25 kg ziemniaków to aż 213 cegieł. NASA, notuj przepis
Inżynierowie stworzyli superbeton ze skrobi ziemniaczanej. Materiał może posłużyć do budowy domów na Marsie.
Skrobia ziemniaczana, pył z Marsa i szczypta soli to receptura na najbardziej obiecujący materiał budowlany dla przyszłych kolonii pozaziemskich. Brytyjscy naukowcy udowodnili, że można z tego stworzyć coś mocniejszego od betonu.
To prawdziwa ziemniaczana rewolucja
Naukowcy z Uniwersytetu w Manchesterze ogłosili stworzenie materiału budowlanego, który może zrewolucjonizować budowę habitatów na innych planetach. Ich wynalazek o nazwie StarCrete to nowa forma betonu, która nie tylko nie potrzebuje cementu, ale bije go na głowę pod względem wytrzymałości. Kluczem jest tu skrobia ziemniaczana. Dodana do symulowanego marsjańskiego pyłu działa jak naturalne spoiwo. W rezultacie udało się uzyskać wytrzymałość na ściskanie wynosząca 72 MPa, czyli ponad 2 razy wyższą, niż w typowym betonie używanym na Ziemi. Gdy zamiast pyłu z Marsa użyto księżycowego, to wynik sięgnął aż 91 MPa.
Jak czytamy na łamach Popular Mechanics, wcześniejsze pomysły zespołu z Manchesteru zakładały wykorzystanie do wiązania materiału ludzkiej krwi i moczu. Choć rozwiązanie działało (40 MPa), trudno wyobrazić sobie, by astronauci chętnie oddawali krew w imię budownictwa. Właśnie dlatego nowy pomysł – użycie ziemniaków, które i tak miały być hodowane w habitatach jako źródło pożywienia – jest nie tylko bardziej praktyczny, ale też zdecydowanie bardziej apetyczny.
25 kilo kartofli = 213 cegieł
Okazuje się, że zaledwie 25 kg odwodnionych ziemniaków dostarcza tyle skrobi, że wystarczy jej do wytworzenia niemal pół tony materiału StarCrete. To przekłada się na 213 ziemniaczanych cegieł. Dla porównania, do wybadywania domu o powierzchni 100 mkw. potrzeba około 10 tys. cegieł. Dzięki temu, że StarCrete nie wymaga skomplikowanego sprzętu, dużych nakładów energii ani rozbudowanej logistyki, może stać się idealnym budulcem dla pierwszych marsjańskich baz. Jest prosty w produkcji, wytrzymały i tani. To cechy, które w kosmicznych warunkach znaczą bardzo dużo.
Zespół badawczy udowodnił także, że dodatek chlorku magnezu, czyli związku dostępnego na Marsie, znacząco poprawia jakość materiału. Substancja ta stabilizuje strukturę betonu, zwiększając jednocześnie jego odporność na zmienne warunki środowiskowe. W efekcie StarCrete jest nie tylko mocny, ale i odporny na ekstremalne temperatury oraz promieniowanie. A to czyni go doskonałym kandydatem do budowy pierwszych domów poza Ziemią.
Przeczytaj także:
Choć StarCrete wciąż jest materiałem eksperymentalnym, jego zalety są niepodważalne. W porównaniu z bardziej skomplikowanymi metodami, jak druk 3D z regolitu czy spiekanie gleby, wypada znacznie korzystniej. Prosty skład, lokalne składniki i minimalne zużycie energii czynią z niego materiał o potencjale globalnym. I to nie tylko na Marsie.
