Kosmiczne skały czają się na Ziemię. Wystarczy drobny skręt i uderzą
Wokół Wenus może krążyć populacja asteroid, których nie potrafimy dziś dostrzec. Choć na razie są poza zasięgiem naszych teleskopów, w przyszłości mogą przeciąć orbitę Ziemi.
W przestrzeni między Słońcem a Ziemią czai się potencjalne niebezpieczeństwo, którego nie jesteśmy jeszcze w stanie dobrze monitorować. Najnowsze symulacje orbitalne sugerują, że wokół Wenus mogą krążyć dziesiątki, a może i setki, małych asteroid, które z czasem mogą oddalić się od swojej pierwotnej trajektorii i wejść na kurs kolizyjny z Ziemią.
Obiekty te są określane mianem współorbitalnych asteroid Wenus, ponieważ poruszają się wokół Słońca w tej samej średniej odległości co Wenus i z tą samą prędkością orbitalną. Problem jednak w tym, że ich lokalizacja sprawia, że niemal nigdy nie znajdują się w polu widzenia teleskopów naziemnych. Obserwacja w stronę Słońca to jedno z największych wyzwań astronomii. Jasność naszej gwiazdy skutecznie zasłania wszystko inne.
Dlaczego nie widzimy tych asteroid?
Jak czytamy na Space.com, dotychczas wykryto zaledwie około 20 takich obiektów, ale wszystkie mają dość rozciągnięte orbity. Sprawia to, że czasami oddalają się od Słońca na tyle daleko, by można było je dostrzec o świcie lub zmierzchu. Jednak znacznie większa i groźniejsza populacja to te o niskiej mimośrodowości. Ich orbity są niemal kołowe i znajdują zbyt blisko Słońca, by je zidentyfikować.
Nawet najnowocześniejsze obserwatoria, jak dopiero co uruchomiony teleskop Vera C. Rubin, mają niewielkie szanse na ich wykrycie. Żeby je zobaczyć, musiałyby znajdować się co najmniej 20 stopni nad linią horyzontu, w bardzo konkretnym momencie doby. Tymczasem orbity tych obiektów są niestabilne i zmienne – nie da się przewidzieć, kiedy i gdzie się pojawią. Właśnie z tego powodu naukowcy apelują o rozwój monitoringu z kosmosu, np. przy pomocy satelitów takich jak NASA NEO Surveyor, które nie są ograniczone przez blask dzienny.
Może być źle, gdy Wenus przestanie nas chronić
Dlaczego to w ogóle nas dotyczy, skoro te obiekty związane są z Wenus? Odpowiedź kryje się w dynamice ich orbit. Oddziaływania grawitacyjne między Wenus, Ziemią a Słońcem mogą z czasem destabilizować tor lotu asteroid. Oznacza to, że co kilka tys. lat niektóre z tych obiektów mogą zmieniać trajektorię w taki sposób, że zbliżą się niebezpiecznie do Ziemi, a nawet przetną naszą orbitę.
Według symulacji część z nich może mieć średnicę do 300 m. To wystarczająco dużo, by uderzenie spowodowało krater o średnicy nawet 4,5 km i uwolniło energię porównywalną z setkami megaton trotylu. Tego typu impakt, jeśli trafiłby w gęsto zaludniony obszar, mógłby prowadzić do katastrofy na niespotykaną skalę.
Obserwujemy nie to, co powinniśmy?
Wnioski z badań są jasne: ochrona Ziemi przed uderzeniem z kosmosu nie może ograniczać się wyłącznie do tego, co już widzimy. Niewidoczne zagrożenia, takie jak współorbitalne asteroidy Wenus, powinny znaleźć się w centrum uwagi astronomów i inżynierów opracowujących systemy wczesnego ostrzegania. Obecna technologia nie pozwala jeszcze na skuteczne śledzenie tych obiektów, ale badacze mają nadzieję, że przyszłe misje kosmiczne wypełnią tę lukę.
Przeczytaj także:
Na razie oczywiście nie ma powodów do paniki – żadne z tych ciał niebieskich nie zbliży się do Ziemi w przewidywalnej przyszłości. Jednak jeśli chcemy mieć pewność, że jesteśmy gotowi na każdy możliwy scenariusz, to musimy zacząć przygotowania już dziś. Jak podkreślają naukowcy, największe zagrożenie może czaić się tam, gdzie jeszcze nie patrzymy.
*Grafika wprowadzająca wygenerowana przez AI
