W poniedziałek w Czarnobylu rozpoczął się manewr, do którego przygotowywano się od dawna. Budowana od 4 lat stalowa kopuła jest nasuwana na blok uszkodzonego przed laty reaktora.
Kopuła była budowana w odległości 327 metrów od uszkodzonego reaktora, bo w jego bezpośrednim sąsiedztwie panują warunki niebezpieczne do pracy.
Panorama przedstawiająca odległość kopuły od reaktora. Pomnik ofiar na pierwszym planie.
Cały proces przesuwania kopuły ma potrwać nawet dwa tygodnie, bo 224 podnośniki hydrauliczne mogą ją przesuwać jednorazowo jedynie o 60 cm.
Osłona jest największą dotąd zbudowaną ruchomą strukturą lądową. Ma 257 m rozpiętości, 162 m długości i 108 m wysokości. Waży 36 tys. ton.
Budowa kopuły rozpoczęła się w 2012 roku i przetrwała wiele opóźnień. Nawet jej obecne nasuwanie według ostatnich planów miało się zakończyć 7 listopada.
Osłona kosztowała 1,5 mld euro i ma chronić stopiony reaktor przez sto lat.
Pomnik przy zamurowanym korytarzu prowadzącym do reaktora nr 4.
Po co budować kopułę, skoro reaktor w bloku 4 jest zalany betonem? Beton może popękać, a wówczas z wnętrza w sposób niekontrolowany mogą ulatniać się szkodliwe substancje. Ochrona w postaci kopuły pozwoli w przyszłości na rozbiórkę betonowego sarkofagu i zajęcie się radioaktywnym materiałem wewnątrz.
Maszynownia wewnątrz zachowanego bloku.
Po katastrofie z 26 kwietnia 1986 roku stopiony grafit wypełniający rdzeń reaktora przykryto tonami ołowiu i piasku, a później zalano betonowym sarkofagiem. Według szacunków w szczątkach reaktora znajduje się jeszcze 170 ton radioaktywnego paliwa.
