Planetoidy

Załóżmy, że wieczorem 25 listopada 2027 r. naukowcy odkryją trzystumetrową planetoidę, która zmierza w stronę Ziemi. Czy tak naprawdę mamy jakiś pomysł na to, jak się przed nią uchronić? Airbus właśnie przekonuje, że tak.

Planeta karłowata to kategoria wprowadzona do podziału ciał niebieskich w 2006 roku. To właśnie wtedy status planety karłowatej zyskały Pluton (wcześniej ostatnia planeta Układu Słonecznego) oraz Ceres (wcześniej największa planetoida w Pasie Głównym). Teraz obiekt tego typu leci w naszą stronę.

Po udanym przeglądzie projektu misji NASA zatwierdziła właśnie rozpoczęcie kolejnego etapu projektowania teleskopu kosmicznego Near-Earth Object Surveyor (NEO Surveyor). Kiedy znajdzie się już w przestrzeni kosmicznej, pozwoli nam zorientować się, czy na pewno w pobliżu nie ma żadnej niebezpiecznej planetoidy zmierzającej w naszą stronę.

Już na przyszły rok (2022) zaplanowany jest start sondy Psyche, której celem miałaby być planetoida o tej samej nazwie. Sonda miałaby dolecieć do planetoidy 16 Psyche cztery lata po starcie. Problem w tym, że naukowcy zaczęli się zastanawiać, czy planetoida jest tym, czym dotąd myśleliśmy.

Wyobraźcie sobie, że astronomowie odkrywają, iż w stronę Ziemi zmierza duża planetoida, a pomiary jej orbity wykazują, że za sześć miesięcy uderzy ona w Ziemię. Mamy szansę uchronić się przed katastrofą, czy jesteśmy skazani na potężne straty w ludziach? Właśnie teraz trwa symulacja, która ma odpowiedzieć na to pytanie.

Zakończyły się prowadzone w komorze próżniowej testy paneli słonecznych sondy Lucy. Za kilka miesięcy wyruszy w dość długą podróż po Układzie Słonecznym.

66 milionów lat temu w Ziemię uderzyła 12-kilometrowej średnicy planetoida. Ten sporych rozmiarów kamień zakończył trwające ponad 135 milionów lat panowanie dinozaurów na całej planecie. To wiedzą wszyscy. Naukowcy jednak zauważają, że zdarzenie to miało ogromny wpływ na roślinność Ameryki Południowej.

Spójrzcie na zdjęcie ilustrujące ten artykuł: kamień jak kamień, prawda? Nic z tego, ten konkretny kamień, a właściwie meteoryt jest bardzo wyjątkowy.

Kiedy w 2017 r. astronomowie po raz pierwszy w historii zaobserwowali wylatującą z Układu Słonecznego planetoidę, która dwa lata wcześniej wleciała do naszego układu planetarnego, nikt nie wiedział, skąd się ona wzięła i jak często takie obiekty do nas przylatują.

W mediach zagranicznych pojawiają się już zapowiedzi, że za kilka dni, 21 marca, w pobliżu Ziemi przeleci potężna planetoida. Przyjrzyjmy się zatem temu narzędziu potencjalnej zagłady.

O ile gwiazd i planet „ci u nas pod dostatkiem” to już dostrzeżenie planetoidy gołym okiem rzadko kiedy jest możliwe (aczkolwiek lornetka znacznie ułatwi sprawę). Dzisiaj i jutro jeszcze jest na to okazja. Na tle gwiazdozbioru Lwa przechodzi właśnie planetoidą Westa.

To, że szukamy wody na powierzchni egzoplanety czy we wnętrzach księżyców, to już powszechnie wiadomo. Nikt jednak nie spodziewał się wody na powierzchni zwykłej planetoidy. Naukowcy z zespołu misji sondy Hayabusa poinformowali właśnie, że udało się ją odkryć. Oprócz wody na powierzchni planetoidy Itokawa znaleziono także materię organiczną.

Spokojnie! Planetoida Apophis nie uderzy w Ziemię w tym miesiącu. Tak naprawdę nie wiadomo czy w ogóle kiedykolwiek uderzy. Nie zmienia to faktu, że bliski przelot planetoidy w okolicach Ziemi stanowi doskonałą okazję do przetestowania technik wykrywania i monitorowania takich potencjalnie niebezpiecznych obiektów.

Dinozaury dominowały na powierzchni Ziemi aż przez 135 milionów lat, ale ich koniec był brutalny i nagły. Naukowcy znaleźli właśnie ostatni potrzebny dowód na to, że do ich zagłady doszło wskutek uderzenia w Ziemię planetoidy. 

66 milionów lat temu w ziemską atmosferę wszedł obiekt o rozmiarach kilku kilometrów. Jego uderzenie w powierzchnię Ziemi wywołało ciąg zdarzeń, który w krótkim czasie doprowadził do zagłady panujących wtedy na Ziemi dinozaurów. Avi Loeb, astrofizyk z Harvardu przekonuje, że wie co uderzyło w Ziemię.

Układ Słoneczny właśnie urósł. Naukowcy z Uniwersytetu Północnej Arizony opublikowali dane opisujące orbitę najodleglejszego spośród dotąd odkrytych obiektu Układu Słonecznego.  

W 2004 roku astronomowie odkryli planetoidę, która postawiła zazwyczaj spokojne środowisko astronomów na nogi. Analiza jej orbity wskazywała bowiem, że szansa na zdarzenie z Ziemią w 2029 r. wynosi aż 1 do 325. Teraz do tej planetoidy najprawdopodobniej poleci sonda kosmiczna.

Codziennie w atmosferę ziemską wchodzą tony kamieni kosmicznych o rozmiarach od ziarnka piasku do kilku metrów. Czasami jednak w atmosferę ziemską wejdzie coś większego, co przetrwa lot przez atmosferę i wyląduje na Ziemi jako meteoryt. Tak było np. w 2008 roku w Sudanie.

Japońscy naukowcy czekali na ten moment od ponad sześciu lat. Dzisiaj otworzono zasobnik z próbkami gruntu pobranymi z powierzchni planetoidy Ryugu.

Ruch gwiazd, planet, księżyców i sond w przestrzeni kosmicznej regulowany jest przez grawitację. Jednak dopiero teraz astronomowie odkrywają kosmiczne autostrady, którymi można lecieć ile fabryka dała.