Karta pamięci przetrwała implozję 4 km pod wodą. Możesz kupić taką w sklepie
SanDisk powinien nazwać swoją kolejną linię kart pamięci Titan 2.0. Bo karta SD, którą możesz kupić w sklepie przetrwała implozję łodzi podwodnej OceanGate.
Implozja łodzi podwodnej Titan obiła się szerokim echem w mediach nie tylko ze względu na okoliczności tragedii, ale także ze względu na miejsce tragedii. 4 tys. metrów pod poziomem morza nie było możliwe by ktokolwiek przeżył, a fizyczne siły oddziałujące na statek zniszczyły większość elektroniki, która mogłaby powiedzieć nam cokolwiek więcej o tragedii. Poza jednym, małym wyjątkiem.
Z implozji Titana OceanGate ocalała karta pamięci
Zespół dochodzeniowy, przeszukując pole szczątków, trafił na podwodną kamerę SubC Rayfin Mk2 Benthic - obudowa przetrwała w jednym kawałku, mimo że optyka została rozbita, a część płytki PCB oderwała się od urządzenia. We wnętrzu kamery znaleziono kartę SD SanDisk Extreme Pro 512 GB - zwykły, konsumencki nośnik możliwy do kupienia za około 300 złotych.
Jak opisuje w serwisie X youtuber Scott Manley - powołując się na oficjalne dokumenty udostępnione przez amerykańską Narodową Radę Bezpieczeństwa Transportu - nośnik nie wykazywał fizycznych uszkodzeń, a we współpracy z kanadyjską TSB i producentem kamery wykonano bit-po-bicie kopię zawartości, by uniknąć naruszenia oryginału. Z karty odzyskano 12 zdjęć i 9 nagrań wideo, wszystkie wykonane w bazie logistycznej Marine Institute w Nowej Fundlandii. Niestety śledczy nie znaleźli wśród nich żadnego materiału z dnia katastrofy - kamera była skonfigurowana do zrzucania danych na zewnętrzne nośniki danych, a nagrywanie lokalne nie obejmowało ostatniego zejścia.
Choć znalezisko nie wprowadziło nic nowego do śledztwa, to zwróciło ono uwagę na ironię losu. Podczas gdy specjalistyczny sprzęt klasy "deep sea" uległ całkowitemu zniszczeniu, z katastrofy bez większych zadrapań wyszła zwykła karta pamięci.
Więcej na temat implozji Titana:
Titan był pięcioosobowym batyskafem zaprojektowanym do turystycznych zejść do wraku Titanica, na głębokość około 3800 m. Kadłub ciśnieniowy łączący tytanowe kopuły z cylindrem z włókna węglowego był rozwiązaniem eksperymentalnym i nie został sklasyfikowany przez żadną jednostkę klasyfikacyjną - łódź operowała dzięki rażącym zaniedbaniom firmy OceanGate oraz celowemu omijaniu przepisów bezpieczeństwa.
Zarówno byli pracownicy, jak i inżynierowie spoza firmy ostrzegali OceanGate przed dalszą eksploatacją maszyny, która korzystała z nie tylko nie atestowanych, ale także często prowizorycznych rozwiązań. Ignorowanie ostrzeżeń zemściło się na OceanGate 18 czerwca 2023 roku, kiedy łódź podwodna implodowała na głębokości około 3800 metrów - zaledwie 500 metrów od dziobu Titanica, celu podróży. W katastrofie oprócz czterech pasażerów, którzy za pojedynczy bilet musieli zapłacić 250 tys. dolarów, zginął także dyrektor generalny OceanGate Stockton Rush.
