Dziś święto Nintendo. Ma to, czego Xbox i PlayStation nie będą mieć jeszcze przez lata

Kiedy w 2017 r. Nintendo zaprezentowało pierwsze Switch, sceptycy przewidywali mu los Wii U - czyli spektakularną porażkę. Tymczasem hybrydowa konsola stała się jednym z największych komercyjnych sukcesów w historii branży gier. Z ponad 150 mln sprzedanych egzemplarzy Switch nie tylko prześcignął PlayStation 2 w sprzedaży na rynku amerykańskim, ale także udowodnił, że gracze potrzebują czegoś więcej niż kolejnego teraflopsa pod telewizorem.

Sekret sukcesu Switch leży w mobilności - tej prawdziwej, a nie marketingowej. Podczas gdy konkurencja skupiała się na doścignięciu PC-tów pod względem mocy obliczeniowej Nintendo zadało sobie fundamentalne pytanie: gdzie ludzie faktycznie grają? Odpowiedź okazała się zaskakująco prosta - wszędzie. W pociągu do pracy, na kanapie podczas oglądania telewizji przez partnera, w łóżku przed snem, w pokoju hotelowym podczas podróży służbowej. Switch dał graczom wolność, której nie oferowała żadna inna konsola.

To też jest ciekawe:

Nintendo doskonale zrozumiało, że dla wielu graczy - szczególnie młodszego pokolenia - elastyczność jest ważniejsza niż pikselperfekcyjna grafika. Współczesny świat wymaga mobilności, a Switch idealnie wpisuje się w ten trend. Konsola oferuje możliwość płynnego przełączania między trybem stacjonarnym a przenośnym, co oznacza, że jedna zakupiona gra działa równie dobrze na dużym ekranie telewizora, jak i podczas podróży.

Switch 2 kontynuuje tę filozofię, oferując jeszcze lepszy wyświetlacz o rozdzielczości Full HD i odświeżaniu do 120 Hz, a w trybie stacjonarnym obsługę 4K przy 60 klatkach na sekundę. To wszystko przy zachowaniu kompaktowych rozmiarów i intuicyjnej obsługi, która sprawiła, że pierwsza generacja Switcha stała się ulubieńcem rodzin na całym świecie.

Największą siłą Switcha nie jest jednak sam sprzęt, ale gry zaprojektowane specjalnie z myślą o jego możliwościach i ograniczeniach. Tytuły takie jak The Legend of Zelda: Breath of the Wild, Mario Kart 8 Deluxe czy Animal Crossing: New Horizons to nie tylko najlepiej sprzedające się pozycje na platformie, ale także wzorce tego, jak powinna wyglądać nowoczesna gra mobilna.

Te produkcje powstały z założeniem, że będą działać płynnie na sprzęcie o ograniczonej mocy obliczeniowej, ale jednocześnie oferować głęboką i angażującą rozgrywkę. To fundamentalna różnica w podejściu do projektowania gier w porównaniu z konkurencją. Podczas gdy Xbox i PlayStation skupiają się na tym, by wycisnąć maksimum z potężnych procesorów i kart graficznych, Nintendo tworzy doświadczenia, które są przede wszystkim zabawne i dostępne.

Sony i Microsoft przez lata uczestniczyły w bezlitosnym wyścigu zbrojeń, próbując prześcignąć się wzajemnie w liczbie teraflopów, gigabajtów RAM-u i innych technicznych parametrów. Skutek uboczny tej rywalizacji jest jednak destrukcyjny dla mobilności - nawet starsze gry z PlayStation 4 czy Xbox One wymagają tak dużej mocy obliczeniowej, że przeniesienie ich na urządzenie mobilne bez drastycznych kompromisów jest praktycznie niemożliwe.

Problem leży w TDP (Thermal Design Power) - ilości energii, którą układ może bezpiecznie rozpraszać w postaci ciepła. Konsole stacjonarne mogą sobie pozwolić na TDP rzędu 150-200 watów, podczas gdy urządzenia mobilne muszą ograniczyć się do 10-15 watów. To przepaść, której nie da się pokonać zwykłą optymalizacją kodu.

Znacznie łatwiej jest dodać do gry zaprojektowanej dla niższych wymagań sprzętowych dodatkowe efekty wizualne i ulepszenia graficzne, niż okrajać wymagającą produkcję z elementów wizualnych i mechanik, by działała płynnie na słabszym sprzęcie. Nintendo od lat stosuje tę pierwszą strategię, tworząc gry, które pięknie się skalują w górę, a nie w dół.

W najbliższej przyszłości nie pojawi się technologia, która bez problemu uruchomi większość gier z Xbox Series czy PlayStation 5 przy TDP charakterystycznym dla urządzeń mobilnych. Sony i Microsoft są w pewnym sensie uwięzione w swoich decyzjach architektonicznych - muszą nadal stawiać na procesory AMD, aby zachować sprzętową zgodność wsteczną ze starszymi konsolami.

Tymczasem na mapie drogowej AMD nie ma jeszcze chipsetów, które pozwoliłyby stworzyć mobilną konsolę klasy Switch 2, ale jednocześnie uruchamiającą bez problemów gry z PlayStation 5 czy Xbox Series X. To oznacza, że przez najbliższe lata Sony i Microsoft będą skazani na kompromisowe rozwiązania.

Dlaczego Microsoft i Sony tak mocno trzymają się zgodności ze stacjonarnymi konsolami? Odpowiedź leży w realiach produkcji współczesnych gier AAA. Nowoczesne blockbustery kosztują setki milionów dolarów i powstają przez pięć, sześć, a czasem nawet więcej lat. Dla tych firm byłoby skrajnie trudne, jeśli nie niemożliwe, równoległe tworzenie gier na konsole stacjonarne i osobne tworzenie gier na konsole mobilne.

To gospodarcze uwięzienie w cyklu rozwoju AAA oznacza, że Sony i Microsoft nie mogą sobie pozwolić na radykalne odejście od obecnej formuły. Każda gra musi działać na jak największej liczbie platform, aby zwrócić koszty produkcji.

Sony próbuje ratować się streamingiem poprzez PlayStation Portal, ale komfort gry pozostaje ograniczony przez jakość obrazu, dźwięku i - co najgorsze - input lag, który niszczy doświadczenie w dynamicznych grach. To rozwiązanie pasuje głównie do spokojnych, turowych gier, ale trudno je nazwać pełnowartościową alternatywą dla mobilnego gamingu.

Microsoft stawia na mobilne handheld z PC z systemem Windows, ale urządzenia te daleko im do bezproblemowości i łatwości użytkowania klasycznych konsol. Są grube, ciężkie, głośne i wymagają stałego zarządzania systemem operacyjnym. Steam Deck, który wydawał się być przełomem, w praktyce okazał się cierpiący na podobne problemy – to raczej komputer w formie konsoli niż konsola, która działa jak komputer.

W tej sytuacji Nintendo rywalizuje już nie tyle z mobilnymi wysiłkami Sony i Microsoftu, ile z grami na platformach mobilnych jak App Store czy Google Play. I tutaj Japończycy mają przewagę w postaci fizycznych kontrolerów, większego ekranu i - co najważniejsze - modelu biznesowego opartego na pełnowartościowych grach, a nie mikrotransakcjach.

Joy-Con 2 w Nintendo Switch 2 otrzymały magnetyczne mocowanie, tryb myszy i trwalsze analogi, co tylko umacnia przewagę konsoli nad dotykowym sterowaniem telefonów i tabletów. Podczas gdy mobilne gry zmagają się z fundamentalnymi ograniczeniami interfejsu dotykowego, Nintendo oferuje precyzyjne sterowanie znane z tradycyjnych konsol.

Nintendo Switch 2, które dziś trafia do sklepów z prognozą sprzedaży 15 mln egzemplarzy w pierwszym roku, ma wszystko, by zdominować rynek mobilnych konsol na kolejną dekadę. Japończycy zbudowali nie tylko udaną konsolę, ale cały ekosystem gier, który idealnie współgra z realiami współczesnego stylu życia.

Podczas gdy Sony i Microsoft będą przez najbliższe lata zmagać się z ograniczeniami swoich architektonicznych wyborów i kosztami produkcji gier AAA, Nintendo może spokojnie rozwijać swoją formułę. Firma ma to, czego konkurencja nie będzie mieć jeszcze przez lata - prawdziwą mobilność bez kompromisów w jakości rozgrywki.

To nie oznacza końca konsol stacjonarnych - PlayStation i Xbox nadal będą miały swoje miejsce w salonie. Ale w kieszeni, plecaku i podczas wszystkich tych momentów, kiedy chcemy zagrać, ale nie możemy usiąść przed telewizorem, Nintendo pozostanie niekwestionowanym królem. A dziś rozpoczyna się kolejne pięć lat jego panowania.