Po 2 latach z iPhone’em wróciłem na stałe do Androida. Jak wy tu żyjecie?

Dla jasności, przez cały czas i korzystania z iPhone’a miałem regularny kontakt z Androidem, testując dziesiątki smartfonów z różnych półek cenowych. W przeciwieństwie do niektórych redakcyjnych kolegów nie straciłem kontaktu z systemem Google’a i poczynaniami producentów, znam ten system na wylot i korzystam z niego regularnie. Przez ostatnie dwa lata moim głównym smartfonem był jednak iPhone i to z niego korzystałem najczęściej, a także w najbardziej krytycznych sytuacjach – np. podczas wyjazdów służbowych, długich tras pokonywanych autem, etc.

A jednak czym innym jest korzystać z telefonów „z doskoku”, nawet jeśli ów „doskok” czasem trwał kilka tygodni, a czym innym korzystać z urządzenia na stałe. To trochę jak z małymi miasteczkami – czym innym jest urządzanie roadtripu po małych miasteczkach w okolicy albo nawet wyjazd na tygodniowe wczasy, a czym innym jest w takim małym miasteczku zamieszkać.

I trzymając się tej analogii, po dwóch latach zwiedzania moja jedna karta SIM wylądowała w OnePlusie 9 Pro, druga tymczasowo w Samsungu Galaxy Z Flip 5G i sprawdziłem, jak się żyje na tej wsi.

Wielu użytkownikom iSprzętów, którzy styczność z Androidem mają okazjonalną, wydaje się, że obydwa systemy dzieli przepaść i są one zupełnie inne. A to nie do końca prawda. Oczywiście, różnią się na poziomie fundamentalnym – Android to synonim otwartości i wolności wyboru, iPhone to złota klatka. Jeśli jednak chodzi o podstawowe funkcje, różnic nie ma prawie wcale. Ostatnio zniknęły nawet wielkie różnice w jakości aplikacji; przez lata programiści traktowali iPhone’a priorytetowo, więc te same aplikacje bardzo często zachowywały się zupełnie inaczej na obydwu platformach. Dziś tych różnic aż tak nie widać, no, może z wyjątkiem Instagrama, który nadal traktuje smartfony Apple’a priorytetowo.

Smartfony z Androidem są lepszym wyborem dla kogoś, kto aktywnie korzysta z ekosystemu aplikacji Google’a. iPhone jest oczywistym wyborem dla kogoś, kto używa sprzętów i aplikacji Apple’a.

Od bardzo dawna Apple jest o kilka lat do tyłu, jeśli chodzi o innowacje w swoich smartfonach. Na miłość boską, dopiero w ubiegłym roku iPhone 13 Pro dostał ekran 120 Hz, który obecnie można mieć w smartfonie z Androidem za mniej niż 1000 zł!

Składany iPhone? Analitycy przewidują, że nie zobaczymy go prędzej niż w 2024 r. Tymczasem ja już dziś korzystam ze składanego Galaxy Z Flip 5G, który lada dzień doczeka się jeszcze lepszego następcy. Gdy Apple pokaże swojego „składaka”, Samsung będzie wyprzedzał go o kilka długości.

Tak naprawdę od strony sprzętowej są tylko dwie rzeczy, które smartfony z Androidem nadal uniwersalnie robią gorzej od nowych iPhone’ów i obydwie dotyczą aparatu:

To jednak – relatywnie rzecz ujmując – drobiazgi. Zarówno OnePlus 9 Pro, jaki Samsung Galaxy Z Flip w niczym nie ustępują iPhone’owi 12 Pro Max, którego się pozbyłem i jeśli chodzi o fizyczny sprzęt, w ogóle za iPhone’em nie tęsknię. Tęsknię jednak za czymś innym, co w smartfonach z Androidem niezmiennie doprowadza mnie do szału.

Używając iPhone’a nie myślisz o używaniu iPhone’a. To bardzo odświeżające doświadczenie, gdy w telefonie wszystko działa jak należy przez 99 proc. czasu i nie trzeba się nad niczym zastanawiać. Nic nie przycina, aplikacje nie zawieszają się bez powodu, telefon nie bombarduje nas powiadomieniami o niczym bez przyczyny.

I teraz, gdy przełożyłem kartę na stałe do smartfona z Androidem, nawet tak świetnego jak OnePlus 9 Pro czy Galaxy Z Flip 5G, bardzo mi tego brakuje. Bo system operacyjny od Google’a robi wszystko, by nie być bezproblemowym. Ba, on sobie te problemy sam wymyśla.

Będąc przy powiadomieniach, muszę też wspomnieć, jak strasznie irytujący jest brak terminowości tych powiadomień. Gdy miałem obok siebie na biurku iPhone’a i kilka smartfonów z Androidem, każdy otrzymywał powiadomienie w innym czasie. Różnica między 12 Pro Max a np. Samsungiem czasem sięgała kilku minut (!).

Kolejny irytujący drobiazg to funkcje oszczędzania energii. Cecha, która z założenia powinna wydłużać czas pracy smartfonu, powinna być pierwszym, co użytkownik wyłącza po wstępnej konfiguracji urządzenia. Każdy z producentów robi oszczędzanie energii nieco inaczej, ale zazwyczaj jest ono skrajnie agresywne i powoduje np. brak odświeżania aplikacji w tle, albo wręcz ubijanie aplikacji w tle. I dla przykładu Slack, z którego korzystam codziennie, na każdym smartfonie z Androidem odświeżał się z opóźnieniem, jeśli go przez chwilę nie używałem. Dopiero niedawno zauważyłem, że przyczyną tego stanu rzeczy jest agresywna optymalizacja zużycia. Wystarczyło ją wyłączyć w ustawieniach i problem zniknął jak ręką odjął.

I ktoś powie, że to przecież błahostka. A ja powiem, że jako użytkownik nie powinienem musieć się nad tym zastanawiać. Jeśli sprzęt zmusza użytkownika do nurkowania w ustawieniach, żeby uzyskać maksymalną płynność i bezproblemową pracę urządzenia, to jest to zły sprzęt. iPhone jeszcze nigdy nie zmusił mnie do szukania w ustawieniach czegokolwiek; po prostu działał.

Gdy wsiadałem do auta z iPhone’em, proces podłączania telefonu wyglądał tak: wtykam kabel i na ekranie pokazuje się interfejs CarPlaya. Koniec. Zero problemów, zero zerwanych połączeń.

Jak wygląda ten proces na smartfonach z Androidem: wtykam kabel i… nic się nie dzieje. Ach, moment, trzeba najpierw wybrać „przesyłanie danych” z powiadomienia o ustawieniach USB, głupi ja. O, połączyło się – super, jadę. Pięć minut później się rozłączyło, dlaczego? Ach, zapomniałem, oszczędzanie energii. Dobra, wyłączyłem, jadę. Po 15 minutach znów przestaje działać, o co chodzi? Ach, no przecież, nie przyznałem uprawnień do obierania połączeń, więc telefon uznał, że połączenie nie jest bezpieczne. To może inny telefon? Wtykam kabel – i nic. Zmieniam ustawienia – i nic. Resetuję telefon i ponownie łączę go z autem – nic. I wcale nie mówię tu o tanich realme, tylko o Samsungach za grube tysiące, o Oppo, Motorolach i Xiaomi z najwyższych półek.

Od roku, czyli odkąd mam samochód z Android Auto, przetestowałem ponad 20 telefonów. Na 20 telefonów raptem 4 działały bezproblemowo po podłączeniu do samochodu. Co najmniej 5 z nich nie zadziałało wcale. Wspomniany Samsung Galaxy Z Flip 5G np. kompletnie odmawia połączenia się z samochodem i to nie tylko moim – sprawdziłem połączenie w dwóch innych autach i rezultat był ten sam. Na szczęście z OnePlusem (nie tylko 9 Pro) działa bez zarzutu.

Rzecz jest o tyle irytująca, że osobiście dalece bardziej preferuję Android Auto od strony użytkowej. To lepiej przemyślany system niż CarPlay, zwłaszcza jeśli korzystamy do nawigacji z Map Google, które na AA działają o niebo lepiej. Niestety losowość połączenia Android Auto jest nieakceptowalna. I mam nadzieję, że zmieni się to, gdy system zyska oficjalne wsparcie w Polsce (bo teoretycznie, choć wszyscy mamy do niego dostęp, usługa nie jest w Polsce dostępna). W obecnej sytuacji Android Auto to syf. Użyteczny, przemyślany, ale syf.

Dziś jednak, jeśli mówimy o telefonach z wysokiej półki, to iPhone – o ironio – często bywa tym tańszym i bardziej opłacalnym. iPhone’a 12 można kupić dziś za mniej niż 4000 zł, czyli taniej niż OnePlusa 9 Pro, a momentami nawet taniej niż OnePlusa 9, Xiaomi Mi 11, o Samsungu Galaxy S21 nie mówiąc. Płacąc mniej dostajemy produkt bardziej dopracowany, do tego z nieporównywalnie dłuższym wsparciem posprzedażowym, bo Apple nie porzuca swoich telefonów po 2-3 latach, lecz aktualizuje je przez 5, czasem nawet 6 lat.

Wydając 4000 zł lub więcej na iPhone’a, możemy być pewni, że kupujemy produkt najwyższej jakości, dopracowany w najdrobniejszym szczególe. Kupując smartfon z Androidem za 4000 zł lub więcej możemy być pewni, że… coś będzie niedopracowane. Zawsze, niezależnie od tego, kto ów smartfon wyprodukował.

Szczerze mówiąc, jestem bardzo zadowolony z przesiadki na Androida. Korzysta mi się z niego bardzo przyjemnie, a też mam zamiar w końcu w pełni zacząć wykorzystać dowolność customizacji i przy użyciu paczek ikon, widgetów i stylizacji uczynić go naprawdę „moim”, zmieniając pulpit nie do poznania. Nie tęsknię za złotymi kajdankami, które Apple nakłada swoim użytkownikom, ani za filozofią marki, która z każdym dniem wydaje mi się coraz bardziej odpychająca.

Trudno mi jednak przeboleć te irytujące drobiazgi i fakt, że w zamian za wolność wyboru znów mam w ręku smartfon, o którego działaniu muszę myśleć, zamiast go po prostu używać.

Ten artykuł ukazał się po raz pierwszy na spidersweb.pl 15.07.2021 roku