Od roku nie zainstalowałem żadnej nowej aplikacji. I dziwię się tym, którzy wciąż się nimi jarają

Przez długie lata szukałem swoistego „zen”, jeśli chodzi o narzędzia, których używam. Przeszedłem fazę testowania absolutnie każdej aplikacji do wszystkiego – do notowania, pisania, prowadzenia kalendarza, odbierania maili, etc. Do tego dochodziło testowanie co ciekawszych nowości – po części z zawodowego obowiązku, po części z czysto geekowskiego zainteresowania. Potem jednak przyszedł czas, gdy poszukiwania ustały, a nowe aplikacje przestały ciekawić. Od ponad roku mój telefon wygląda dokładnie tak samo. Ostatnią aplikacją, jaką zainstalowałem, był nieszczęsny Clubhouse, który wyleciał z telefonu niemal tak szybko, jak się na nim pojawił. Potem mój smartfon stał się strefą wolną od nowych programów.

Po części ten stan rzeczy wynika z oczywistego faktu, że znalazłem zestaw narzędzi, który sprawdza się dla mnie najlepiej:

Do tego dochodzi kilka istotnych aplikacji, jak banki, Orlen Pay czy mObywatel. Kilka mniej ważnych, jak Garmin Connect i szereg aplikacji do obsługi słuchawek, bo przecież każdy producent musi mieć swoją, nawet jeśli ta nic nie robi. Plus standardowy zestaw aplikacji społecznościowych i komunikacyjnych, Facebook, Instagram, Twitter, Messenger, Slack, Teamsy. I na tym z grubsza… koniec. W gry mobilne nie gram wcale, a strumieniowanie gier z chmury porzuciłem do czasu, gdy zapewni ono porządną jakość połączenia i brak opóźnień. Łącznie na smartfonach mam mniej niż 50 aplikacji, z czego z połowy korzystam okazjonalnie. Takich, które otwieram każdego dnia bez wyjątku jest może 10. Nazwijcie to cyfrowym minimalizmem, ja nazywam świętym spokojem.

Jednak znalezienie swoistego „zen” w użytkowanych aplikacjach to tylko połowa opowieści. W końcu z racji wykonywanej pracy regularnie przeglądam, co też nowego ukazało się w świecie programów. Używam też iPhone’a, którego sklep z aplikacjami regularnie podsuwa na stronie głównej najlepsze, najciekawsze aplikacje i… nie widzę tam absolutnie nic, co mogłoby mi się do czegokolwiek przydać.

Nie mówię oczywiście o aplikacjach specjalistycznych, np. do konkretnego hobby czy choćby obsługi smart domu, ale o aplikacjach codziennego użytku; praktycznych programach, które mogłyby w jakikolwiek sposób ułatwić mi życie. Tego typu aplikacje przestałem ostatnio widywać w ogóle. Czasem rzuca mi się w oczy jakaś aplikacja do customizacji smartfona z Androidem, ale szybko przypominam sobie, że nie mam już 16 lat i mnóstwa wolnego czasu, więc zabawa w zmienianie ikon kompletnie mnie nie interesuje. Podobnie nie interesują mnie różne śmieszne aplikacje, które postarzają lub odmładzają, na które moda przychodzi i odchodzi. One nic do życia nie wnoszą. Takie zaś, które coś wnoszą do życia, już mam. I na przestrzeni ostatnich miesięcy nie pojawiła się ani jedna nowa aplikacja, którą chciałbym do tego zestawu dołączyć.

Pamiętacie czasy, gdy furorę robiły aplikacje służące do dmuchania w mikrofon albo wydawania z telefonu odgłosu pierdzenia? Tak, ja też wolałbym o nich zapomnieć, ale nie da się ukryć, że kiedyś aplikacje traktowaliśmy jako ciekawostki. Powstawały tysiące zbędnych programów i programików, których jedynym zadaniem było zabawić nas przez parę minut i jeszcze więcej klonów popularnych aplikacji, których twórcy liczyli na szybki zarobek.

Dziś krajobraz aplikacji wygląda zupełnie inaczej. W myśl zasady „wyróżnij się albo zgiń” większość nowych programów… po prostu ginie. Rzadko kiedy pojawia się nowość, która jednocześnie ekscytuje i jest na tyle użyteczna, by użytkownicy zostali z nią na dłużej.

Oczywiście jest też opcja numer 3 – po dobiciu do trzydziestki stałem się znudzony i zblazowany, a emocje wywoływane przez nowinki są skutecznie tłumione rosnącymi stopami kredytu hipotecznego, inflacją i podatkowymi fikołkami miłościwie nam panujących. Sądzę jednak, że nawet jeśli lata obcowania z technologią siłą rzeczy odrobinę zaczynają rodzić w nas znudzenie, tak prawda leży gdzie indziej: dziś coraz bardziej uświadamiamy sobie, jakich programów naprawdę potrzebujemy, a które są nam zbędne. I nagle może się okazać, że gdyby dziś wyparowało 75 proc. zawartości sklepów z aplikacjami, nikt by tego nawet nie zauważył.