Northrop Tacit Blue to dziadek najnowszych bombowców. Ta latająca cegła zmieniła historię lotnictwa

Northrop Tacit Blue był częścią programu Pave Mover, który rozpoczął się w 1976 r. Był to okres gwałtownego rozwoju komputerów i technologii militarnej. Projektanci pracowali nad uzbrojeniem, które miało całkowicie odmienić przyszłe pole bitwy. W USA rozpoczęto wtedy prace nad ściśle tajnym programem stealth, który miał uczynić samoloty niewidzialnymi dla radarów.

To miała być technologia całkowicie zmieniająca zasady gry. Sowieci budowali wówczas mur z radarów i rakiet przeciwlotniczych chroniące ich imperium. Dla nowych amerykańskich samolotów mur ten miał być przezroczysty.

Program Pave Mover miał na celu opracowanie systemu radarowego, który mógłby wykrywać i śledzić cele naziemne, takie jak czołgi, artyleria czy rakiety, z dużej odległości i z niskim prawdopodobieństwem wykrycia przez wroga. W praktyce oznaczało to, że taki samolot miał być bardzo trudny do wykrycia przez radary. Maszyna taka miała być używany do kierowania precyzyjnych ataków z powietrza lub z ziemi.

Więcej ciekawych artykułów o niezwykłych samolotach znajdziesz na Spider`s Web:

W ramach programu Pave Mover powstały dwa rodzaje samolotów: białe i czarne. Białe samoloty były zwykłymi maszynami, takimi jak Boeing 707 czy Lockheed C-130, które przenosiły duże anteny radarowe i służyły do testowania technologii i taktyki. Czarne samoloty były natomiast tajnymi i eksperymentalnymi maszynami, które miały wykorzystywać nowe pomysły na ukrywanie się przed radarami. Jednym z nich był Northrop Tacit Blue.

Northrop Tacit Blue był zaprojektowany jako samolot, który mógł latać nad linią frontu i pozostać niewykrytym. W terminologii wojskowej określało się taką jako samolot z dużym stopniem przeżywalności. Co więcej, Tacit Blue miał sprawdzić możliwość masowych ataków dystansowych na nacierające sowieckie formacje pancerne przy użyciu inteligentnej amunicji. 

Samolot miał zaokrąglone kształty i specjalną powłokę pochłaniającą promieniowanie elektromagnetyczne. Był to pierwszy w historii samolot stealth z zakrzywionymi powierzchniami zmniejszającymi przekrój poprzeczny radaru. Wlot powietrza do silników był umieszczony na grzbiecie samolotu, aby ukryć łopatki turbin, które stanowiły silne źródło odbicia. Samolot był napędzany dwoma silnikami turboodrzutowymi.

Maszyna miała testować nie tylko możliwości stealth, ale także różne rozwiązania technologiczne, umożliwiające pilotowanie samolotów o nietypowych kształtach. Wśród nich była najnowsza wersja systemu fly-by-wire, który pomaga ustabilizować samolot wokół jego osi wzdłużnej i kierunkowej.

Pierwszy lot Northrop Tacit Blue odbył się 5 lutego 1982 r. na terenie tajnej bazy Area 51 w Nevadzie. Samolot był pilotowany przez Richarda G. Thomasa, który stwierdził, że był to "najbardziej niestabilny samolot, jaki kiedykolwiek latał". Samolot był bowiem bardzo wrażliwy na turbulencje i podmuchy wiatru, a także miał skłonność do wpadania w korkociąg.

Northrop Tacit Blue latał do 1985 r., wykonując łącznie 135 lotów i spędzając w powietrzu ponad 250 godzin. Samolot udowodnił, że możliwe jest stworzenie samolotu stealth z zaokrąglonymi kształtami, co miało duże znaczenie dla późniejszych projektów, takich jak bombowiec B-2 Spirit czy myśliwiec F-22 Raptor. Samolot pokazał również, że radar może być skutecznym narzędziem do obserwacji pola walki i kierowania ataków.

Northrop Tacit Blue był jednym z najbardziej tajnych i innowacyjnych samolotów w historii lotnictwa. Jego istnienie zostało ujawnione dopiero w 1996 r., kiedy to samolot został przeniesiony do Muzeum Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych w bazie Wright-Patterson w Ohio. Tam można go podziwiać do dziś, jako świadka niezwykłej historii Northrop Tacit Blue - dziadka niewidzialnych bombowców B-2 i B-21 Raider.