Planetoida, przez którą wyginęły dinozaury, zmasakrowała Ziemię bardziej niż się wydawało

Najnowsze badania, które swoją drogą zostały wykonane niejako przy okazji, o czym za chwilę, wskazują, że uderzenie potężnej planetoidy w powierzchnię Ziemi doprowadziło do wyniesienia w górne warstwy atmosfery znacznie większej ilości siarki niż się wcześniej wydawało.

Siarka zawarta w gazach atmosferycznych skutecznie blokuje promieniowanie słoneczne, co oznacza, że od tego pechowego dnia rozpoczęło się znaczące, trwające setki lat ochłodzenie. Co więcej, kiedy siarka w końcu opadła na powierzchnię Ziemi zrobiła to w kroplach kwaśnego deszczu. Wszystko wskazuje na to, że siarki tej, a tym samym kwaśnego deszczu było na tyle dużo, że na kilkadziesiąt tysięcy lat na trwałe zmieniła się charakterystyka chemiczna oceanu. To z kolei sprawiło trudności w odrodzeniu się życia. Na lądzie stało się to szybciej, bowiem siarka wraz z opadami z czasem z lądu przedostała się do oceanu. Z tego też powodu życie morskie potrzebowało znacznie więcej czasu na odbudowę.

Odkrycie tego faktu wymagało przypadku. Naukowcy badający skamieniałości muszli sprzed milionów lat pobrali z rzeki Brazos w Teksasie także próbki osadów. Tak się składa, że miejsce to znajdowało się pod wodą także 65 mln lat temu, kiedy wymierały dinozaury. W laboratoriach Uniwersytetu St Andrews w Szkocji naukowcy przeanalizowali skład izotopowy siarki.

Ku zdumieniu badaczy okazało się, że siarka w osadach wykazuje ślady przeszłych interakcji z promieniowaniem ultrafioletowym. Takie interakcje natomiast mogły zachodzić w atmosferze beztlenowej, albo - w przypadku atmosfery tlenowej - w bardzo wysokich warstwach atmosfery. Pierwszy przypadek odpada, bowiem na Ziemi tlenu w atmosferze jest mnóstwo od ponad 2 miliardów lat. Pozostaje zatem druga opcja. Ilość siarki w osadach wskazuje, że 65 mln lat temu w wyniku uderzenia planetoidy do stratosfery trafiła naprawdę ogromna ilość tego pierwiastka.

Dotychczasowe teorie mówiły, że w wyniku uderzenia planetoidy do atmosfery trafiło od 30 do nawet 500 miliardów ton siarki. Taka ilość mogłaby spowodować spadek średnich temperatur o nawet 8 stopni Celsjusza. Najnowsze informacje jednak wskazują, że było dużo gorzej.