Wykłady Stephena Hawkinga hipnotyzują - szczególnie gdy próbuje rozwiązać zagadkę czarnej dziury
Jednym z pytań, jakie zadaje sobie współczesna fizyka, jest pytanie o los informacji o fizycznym stanie obiektów które zostały wciągnięte do czarnej dziury. Jeśli ta informacja miałaby być niszczona, naruszałoby to prawa mechaniki kwantowej.
![Wykłady Stephena Hawkinga hipnotyzują – szczególnie gdy próbuje rozwiązać zagadkę czarnej dziury](/_next/image?url=https%3A%2F%2Focs-pl.oktawave.com%2Fv1%2FAUTH_2887234e-384a-4873-8bc5-405211db13a2%2Fspidersweb%2F2015%2F08%2Fshutterstock_126761045-380x228.jpg&w=1200&q=75)
Czarne dziury widzimy jako obiekty, których nic nie może opuścić. Czy jest to prawdą w stu procentach przypadków? Przecież nie kto inny, a Stephen Hawking twierdzi, że czarną dziurę może opuścić specjalnego rodzaju promieniowanie (zwane promieniowaniem Hawkinga).
To właśnie temu zagadnieniu poświęcona była konferencja naukowa która odbyła się na Uniwersytecie w Sztokholmie. Pracujący na codzień w Cambridge profesor Hawking przedstawił tam wykład, w trakcie którego podzielił się kilkoma swoimi hipotezami dotyczącymi rozwiązania wspomnianego powyżej "paradoksu informacyjnego".
Każda informacja, która trafia do czarnej dziury, powinna gdzieś być.
Według Hawkinga, który w trakcie wykładu w Sztokholmie przedstawił swoją hipotezę, informacja ta może znajdować się w wytwarzanym przez czarną dziurę promieniowaniu, jest jednak na tyle zmieniona, że nie jesteśmy w stanie na jej podstawie nic wywnioskować na temat obiektów które do niej wpadły. Profesor Hawking porównał to do spalenia encyklopedii. Nawet jeżeli pozostawimy jej popioły w nienaruszonym stanie, będziemy mieli problem z dostępem do informacji w niej zawartej. Tego typu przetworzenie informacji nazywamy super-translacją - hipoteza Hawkinga zakłada, że informacja w formie hologramu po super-translacji, przechowywana jest w horyzoncie zdarzeń czarnej dziury.
W nieco innym kontekście, Stephen Hawking, wspomniał również o teoretycznej możliwości opuszczenia czarnej dziury.
Warto wspomnieć, że Gerardus ''t Hooft, laureat Nagrody Nobla, stworzył w tzw. zasadzie holograficznej, bardzo podobną koncepcję wyjaśnienia paradoksu informacyjnego czarnych dziur. Jego model zakłada również że horyzont zdarzeń jest holograficzną projekcją materii która znalazła się w czarnej dziurze. A jeśli dwóch genialnych fizyków dochodzi do podobnych wniosków, może się okazać że ich teorie dobrze opisują otaczający nas Wszechświat.
* Grafika: Shutterstock