IBM ma przełomowy procesor Quantum Heron. O krok od kwantowej rewolucji?
Informatyka kwantowa to nadal bariera, z którą nie do końca mogą sobie poradzić współcześni inżynierowie. Komputery kwantowe w teorii mają zapewnić ogromną moc obliczeniową - ale do dziś tej mocy nie udało się do końca ujarzmić. Nowy procesor IBM-a to krok w tym kierunku.
IBM Quantum Heron to pierwszy z nowej serii procesorów kwantowych o dużej skali, z architekturą zaprojektowaną w ciągu ostatnich czterech lat. Ma zapewnić najwyższą wydajność i najniższe wskaźniki błędów spośród wszystkich procesorów kwantowych IBM.
Quantum Heron ma 133 qubity i wykorzystuje nową bramkę dwuqubitową, która pozwala na większą redukcję błędów. Procesor jest częścią Quantum System Two - pierwszego modułowego komputera kwantowego firmy IBM. Ten ma trzy procesory IBM Heron i zaawansowaną elektronikę sterującą. Quantum Heron jest przełomem w dziedzinie obliczeń kwantowych, ponieważ umożliwia wykonywanie obwodów kwantowych, których nie można symulować klasycznie, i otwiera nowe możliwości dla nauki i przemysłu.
Procesor to serce komputera. Nie przegap:
Czym różni się Quantum Heron od innych procesorów kwantowych?
IBM Quantum Heron różni się od innych procesorów kwantowych pod kilkoma względami. Ma więcej qubitów niż jakikolwiek inny procesor kwantowy IBM i większość konkurentów. Na przykład Google Sycamore ma 54 qubity, a Amazon Braket ma 34 qubity.
Ma też niższe wskaźniki błędów dzięki zastosowaniu wspomnianej nowej bramki dwuqubitowej, która redukuje zakłócenia i szumy. Według IBM średni wskaźnik błędu bramki dwuqubitowej na procesorze Heron wynosi 0,6 proc., co jest znacznie lepsze niż średnia branżowa.
Co ważne i również wyżej wspomniane - ma modułową architekturę, która pozwala na łączenie wielu procesorów Heron w jeden system kwantowy. To umożliwia skalowanie obliczeń kwantowych i zwiększanie złożoności obwodów kwantowych.
Czy procesory kwantowe będą w stanie zastąpić komputery klasyczne?
Nie, procesory kwantowe nie będą w stanie zastąpić komputerów klasycznych, ponieważ mają zupełnie inną zasadę działania i przeznaczenie. Procesory kwantowe wykorzystują kubity, które mogą być w superpozycji stanów 0 i 1, co pozwala im na wykonywanie wielu obliczeń równolegle. Jednak procesory kwantowe są bardzo wrażliwe na zakłócenia i błędy, co ogranicza ich stabilność i niezawodność.
Procesory kwantowe są więc odpowiednie do rozwiązywania specjalnych problemów, które wymagają dużej mocy obliczeniowej i eksploracji przestrzeni rozwiązań, takich jak optymalizacja, kryptografia, sztuczna inteligencja czy symulacje kwantowe. Procesory klasyczne natomiast są lepsze do wykonywania codziennych zadań, które nie wymagają takiej złożoności i precyzji, takich jak przeglądanie Internetu, edycja tekstu czy granie w gry.
Procesory klasyczne są też znacznie tańsze i łatwiejsze w obsłudze niż procesory kwantowe, które wymagają specjalnych warunków, takich jak niskie temperatury i izolacja od środowiska. Dlatego procesory kwantowe i klasyczne będą raczej współpracować ze sobą niż konkurować, wykorzystując swoje mocne strony i uzupełniając swoje słabości.
