Czułem, jakbym znowu był w 1997 r. Potem VR przeniósł mnie w przyszłość. Ace Combat 7 - wady i zalety

Zdjęcia przedstawiają grę Ace Combat 7 uchwyconą na wyświetlaczu obiektywem aparatu. To nie są zrzuty ekranu i nie oddają prawdziwej warstwy wizualnej.

Niesamowite! Naprawdę niesamowite jest to, jak niewiele zmieniło się w tej serii od strony czystej rozgrywki. Chociaż Ace Combat 2 oraz Ace Combat 7 dzieli aż 21 lat technologicznego rozwoju, w nowej odsłonie gry lotniczej wszystko pozostało na swoim miejscu. Ten sam interfejs. Te same ekrany. Nawet sterowanie (prawie) to samo. Poczułem się jak w domu. Tym ciepłym, beztroskim, rodzinnym. Miałem wrażenie, że znowu żyję w 1997 roku. Przyjemne uczucie.

Siódemka będzie pierwszą odsłoną na konsolach ósmej generacji. Testową misję przeznaczoną dla dziennikarzy przeszedłem aż trzy razy, ale chociaż rozglądałem się na lewo i prawo (drążek umożliwia swobodną rotację kamery), to rewolucyjnej oprawy wideo nigdzie nie dostrzegłem. Ace Combat 7 jest bardzo przyjemne dla oka, ale wystarczy skierować dziób myśliwca w dół, rozedrzeć cumulusy i już widać takie-sobie podłoże. Najładniejsze w historii serii, ale z drugiej strony nic, co wprawiałoby w kompleksy War Thunder na maksymalnych ustawieniach graficznych.

Oczywiście porównanie do tworu Free2Play jest mocno niesprawiedliwe. Pilotowanie drugowojennej maszyny drastycznie różni się od ujarzmiania ponaddźwiękowej bestii. Myśliwce w Ace Combat 2 już na starcie latają pod 2000 km/h. Aby zachować odpowiednie poczucie prędkości i mocy, ląd pod stopami pilota przelatuje w okamgnieniu. Potrzebne są gigantyczne areny, których nadmierne dekorowanie jest kompletnie nieopłacalne. No i zapewne niezwykle wymagające technologicznie. Konsolowe zasoby nie są z kolei z gumy.

Oczywiście Ace Combat dalej nie ma nic wspólnego z realistycznymi symulatorami. No i bardzo dobrze. Siódemka jest grą skrojoną idealnie pod pada. To taki Burnout/Need for Speed, tyle tylko, że w powietrzu. Gra bez przesadnej finezji ani technicznych smaczków, ale za to niezwykle grywalna i dająca masę frajdy. Byłem wręcz zaskoczony, jak dobrze bawiłem się z Ace Combat 7. To zasługa czegoś więcej niż sentymentów.

W tej grze naprawdę dużo się dzieje. Nie chodzi tylko o walkę, ale całą otoczkę. Weźmy moment, w którym po raz pierwszy wleciałem w niezwykle gęstą chmurę burzową. Mój myśliwiec zaczął tak drżeć, że autentycznie bałem się jego rozpadnięcia. Wibracje silniczków połączone z efektami kamery dały kapitalny efekt. Rozpoczęła się walka ze sterami, która dobitnie przypominała, że matka natura wciąż ma coś do powiedzenia w kwestii podniebnych starć nowoczesnych maszyn.

Więcej frajdy daje również ostrzał przy użyciu frontowego działka. Szkoda tylko, że jednostki wrogów nie rozpadają się już tak efektownie, co dawniej. Jeżeli chodzi o efekty wybuchów, postrzałów, dziurawienia kadłuba i tak dalej, to Ace Combat 7 przydałoby się trochę ręki J.J. Abramsa oraz Michaela Baya. Więcej słonecznych flar, większe i jaśniejsze eksplozje - jak szaleć to szaleć. Przecież AC7 i tak nie jest realistycznym symulatorem.

Nieprawdziwe państwa, nieprawdziwa wojna i nieprawdopodobny scenariusz - w takiej otoczce scenarzyści Ace Combat od zawsze czuli się najlepiej. Fikcyjne uniwersum pozwala zaszaleć z fabułą oraz modelami myśliwców. Chociaż te są silnie wzorowane na prawdziwych maszynach, to twórców czasami ponosi azjatycka fantazja. Na przykład podczas projektowania gigantycznego bombowca przenoszącego pod skrzydłami bezzałogowe myśliwce. Wpakowałem w niego tyle rakiet, że wystarczyłoby do zniszczenia małego polskiego miasteczka.

Podoba mi się, że producenci poszli w kierunku lekkiego, naprawdę leciutkiego posmaku science-fiction. Dzięki temu gracz może być od czasu do czasu zaskakiwany czymś zupełnie nowym. Kampania jest przez to ciekawsza, a fabuła staje się czymś więcej niż tylko pretekstem do postawienia naprzeciw siebie dwóch eskadr maszyn powietrznych. Szkoda tylko, że podczas pokazu nie mogłem sprawdzić, jak walczy się z celami naziemnymi. Cała akcja rozgrywała się wysoko w chmurach.

Ace Combat 7 w wersji na PlayStation 4 ma zasadniczą przewagę nad edycją dla XONE oraz PC. Gra wideo dla platformy Sony będzie posiadać dodatkowy zestaw misji rozgrywanych wyłącznie w wirtualnej rzeczywistości. Przeszedłem jedną z nich i muszę przyznać, że jestem zachwycony. No i zły. Wszystko jednocześnie, jak w dobrym emocjonalnym rollercoasterze.

Zachwycony, ponieważ Ace Combat 7 na PSVR działa rewelacyjnie. Misje w ciasnej kabinie pilota bombardują zmysły. Czuć moc myśliwca oraz to, w jak ciasnej i zabójczej puszcze zostaliśmy zamknięci. Robienie beczki pośród gęstych chmur, z wodnistym osadem spływającym po szybie, to coś, czego „płaska“ gra nigdy nie odwzoruje. Nie ma szans. Właśnie dla takich doświadczeń warto dać szansę VR. Dla takich niesamowitych przeżyć. Prezentacja kupiła mnie po kilkudziesięciu sekundach.

Jestem zły, bo niestety nie całe Ace Combat 7 jest kompatybilne z PSVR. Posiadacze hełmów Sony dostaną zaledwie garść specjalnych misji, które nie wchodzą w skład kampanii dla jednego gracza. Co za rozczarowanie. Szkoda, że Bandai Namco nie zdecydowało się na przeniesienie całej zawartości do PSVR, jak zrobiono to na przykładzie Dirt Rally czy Resident Evil 7. Ace Combat 7 byłoby jedną z najlepszych gier VR, jakie kiedykolwiek się ukazały. Nie mam co do tego żadnych wątpliwości. Niezwykle zmarnowany potencjał. Aż boli.

Rozgrywka w starym stylu, masa satysfakcji i kapitalne wrażenia w wirtualnej rzeczywistości. Do tego dochodzą rozmaite tryby wieloosobowe, a także kooperacja po sieci oraz na jednym ekranie. Szykuje się najlepsza odsłona od czasów PlayStation 2. Nie przesadzam. Po kontakcie z tym tytułem jestem kupiony. Mam nadzieję, że wydawca zdecyduje się na ogólnodostępne demo, żebyście i wy mogli spróbować walki w przestworzach. Po osobistym kontakcie Ace Combat 7 niesamowicie zyskuje.

Premiera: kiedyś w 2018 r., na PS4 (+PSVR), XONE oraz PC.