ZIŁ 2906 nie ma nawet kół, a radzi sobie w najgorszym terenie. Taki napęd to niezwykła rzadkość
Radzieccy kosmonauci, którzy wracali na Ziemię po zakończeniu misji, nie zawsze lądowali w bezpiecznym i suchym terenie. Czasem ich kapsuły spadały w trudno dostępnych miejscach, takich jak bagna, lasy lub śnieg. Jak więc ich odnajdywano i ratowano? Odpowiedź brzmi: ZIŁ 2906.
ZIŁ 2906 to niezwykły pojazd, który potrafi poruszać się po niemal każdym rodzaju podłoża. Co najciekawsze, nie ma on kół ani gąsienic, tylko dwa duże cylindry ze spiralnymi łopatkami, przypominające potężne śruby.
Zasada działania tego wehikułu jest niezwykle prosta. Śruby obracają się w przeciwnych kierunkach, co sprawia, że pojazd sunie do przodu lub do tyłu. To jednak nie wszystko. ZIŁ 2906 jest także amfibią, czyli może pływać po wodzie. Jego prędkość maksymalna wynosi 16 km/h na wodzie, 20 km/h na bagnie i 45 km/h na śniegu.
O innych niezwykłych sowieckich wehikułach przeczytasz na Spider`s Web:
ZIŁ 2906 został zaprojektowany i wyprodukowany przez radziecką firmę ZiL w latach 1975-1979. Był to pojazd specjalnego przeznaczenia, służący do odzyskiwania kapsuł kosmicznych Sojuz z trudnego terenu. ZIŁ 2906 był transportowany na plecach innego pojazdu, ZIŁ 4906, który miał prędkość maksymalną 80 km/h. Gdy ZIŁ 4906 napotykał na przeszkody, których nie mógł pokonać, ZIŁ 2906 był zrzucany i kontynuował poszukiwania.
Silniki wzięto z Łady
ZIŁ 2906 to pojazd o imponujących parametrach technicznych, które pozwalają mu na pokonywanie najtrudniejszych terenów. Jego masa wynosiła 2000 kg, co oznacza, że jest lżejszy niż niektóre samochody osobowe. Jego wymiary to 4,9 m długości, 2,4 m szerokości i 2,2 m wysokości. Napędzany był przez dwa silniki benzynowe o mocy 77 KM każdy.
Tu pojawia się mała śmiesznostka, bo silniki pochodziły z osobowych samochodów Łada 2103, zwanych popularnie Żiguli 1500. Dwa zbiorniki paliwa mają pojemność 67,5 litra każdy i zapewniają zasięg około 100 km (zużycie jest na poziomie do 40 l/h jazdy).
Unikatowy pojazd
ZIŁ 2906 jest jednym z niewielu przykładów pojazdów z napędem śrubowym, które były kiedykolwiek zbudowane. W latach 80. XX wieku zbudowano jego nowocześniejszą wersję ZIŁ 29061. Powstało pięć sztuk tego samochodu.
Pojazdy z napędem śrubowym mają wiele zalet, takich jak zdolność do pokonywania trudnych przeszkód, niskie zużycie paliwa i prostota konstrukcji. Jednak mają też wiele wad, takich jak niska prędkość, hałas (na betonie lub asfalcie metalowe śruby brzęczały dość głośno), brak stabilności i trudność w sterowaniu. Dlatego nie są szeroko stosowane w cywilnych zastosowaniach.
