Na Ziemię wraca próbka z obcego świata. Oto co spodziewają się w niej znaleźć naukowcy

OSIRIS-REx to nazwa sondy kosmicznej, która ma za zadanie zbadać i zebrać próbki z asteroidy o nazwie Bennu. Asteroida ta jest bardzo ciekawa dla naukowców, ponieważ jest bogata w węgiel i może zawierać ślady pierwotnej materii, z której powstały planety. Sonda znajduje się obecnie w odległości około 7 mln km i leci w stronę Ziemi z prędkością około 23 000 km/h.

Więcej o planetoidach przeczytasz na Spider`s Web:

OSIRIS-REx to skrót od Origins, Spectral Interpretation, Resource Identification, Security, Regolith Explorer. Sonda została wystrzelona w 2016 r. i dotarła do Bennu w 2018 r. Od tego czasu krążyła wokół asteroidy i badała jej powierzchnię za pomocą różnych instrumentów naukowych.

W październiku 2020 r. OSIRIS-REx wykonała spektakularną operację pobrania próbek z Bennu. Sonda zbliżyła się do asteroidy na odległość kilku metrów i dotknęła jej ramieniem zakończonym specjalnym urządzeniem o nazwie TAGSAM (Touch-And-Go Sample Acquisition Mechanism). TAGSAM wydmuchał strumień azotu na powierzchnię Bennu, co spowodowało oderwanie się drobnych fragmentów skał i pyłu. Te cząstki zostały złapane przez TAGSAM i umieszczone w kapsule na pokładzie sondy.

Teraz OSIRIS-REx jest w drodze powrotnej na Ziemię. Sonda ma dotrzeć do naszej planety 24 września 2023 r. i zrzucić kapsułę z próbkami na pustyni w stanie Utah. Naukowcy będą mogli wtedy przeanalizować materiał z Bennu i dowiedzieć się więcej o historii i składzie naszego układu słonecznego. Może to pomóc nam lepiej zrozumieć pochodzenie życia na Ziemi i zagrożenia, jakie mogą stwarzać planetoidy dla naszej planety.

W międzyczasie, około 20 minut po wypuszczeniu kapsuły z próbką, statek kosmiczny uruchomi swoje silniki, aby minąć Ziemię i skierować się w stronę swojej następnej misji na palnetoidę Apophis.

OSIRIS-REx to niezwykła misja, która pokazuje, jak wiele możemy odkryć dzięki badaniom kosmosu. To także przykład współpracy międzynarodowej, ponieważ sonda współdziała z inną misją - japońską sondą Hayabusa2, która również zbierała próbki z innej asteroidy. Obie misje wymieniają się danymi i porównują wyniki swoich badań. Możemy być dumni, że ludzkość potrafi wspólnie realizować tak ambitne projekty naukowe.

Planetoida Bennu jest jednym z ciekawszych. Jest to planetoida typu B, co oznacza, że jest bogata w węgiel i może zawierać pierwotną materię z czasów formowania się planet. Jej średnica wynosi około 490 metrów, a jej masa to około 73 mln t. Asteroida ta ma nieregularny kształt i obraca się wokół własnej osi co 4,3 godziny.

Planetoida Bennu krąży po orbicie przecinającej orbitę Ziemi. Jej średnia odległość od Słońca to 1,13 au (au to jednostka astronomiczna równa około 150 mln km). Jej orbita jest bardzo ekscentryczna, co oznacza, że jest bardzo wydłużona. W peryhelium, czyli najbliższym punkcie do Słońca, asteroida Bennu znajduje się na odległości 0,9 au, a w aphelium, czyli najdalszym punkcie, na odległości 1,36 au. Co kilka lat asteroida Bennu zbliża się do Ziemi na odległość kilku milionów kilometrów. Według obliczeń NASA istnieje niewielkie prawdopodobieństwo, że asteroida ta może uderzyć w Ziemię w przyszłości. Największe ryzyko wystąpi w roku 2182.