Ok, Google, ogarnij dom. Czyli jak sterować smart domem po polsku

Na początek zacznijmy może od podstaw:

Na tych z Androidem i usługami Google - to oczywiste, tam jest przeważnie już fabrycznie zaszyty w systemie. Ale poza tym można z jego pomocy skorzystać także na sprzętach z iOS - w tym przypadku jest po prostu wymagane wyszukanie w App Store odpowiedniej aplikacji, jej instalacja i zalogowanie się na nasze konto Google.

Tak, bez konta Google wiele tutaj nie zdziałamy, ale to akurat do przewidzenia.

Odpowiedź brzmi: to pierwsze, to drugie, a czasem jedno albo drugie. Ale może po kolei.

Jak same nazwy wskazują, Asystent i Home to dwie oddzielne, niezależne od siebie aplikacje - a przynajmniej niezależne w tym rozumieniu, że teoretycznie nie musimy mieć jednej, żeby korzystać z tej drugiej.

Zadaniem Asystenta Google jest oczywiście obsługa głosowa - w tym i systemów smart domu. Zadaniem Google Home jest natomiast zarządzanie takim smart domem w sposób bardziej standardowy. Tj. znajdziemy tutaj ikony wszystkich naszych sprzętów, opcję ręcznego włączania ich i wyłączania, ustawiania rutyn i scen, i tak dalej. Przy czym, żeby było łatwiej, Asystenta Google znajdziemy wewnątrz Google Home.

Ok, może nie było to do końca ułatwienie w rozumieniu tego podziału, więc niech dzieje się przykład:

Ostatnio podczas testów Somfy Connectivity kit skonfigurowałem głosową obsługę całego systemu, korzystając - na iOS - wyłącznie z aplikacji Asystenta Google. Aplikacji Google Home nie miałem, nie była zainstalowana i nie korzystałem z niej. Tak po prawdzie to wolałem aplikację Somfy, która jednak nie oferowała fabrycznie obsługi głosowej, o języku polskim nie wspominając. Czyli jak chciałem coś wyklikać - wybierałem aplikację od Somfy. Kiedy chciałem coś powiedzieć - uruchamiałem Asystenta Google. Proste.

Z drugiej strony - mogłem też zainstalować aplikację Google Home i z jej poziomu obsługiwać nowe sprzęty w moim domu. Plus przy okazji np. dodać tam sprzęty jeszcze innych producentów, żeby mieć wszystko w jednym miejscu. Co istotne - konfiguracja Somfy Connectivity kit przez Asystenta Google zadziałała tak, że po instalacji Google Home miałem wszystko pod ręką.

Opcji jest sporo, więc lecimy po kolei.

Pierwszą możliwością jest instalacja aplikacji Google Home, a następnie przejrzenie podpowiedzi, które wyświetlają się na górze ekranu - znajdziemy tam zgodne z Home aplikacje, które mamy już zainstalowane na telefonie. Wystarczy się przeklikać przez wszystkie sugestie i połączyć konta Google z kontem z danej usługi.

Jeśli nie chcemy robić tego w taki sposób, a zamiast tego wolimy dokonać konfiguracji z poziomu aplikacji producenta naszych smart akcesoriów, ewentualnie nie planujemy instalować aplikacji Google Home, to też jest to możliwe.

Zrzuty ekranu pochodzą z aplikacji Somfy TaHoma, ale sama procedura jest zbliżona w przypadku większości aplikacji.

Na początek uruchamiamy nasze oprogramowanie do zarządzania smart sprzętem pochodzące od producenta tego sprzętu. Następnie rozwijamy menu i szukamy ustawień, ewentualnie od razu opcji asystenta głosowego. Kiedy ją znajdziemy, wybieramy oczywiście Asystenta Google.

Jeśli to nam się udało, zostaje w sumie połączyć nasze konta, czyli zalogować się do jednej lub obu usług (producenta sprzętu i Google).

I to... tak, właściwie to tyle. Na dobrą sprawę możemy teraz korzystać z Asystenta Google lub Google Home, w zależności od tego, którą aplikację wolimy i którą zainstalowaliśmy.

Niestety nie zawsze pójdzie nam tak dobrze. Przykładowo chociażby głośniki Sonos wciąż nie działają z asystentem w naszym kraju. Z tego samego powodu nie udało mi się też podłączyć do asystenta zamka Yale.

Podejścia są dwa.

Pierwsze, mniej intuicyjne i mniej wygodne, polega na tym, że nauczymy się mniej więcej tego, jak nazywają się nasze smart urządzenia i sceny, a potem będziemy uruchamiać Asystenta Google i prosić np. "Ok, Google, uruchom lampka nocna sypialnia". Ach, przy okazji ważna informacja - domyślną nazwą naszego urządzenia w Asystencie Google i Google Home jest nazwa, którą nadamy mu w aplikacji producenta. Czyli jeśli np. smart wtyczka w Somfy TaHoma nazywa się "Gniazdko biuro", to taką właśnie frazą będziemy je wywoływać.

Drugie podejście jest lepsze i wygodniejsze, ale zajmuje trochę więcej czasu. Polega na... zgadywaniu, co i w jakim stopniu zrozumie Asystent Google - i muszę przyznać, że rozumie naprawdę sporo.

Przykładowo zamiast dukać do niego sztywną komendę z poprzednich akapitów, wystarczy powiedzieć "Ok, Googlem włącz światło w sypialni". I już, gotowe, światło zapalone. Naszym zadaniem - niezbyt trudnym - jest sprawdzanie po prostu, jak daleko można się posunąć z takim luźnym podejściem do wydawania poleceń. Czy zrozumie, żeby przygasić lampkę do 50 proc.? Albo żeby wyłączyć wszystkie światła?

Trzeba tylko pamiętać o jednej rzeczy - o odpowiednim nazywaniu urządzeń i scen, bo niestety Google nie potrafi jeszcze czytać w naszych myślach. Jeśli więc mamy scenę o nazwie "Dobranoc", to powinniśmy jednak poprosić Asystenta Google o aktywację sceny Dobranoc - na samo "Ok, Google, dobranoc", Asystent odpowie nam po prostu, że i nam życzy dobrej nocy. A chyba nie do końca o to chodzi.