Życie pozaziemskie

Naukowcy coraz lepiej rozumieją procesy, które doprowadziły wszechświat od Wielkiego Wybuchu do stanu obecnego. Superkomputer DiRAC COSmology MAchine na Uniwersytecie w Durham stworzyli właśnie symulację przedstawiającą ewolucję wszechświata.

Kilkaset lat temu Ziemia wydawała się centrum wszechświata. Teraz wiemy już, że nasza planeta nie jest w żaden sposób wyjątkowa. Planet skalistych w ekosferach swoich gwiazd są najprawdopodobniej miliardy nawet w samej naszej galaktyce. Dzisiaj wciąż podejrzewamy, że życie ziemskie jest wyjątkowe. Naukowcy jednak przekonują, że może ono być tak wyjątkowe, jak nasza planeta. Czyli wcale.

Koniec życia na Ziemi nie musi zależeć od śmierci Słońca, w końcu możemy wykończyć się sami doprowadzając do katastrofy klimatycznej. Ale jest jeszcze jedna opcja - mogą nas zabić przedstawiciele obcej cywilizacji. Wystarczy tylko, że ktoś pomyli przyciski i może zniknąć cała nasza cywilizacja.

Jeżeli we wszechświecie istnieją inne cywilizacje, to wkrótce się o nich dowiemy. Agencje kosmiczne na całym świecie budują coraz nowsze teleskopy, które będą w stanie zobaczyć coraz mniejsze i odleglejsze obiekty w przestrzeni kosmicznej. Być może tak natkniemy się na obcych. Co wtedy się stanie z religiami na całym świecie?

Śmierć Słońca będzie powolnym procesem. Nasza gwiazda stanie się czerwonym olbrzymem, który może pochłonąć Ziemię. Jeśli się nie spalimy, to zabije nas wiatr słoneczny. Później Słońce zamieni się w białego karła, a wokół takich gwiazd życie nie istnieje. Oznacza to, że jeżeli ludzkość ma przetrwać, to mamy jeszcze jakieś 5-7 miliardów lat, aby wymyślić technologię podróży międzygwiezdnych.

Nie mamy zielonego pojęcia, jak wyglądają istoty pozaziemskie - przedstawiciele cywilizacji żyjących na innych planetach. Czy bardziej przypominają ośmiornice, czy może niczym balony unoszą się w chmurach swoich planet? Nie wiemy, bo jak dotąd nie znaleźliśmy ani jednej obcej cywilizacji. Nie wiemy nawet, czy one istnieją.

Patrząc na ludzki mózg i wszechświat widzimy mnóstwo podobieństw. Jednak sama zbieżność pod względem wyglądu i struktury to nie wszystko. Podobieństw jest więcej.

Naukowcy z Uniwersytetu Hawajskiego przekonują, że wraz z rozszerzającym się wszechświatem, powiększają się także czarne dziury. Zważając na to, że wszechświat rozszerza się coraz szybciej, to samo będą robiły i one.

Fizycy od stuleci zastanawiają się, czy wszechświat miał początek, a jeżeli tak jak on wyglądał. Powszechnie przyjmowana obecnie teoria mówi, że wszechświat powstał w Wielkim Wybuchu, do którego doszło 13,7 mld lat temu. Co było przed tym wybuchem? Czy ktoś go sprowokował? Naukowiec z Harvardu ma pewną hipotezę.

Mimo wielu lat poszukiwań wciąż nie udało się znaleźć ani jednego dowodu na istnienie jakiegokolwiek życia poza Ziemią. Czy zatem jesteśmy sami w pustce wszechświata? Teraz pojawił się płomyk nadziei na coś intrygującego.

Czy życie na Księżycu jest możliwe? Wyjaśniamy, dlaczego jest to teoretycznie niewykluczone. Do takich wniosków doszli naukowcy z Harvardu.

Pierwszą planetę pozasłoneczną krążącą wokół gwiazdy podobnej do Słońca odkryto w 1995 r., w tym samym roku, w którym do kin weszło Toy Story, Desperado, Apollo 13 czy Wodny Świat. Od tego czasu naukowcy dzięki rozwojowi techniki naukowcy odkryli ponad 4000 kolejnych egzoplanet. Jak dotąd jednak nie udało się odkryć ani jednego egzoksiężyca.

Wyobraźcie sobie, że nagle po dekadach poszukiwań odkrywamy istnienie obcej cywilizacji. Co więcej, nie tylko dostrzegamy jej za pomocą teleskopów, ale spotykamy jej przedstawicieli. Warto o czymś pamiętać.

Dawno już nie było nic o poszukiwaniu życia we wszechświecie. Astronomowie właśnie zidentyfikowali nowy rodzaj egzoplanet, które - przynajmniej w teorii - mogą być wprost idealne dla rozwoju życia.

Supermasywne czarne dziury kojarzą się zazwyczaj z samym centrum masywnych galaktyk. Jak jednak pokazują badania, być może powinniśmy poszukać ich także zupełnie gdzie indziej.

Masywne gwiazdy żyją stosunkowo krótko (im masywniejsze, tym krócej), a swoje życie kończą w spektakularnych eksplozjach supernowych. Liczba takich eksplozji we wszechświecie zgadza się z przewidywaniami teoretycznymi. Problem jednak w tym, że bardzo daleko we wczesnym wszechświecie jest ich zaskakująco mało. Teraz naukowcy odkryli, dlaczego tak mogło nam się wydawać.

Rozważania dotyczące obcych cywilizacji wymagają bardzo otwartego umysłu. Być może widzimy na co dzień dowody aktywności obcych we wszechświecie, ale nie wiemy, że to właśnie tego powinniśmy szukać? Taką możliwość dopuszczają właśnie naukowcy z Imperial College w Londynie.

Od ponad dwudziestu lat astronomowie bezustannie odkrywają nowe planety krążące wokół gwiazd innych niż Słońce. Aktualnie katalog znanych planet pozasłonecznych liczy ponad 4000. Mimo to astronomowie wciąż nie znaleźli ani jednego księżyca krążącego wokół którejkolwiek z tych planet. Dlaczego?

Ktoś jeszcze pamięta o raporcie UFO, który kilka tygodni temu w końcu dostarczono do Kongresu? Całkiem możliwe, że nie. Są jednak ludzie, którzy przekonują, że wbrew pozorom raport ten wręcz zwiększa ich przekonanie, że obserwowane niezidentyfikowane obiekty latające mogą być wytworem pozaziemskiej inteligencji. Zaraz, jak to?

Niepozorny lodowy księżyc Saturna o średnicy zaledwie 500 km może być najbardziej obiecującym miejscem w Układzie Słonecznym dla poszukiwaczy życia pozaziemskiego.