Chcą zakazać hoteli, które nie wpuszczają dzieci. I bardzo dobrze
Zaczynam odnosić wrażenie, że prędzej znajdzie się miejsce przyjazne zwierzętom niż otwarte na wizytę z dziećmi – i to naprawdę dziwne.
Nie jestem bojownikiem, który oburza się na nazywanie zwierząt psiećmi. Uważam, że to dobrze, że lokale wystawiają miski, czworonogi częstowane są przysmakami, ba, gdzieniegdzie dostępne jest nawet osobne menu dla psiaków. Za to niepokoi mnie rosnąca liczba miejsc, w których przestają być mile widziane dzieci. Takich hoteli już nawet w Polsce jest sporo, a w jednym z nich zaznaczano, że pobyt z dziećmi to niekoniecznie, ale wizyta ze zwierzętami nie budzi zastrzeżeń.
Nie tylko mnie zaczyna to zastanawiać. We Francji Laurence Rossignol, senatorka i była ministra rodziny, stwierdziła, że nie powinno tworzyć się społeczeństwa oddzielając dzieci tak, jak niektóre miejsca robią to właśnie z psami. "Dzieci nie są kłopotliwymi zwierzętami" – mówi Rossignol.
Wcześniej podobną opinię wygłaszała Sarah El Haïry, która nie chce dopuścić do sytuacji, by dzieci nie były mile widziane np. na tarasie restauracji.
Zdaniem Rossignol tworzenie miejsc niewpuszczających dzieci powinno być prawnie zakazane. Według polityczki w ten sposób zapobiegnie się legitymizowaniu nietolerancji.
Teoretycznie to burza w szklance wody. "Guardian" zauważa, że hotele bez dzieci stanowią we Francji raptem 3-5 proc. wszystkich miejsc zapewniających nocleg.
Niektórzy dodają, że w miejscach bez dzieci nie chodzi o niechęć do młodych ludzi
Skorzystać mogą z nich choćby rodzice, którzy dzięki temu odpoczywają od rodzinnych obowiązków. A o to może być trudniej, jeśli wokół siebie będzie miało się tych, którzy o szarej codzienności przypomną nawet na urlopie. Podobnie rzecz ma się np. z nauczycielami. Widzą dzieci przez większą część roku i choć przez chwilę chcą o swoim zawodzie zapomnieć.
Ten argument poniekąd do mnie trafia, ale pewnie każdy z nas znajdzie jakąś grupę osób, która o czymś będzie im przypominać lub ich zachowanie szczególnie irytuje. I dlatego wybierają mniej oblegane szlaki zamiast rezerwować nocleg w popularnym hotelu. Można więc zorganizować wypoczynek tak, by jednocześnie nie odmawiać go innym.
Całkowite wykluczenie jest zresztą niemożliwe. Po drodze i tak można natknąć się na niechciany widok. Autobusy i pociągi też mają być bez dzieci? A stacje benzynowe? Bo że restauracje tak, to już wiemy. Istnieją takie miejsca.
Jasne, rodziny z dziećmi mają zdecydowanie większy wybór, więc nie będą mieć trudności ze znalezieniem miejsca. Ale nie o to tu chodzi. Problemem jest to, że tworzymy miejsca nieprzyjazne określonej grupie. I nawet jeżeli ta nieprzyjazność nie polega na otwartej niechęci, to i tak jest groźna.
Nie sądzę, by hotele bez dzieci zniechęcały innych do posiadania potomstwa, ponieważ w ten sposób kreujemy świat niechętny młodym. Zastanawiający się przyszły bądź nie rodzic może pomyśleć: skoro już teraz tak jest, to jak będzie za dziesięć lat? Może nigdzie nie będziemy mogli wyjechać, pójść na kawę, odpocząć w parku! Na tym świecie nie ma miejsca na rodzinę!
Nie, aż tak daleko bym mimo wszystko nie wybiegał.
Tak samo nie uważam zresztą, aby podobny wpływ miały artykuły zachwalające życie bez dzieci, które są coraz popularniejsze. Nie, po przeczytaniu takiego tekstu nikt nie stwierdzi: "fajna ta moda, też zrezygnuję z rodzicielskich planów!" Wydaje mi się, że takie decyzje są bardziej przemyślane i nie opierają się na prostych przykładach.
Zgodzę się jednak z tym, że tego typu miejsca umacniają świat niechętny innym
A ja chciałbym, żeby świat był dla każdego. Dostosowany do wielu potrzeb. "Dla wszystkich starczy miejsca" – jak śpiewali poeci. I warto nauczyć się żyć z innymi, by nie przyzwyczajać się do rzeczywistości, w której zdecydowanie za łatwo wskazuje się kogoś palcem i mówi: wy nie wchodzicie.
Zdjęcie główne: shutterstock.com/ Jorm Sangsorn
