu, że ludzie, którzy kształtują naszą rzeczywistość, że wielu odpowiedzialnych za naszą codzienność w kontaktach z urzędami czy za naszą przyszłość i za przyszłe pokolenia żyje w świecie równoległym do mojego.

Przykro tylko, że wskutek tego młodzi ludzie, którzy egzaminem tzw. dojrzałości wkraczają właśnie do świata dorosłych, dostają informację, że nawet system edukacji jest kompletnie nie fair, a ważny egzamin to żart, którego sprawiedliwe przeprowadzenie przerosło edukatorów.

Internet, głupcy!

* Zdjęcie główne pochodzi z serwisu Shutterstock.