Kometa 3I/Atlas zachowuje się coraz dziwniej. Za chwilę będzie blisko Ziemi
Kometa 3I/Atlas znajdzie się w pietek 19 grudnia w punkcie najbliższym Ziemi. Z tej okazji Avi Loeb opublikował właśnie zestawienie 15 anomalii, które jego zdaniem sugerują, że mamy do czynienia z czymś znacznie bardziej złożonym niż tylko bryłą brudnego lodu pędzącą przez próżnię.
Avi Loeb, profesor z Harvardu, astrofizyk i poszukiwacz obcych cywilizacji, opisuje kolejne już anomalie komety 3I/Atlas. Naukowiec opublikował zestawienie w sumie 15 nietypowych zachowań komety, które jego zdaniem mogą świadczyć o tym, że kometa może być tak naprawdę statkiem obcych.
Należy pamiętać, że inne cywilizacje technologiczne mogły wykorzystać fundament obiektu naturalnego do umieszczenia w nim urządzeń technologicznych. To, czy napotkamy "konia trojańskiego", można ustalić jedynie poprzez dokładne zbadanie anomalii, które odróżniają kometę 3I/Atlas od znanych komet - podkreśla Avi Loeb.
Idea ta nie jest nowa. Piszą o tym od lat nie tylko autorzy książek sf, ale także poważni naukowcy.
Przemiana cywilizacji takich jak nasza w kosmiczne, wieloplanetarne byty wymaga znacznych ilości surowców do budowy pojazdów i habitatów. Odłamki międzyplanetarne, w tym planetoidy i komety, mogą stanowić takie źródło surowców - czytamy w pracy naukowej z 2011 r.
Avi loeb napisał, że ponieważ 19 grudnia 2025 r. sonda 3I/Atlas znajdzie się w perygeum (punkt najbliżej Ziemi), nadszedł czas na podsumowanie wszystkich anomalii sondy 3I/Atlas, uporządkowanych tematycznie. Badacz podzielił je na kilka kategorii.
Anomaile geometryczne
1. Precyzyjna trajektoria: Obiekt porusza się "pod prąd" (wstecznie), ale jego tor jest niemal idealnie, z dokładnością do 5 stopni, dopasowany do płaszczyzny Układu Słonecznego (ekliptyki). To znaczy, że kometa leci po tej samej płaszczyźnie, po której krążą planety w naszym układzie. Loeb wylicza, że prawdopodobieństwo takiego "przypadkowego" trafienia to zaledwie 0,2 proc.
2. Ukryta za Słońcem: Czas przybycia komety 3I/Atlas został tak dobrany, aby sonda znalazła się w odległości odpowiednio 29 i 54 mln km od Marsa i Jowisza, tak aby w czasie peryhelium nie można było jej zaobserwować z Ziemi
3. Idealne miejsce koło Jowisza: Kometa 3I/Atlas znalajdzie się w obszarze oddziaływania grawitacyjnego Jowisza, czyli w tzw. Strefie Hilla, w której grawitacja Jowisza pokonuje siłę pływu grawitacyjnego Słońca. Wewnątrz tego promienia grawitacja Jowisza przeważa nad grawitacją Słońca i może utrzymać satelity o niskiej prędkości. Ten rzadki zbieg okoliczności może oznaczać, że kometa 3I/Atlas zamierza wypuścić urządzenia technologiczne w punktach Lagrange'a Jowisza – gdzie zapotrzebowanie na paliwo jest minimalne.
4. Podejrzany antywarkocz: Antywarkocz komety 3I/Atlas przed peryhelium (punktem najbliższym Słońcu) musiał mieć formę ściśle skolimowanego dżetu, który jest około dziesięć razy dłuższy niż szerszy. Trudno zrozumieć, w jaki sposób sublimacja kieszeni lodu w wyniku oświetlenia światłem słonecznym mogłaby prowadzić do ściśle skolimowanych dżetów o zasięgu miliona kilometrów. Żadna znana kometa nie wykazywała fizycznego strumienia słonecznego o takiej długości. W przypadku obiektu technologicznego wiązka cząstek mogłaby zostać wykorzystana do złagodzenia ryzyka ze strony wiatru słonecznego, który w przeciwnym razie uderzałby w jego powierzchnię z prędkością względną rzędu 500 km/s i uwalniał sto tysięcy razy więcej energii na jednostkę masy niż materiały wybuchowe.
5. Ustawiona do Słońca: W przypadku dużych odległości oś obrotu komety 3I/Atlas była zgodna z kierunkiem Słońca z dokładnością do 8 stopni w momencie wejścia do Układu Słonecznego. Prawdopodobieństwo tego wynosi 0,5 proc.
6. Dokładnie wybrany kierunek: Zaobserwowane w lipcu i sierpniu 2025 r. kołysanie się strumienia przed peryhelium w kierunku Słońca wymaga, aby podstawa strumienia znajdowała się w zakresie 8 stopni od bieguna zwróconego w stronę Słońca, z prawdopodobieństwem wystąpienia takiego zdarzenia wynoszącym 0,5 proc.
7. Niemożliwe, a jednak: Fakt, że ściśle skolimowany strumień pojawia się jako antywarkocz skierowany ku Słońcu zarówno przed jak i po peryhelium ma niewielkie prawdopodobieństwo wystąpienia losowego, równe kwadratowi 0,5 proc. lub 0,000025.
8. Tajemniczy napęd: Baza antywarkocz skierowana jest tylko w kierunku Słońca zarówno przed jak i po peryhelium. Aby było to możliwe powierzchnia komety musi być dobrze izolowane po nocnej stronie przez okres dłuższy niż kilka miesięcy. Jednak ciepło naturalnie przepływałoby przez ciało naturalnej komety, co utrudnia spełnienie tego wymogu izolacji.
9. Zastanawiająca geometria: Odchylenie grawitacyjne komety 3I/Atlas o 16 stopni w peryhelium jest dokładnie dwa razy większe niż kąt rozwarcia antywarkocza.
10. Echo sygnału "Wow!": Kometa przybyła z kierunku na niebie, który pokrywa się (z dokładnością do 9 stopni) z miejscem pochodzenia słynnego, niewyjaśnionego sygnału radiowego "Wow!" z 1977 r. (prawdopodobieństwo przypadku: 0,6 proc).
Więcej na Spider's Web:
Anomalie składu
11. Przemysłowa sygnatura chemiczna: Chmura gazu otaczająca kometę 3I/Atlas zawiera znacznie więcej niklu niż żelaza, co jest typowe dla stopów niklu produkowanych przemysłowo, a stosunek niklu do cyjanku jest o rzędy wielkości wyższy niż w przypadku tysięcy znanych komet, w tym 2I/Borisov. Może to wskazywać na technologiczne pochodzenie tych pierwiastków.
12. Kometa bez wody: Gazowy pióropusz otaczający kometę 3I/Atlas zawiera zaledwie 4 proc. wody w stosunku do masy, podczas gdy woda jest dominującym składnikiem znanych komet Układu Słonecznego.
Nietypowe właściwości fizyczne
13. Niezwykła masa i prędkość: Jądro 3I/Atlas jest znacznie masywniejsze niż 1I/Oumuamua i 2I/Borisov , a jednocześnie porusza się szybciej niż oba. W przestrzeni międzygwiazdowej może nie być wystarczająco dużo materiału skalnego, aby raz na dekadę dostarczyć naturalną górę lodową o tej masie do wewnętrznej części Układu Słonecznego. Sugeruje to, że 3I/Atlas mogła obrać za cel wewnętrzną część Układu Słonecznego, a nie zostać wylosowana z rezerwuaru międzygwiazdowych gór lodowych.
14. Nienaturalne odbicie światła: Kometa 3I/Atlas charakteryzuje się skrajnie ujemną polaryzacją, niespotykaną dotąd wśród wszystkich znanych komet, w tym 2I/Borisov. Ta niezwykła polaryzacja może być związana z jej nietypowym antywarkoczem.
15. Niebieska i jasna: W pobliżu peryhelium kometa 3I/Atlas rozjaśniała się szybciej niż jakakolwiek inna znana kometa i była bardziej niebieska niż Słońce.
Najlepsze podsumowanie
Niezależnie od prawdziwej natury komety 3I/Atlas, moje noworoczne postanowienie jest proste. Od wczesnego ranka 19 grudnia 2025 r., podczas mojego codziennego joggingu przed wschodem słońca będę patrzeć w górę, w kierunku 3I/Atlas - kończy swój wpis Avi Loeb.
I jest to bardzo dobre podsumowanie. Kometa 3I/Atlas nie musi być statkiem obcych, by być wyjątkowa. Nawet jeśli jest "tylko" zwykłą kometą, to i tak jest bezcennym darem dla naszej nauki i wiedzy. Jeśli więc śledzicie losy komety 3I/Atlas, bez względu na to, czy macie nadzieję na kontakt z obcymi, czy też fascynujecie się odkrywaniem kosmosu, popatrzcie w piątek w niebo myśląc przez chwilę o naszej podróżniczce.
Główna ilustracja: Obserwatorium rentgenowskie Europejskiej Agencji Kosmicznej XMM-Newton obserwowało kometę międzygwiezdną 3I/ATLAS 3 grudnia przez około 20 godzin. W tym czasie kometa znajdowała się w odległości około 282–285 mln km od sondy. W centrum obrazu, na ciemnym tle, wyróżnia się jasnoczerwona plama niczym ognista latarnia. Od tego jądra zaczynają się delikatne gradienty fioletu i błękitu, tworząc lekko obróconą, prostokątną ramkę, podzieloną cienką, poziomą linią – przerwę detektora. Kolor czerwony oznacza promieniowanie rentgenowskie o niskiej energii, a niebieski – pustą przestrzeń z bardzo małą ilością promieniowania. Zdjęcie: ESA/XMM-Newton/C. Lisse, S. Cabot i zespół XMM ISO
