Ant-Man, czyli eksperyment Marvela z nowym gatunkiem filmowym - recenzja Spider's Web

Druga faza wprowadzania superbohaterów Marvela z kart komiksów na srebrne ekrany w ramach Marvel Cinematic Universe została oficjalnie zakończona. 17 lipca na ekrany kin w Polsce wchodzi Ant-Man, czyli ostatni film od Marvel Studios zaplanowany na 2015 rok. Mieliśmy już okazję go zobaczyć.

Osoba mniej obeznana w komiksach, widząc plakat najnowszej produkcji może popatrzeć na niego z politowaniem. W końcu jak można, w obliczu takich herosów jak Iron Man, Thor czy Kapitan Ameryka, poważnie traktować Ant-Mana, którego supermocą jest gadanie z owadami i zmniejszanie się do mikroskopijnych rozmiarów?

Jeśli jednak chwilę przyjrzeć się nowej postaci w MCU, która w przyszłości najpewniej zasili szeregi Avengersów, to okazuje się, że nie jest to tylko nieudana kalka cieszącego się znacznie większą estymą Człowieka-pająka, a źródło jego mocy leży gdzie indziej. Peter Parker stał się Spider-Manem po ugryzieniu przez radioaktywnego pająka.

Ant-Manem może stać się w teorii każdy, kto założy odpowiedni strój. Pod tym względem ten superbohater przypomina nieco… Iron Mana. W świecie komiksów Marvela bohater nowego filmu to zresztą bardzo ważna postać, która w filmowym uniwersum była jak dotąd pomijana. Fani dobrze wiedzą, że to Hank Pym stworzył Ultrona, a nie Tony Stark.

W ramach rekompensaty fani tego bohateroa otrzymali w jednym filmie nie jednego, a dwóch Ant-Manów korzystających z tej samej zbroi i technologii kontrolowania mrówek. Film rozpoczyna się od krótkiej retrospekcji, w której przedstawiony zostaje pierwszy komiksowy Ant-Man - naukowiec Hank Pym, w którego wciela się Michael Douglas.

Fabuła filmu jest bardzo przewidywalna i czerpie z komiksowego pierwowzoru znacznie więcej, niż filmy skupiające się na pozostałych bohaterach z MCU. Ant-Man łączy przy tym w sobie to co najlepsze z cięższego klimatu Avengers: Czas Ultrona z humorem, który przywodzi na myśl Strażników Galaktyki. Ta mieszanka w praktyce sprawdza się świetnie.

Nie nazwałbym Ant-Mana najlepszym filmem o zamaskowanym superbohaterze, ale to solidna rzemieślnicza robota dostarczająca widzom mnóstwo frajdy. Film jest znacznie bardziej kameralny niż Avengersi i spółka. Wprowadza tylko kilka postaci i wbrew deklaracjom, stawką zmagań bohaterów nie jest cały świat.

Ant-Man to prosta opowieść o odpowiedzialności za swoje czyny i trudnych relacjach międzyludzkich. Główny bohater kolejnej produkcji Marvela tym razem nie jest prawdziwym herosem, a słabo radzącym sobie w życiu facetem. Langa poznajemy jako byłego więźnia, który próbuje wrócić na łono społeczeństwa.

Scott został wybrany przez starzejącego się Hanka Pyma na swojego protegowanego. Naukowiec odnalazł naszego bohatera w celi, po tym jak ten szukając pieniędzy na alimenty dla córki… okradł z pomocą prześmiesznego przyjaciela Luisa (Michael Peña) dom Hanka znajdując w nim nic innego, jak właśnie strój Ant-Mana.

Starzejący się naukowiec sam nie jest w stanie sobie poradzić z Darrenem Crossem (Corey Stoll) i nie chce też zlecać zadania powstrzymania go swojej córce, Hope (Evangeline Lilly). Hank Pym wyciągną więc Scotta Langa z więzienia, daje mu strój, a na koniec składa propozycję nie do odrzucenia.

Następca Hanka Pyma w roli Ant-Mana, będący prywatnie zdolnym złodziejem, ma wkraść się do siedziby firmy Crossa - oczywiście korzystając ze zbroi i pomocy mrówek. Fabuła jest sztampowa i przewidywalna, a bohaterom nie nadano zbyt dużej głębi, ale nie przeszkadza to w pozytywnym odbiorze filmu.

Sekwencje akcji przeplatane są gadaniną, ale zanim zrobi się zbyt sztywno, drętwo i pompatycznie twórcy filmu rozładowują atmosferę gagiem lub wręcz suchym żartem. Udało się przy tym zachować naprawdę dobre proporcje między humorem a patosem.

W Ant-Manie nie zabrakło też puszczania oka do widza. Niektóre ujęcia wyglądają jak żywcem wyjęte z innych filmów akcji opowiadających o włamaniach do pilnie strzeżonych placówek. Można wyczuć tutaj inspirację chociażby serią Mission Impossible czy Ocean's Eleven.

Twórcy bardzo umiejętnie bawią się perspektywą przedstawiając świat raz w pełnym wymiarze, a raz z perspektywy mrówki. Nie radzę jednak oglądać przed seansem zbyt dużo zwiastunów, bo zabierają one nieco radości z seansu. W trailerach pokazano nieco za dużo scen z drugiej połowy filmu.

Podoba mi się to, że Marvel eksperymentuje z kolejną formułą. Tak jak Kapitan Ameryka: Zimowy Żołnierz można nazwać kinem szpiegowskim, Thora filmem fantasy, a Strażników Galaktyki space operą, tak Ant-Man jest przedstawicielem gatunku heist.

Ant-Man jest też oczywiście częścią Marvel Cinematic Universe, ale Avengersi są w filmie zaledwie wspomniani. Pod względem skali nowy film przypomina bardziej netfliksowy serial Daredevil, niż latającego po całym świecie Iron-Mana lub będącego świadkiem upadku T.A.R.C.Z.Y. Kapitana Amerykę.