Dziękuję, proszę, uśmiech, napiwki i 200 zł na dobry początek - Ukraińcy opowiadają nam o życzliwości Polaków

Kilka tygodni temu musiałam wysłać dwie paczki na Ukrainę, w tym celu zamierzałam kupić dwa pudełka na poczcie. Jednak gdy moi sąsiedzi dowiedzieli się, że szukam pudełek, radzili pójść i zapytać w najbliższym sklepie spożywczym, ponieważ po dostawie towaru i tak wszystkie pudełka są wyrzucane. Pamiętam, że byłam bardzo zaskoczona, jak mogę po prostu przyjść i poprosić pudełka za darmo? Dadzą mi je tak po prostu? Co z tego będą mieli? Czułam się dziwnie, ale sąsiedzi mnie przekonali, że w Polsce tak wszyscy robią.

Poszłam do sklepu, na miejscu nie mieli pudełek, ale kasjerka zapytała mnie, ile i jakiego rozmiaru potrzebuję pudełka. Odpowiedź zapisała w notatniku i powiedziała mi, żebym przyszła o określonej godzinie następnego dnia. Przyszłam, a pudła już na mnie czekały.

Zdecydowałam, że nadszedł czas, aby przygotować materiał z wyborem podobnych historii, kiedy Ukraińcy naprawdę polubili polską tolerancję i grzeczność. Po przeprowadzeniu ankiet w sieciach społecznościowych podzieliłam odpowiedzi Ukraińców na kilka kategorii i zebrałam przykłady najciekawszych przypadków.

Jedna trzecia historii, które otrzymałam w odpowiedź na prośbę opowiedzenia najbardziej uderzających przypadkach tolerancji, uprzejmości, które zaskoczyły Ukraińców w Polsce, była związana z transportem publicznym. Wielu Ukraińców mówi o tym, jak nie mogli kupić biletu w autobusie, a ludzie dali im bilety lub kupili je dla nich za gotówkę.

Ukraińcy w Polsce są zaskoczeni, że zapomniana gdzieś torba albo portfel, z reguły, jest zwracana właścicielowi. Pamiętam, jak kiedyś w kawiarni na fotelu zapomniałam swojego iPhone’a, wróciłam za 30 min, on na mnie już czekał przy barze.

Tutaj muszę napisać kilka słów, żeby wyjaśnić, dlaczego takie sytuacje są dziwne i niecodzienne dla Ukraińców. Jeśli w Kijowie lub w moim rodzinnym Dnieprze ktoś straci portfel z równowartością 500 dol., to jest nikła szansa, że ktoś, kto go znajdzie, będzie szukał właściciela, by mu go zwrócić. Natomiast jeśli ktoś zgubi swoje dokumenty, to najprawdopodobniej zostaną zwrócone właścicielowi, ale za wyraźnie określoną nagrodą.

Jedną z pierwszych rzeczy, która zaskakuje wielu Ukraińców, jest fakt, że w Polsce wszędzie się witają, przepraszają i dziękują.

Po 4,5 latach w Polsce, bardzo się przyzwyczaiłam do tego zachowania, że ​​podczas podróżej na Ukrainę zaczynają mnie dziwić wręcz przeciwne rzeczy, że u nas nie każdy, kto przypadkowo cię zaczepi, powie „przepraszam”. Oczywiście na Ukrainie ludzie również się witają i przepraszają, jednak nie jest to reguła, a znacznie rzadziej niż w Polsce spotykane zjawisko. Pamiętam, że nawet kiedyś podczas sprawdzania paszportów na granicy ukraińskiej, gdy podeszłam do stanowiska i powiedziałam strażnikowi „dzień dobry”, to żadnej odpowiedzi nie usłyszałam.

Kilku Ukraińców, których dzieci chodzą do polskich szkół, entuzjastycznie opowiadało, jak dobrze i mile nauczyciele traktują uczniów.

Warto dodać, że wśród ankietowanych byli ci, którzy mówili: „Mieszkam w Polsce od 10 lat i nie mogę powiedzieć nic tak dobrego”. Byli też tacy, którzy mówili o negatywnych doświadczeniach — niegrzecznym zachowaniu wobec siebie, oszustwach i niewypłacaniu wynagrodzeń, ale o tym następnym razem.